Oud collega Wilco blogt op Emploit over een wel heel ver gaande manier om mensen te identificeren (en zwaar onnodig omdat ik weet over welke ex collega het gaat en die ook gewoon in digitale netwerken te vinden is, maar dat terzijde).
De case in het kort: je belt, doet je voor als student bezig met een onderzoek, vraagt om het mail adres van een bepaalde persoon (hoe je aan zijn/haar naam komt is me nog even een raadsel). Dat krijg je niet, maar hij mailt ‘haar’ wel, studenten helpen we graag immers. En dan krijg je een mail terug met ‘eigenlijk werk ik voor een gerenomeerd werving en selectiebureau en heb ik misschien een leuke baan voor je’.
How low can you go?
