Marc Drees Ook deze week is het me weer gelukt om een verzameling interessante onderwerpen te verzamelen die wat saaie uurtjes kunnen vullen.
Ik heb altijd behoorlijk veel werk aan het maken van links in mijn blogs. En ik heb al een aantal keer aan Floor aangegeven dat zij ook links in haar blogs moet opnemen. Al was het alleen maar om meer link juice te laten vloeien. Tot op heden zonder effect. Dus hoop ik maar dat dit artikel haar zal weten te overtuigen. Alvast bedankt, Penelope.
Marc Drees Google is al geruime tijd een 1.000 pound gorilla. Niet bepaald een beest waar je ruzie mee wil. Terughoudendheid is het credo, anders wordt je uit de groep gestoten. En op het Internet betekent dat onzichtbaarheid. Geen fijn vooruitzicht.
Maar nu lijkt het erop dat Google zijn macht op een wel heel bijzondere manier heeft laten gelden: door de Pagerank van met PayPerPost geaffilieerde bloggers te resetten (lees: op “0” zetten)!
In mijn ogen biedt PayPerPost een onfatsoenlijke service. Ze brengen adverteerders en bloggers bij elkaar op een soort marktplaats. Adverteerders bieden vergoedingen aan bloggers die positief over hun producten willen bloggen. Bloggers kunnen hierop inschrijven. Verkapte reclame onder de noemer blogging. De nachtmerrie van de Cluetrain Manifesto. Maar niet illegaal, en niet verboden.
Marc Drees Het ‘begrip’ Social Graph buzzt in de blogosfeer. Recent heb ik in de wekelijkse leesmap een aantal artikelen vermeld die dit onderwerp behandelen. Maar onder de term Social Graph heb ik er tot op heden weinig aandacht aan besteed. Ten onrechte, denk ik. Daarom vandaag een uitgebreide entry over dit onderwerp
Marc Drees 
Simpel jat- en aanpaswerk deze titel; met dank aan Michael Wesh. Wij zijn in de Web 2.0 wereld allemaal prosumers geworden. Wij consumeren niet alleen content, maar produceren het ook. Op allerlei manieren, en in grote hoeveelheden: The Internet is us!
Bedrijven op wiens websites die “user generated content” wordt geplaatst mogen zich verheugen in een soms obscene marktwaarde (bv. MySpace, Facebook, Flickr, YouTube): The Internet is using us?
Bas van de Haterd John Kivit heeft een ‘open bedrijf’. Of hij geeft in ieder geval stukjes van zijn bedrijf bloot op zijn blog. Vandaag een artikel over recruitment 2.0 en wat ze daar met Multiscope mee gedaan hebben en mee doen.
Het fijne aan een klein bedrijf als Multiscope is dat je marketing en recruitment allemaal in één hand hebt en dus ook je normale marketing middelen, zoals je nieuwsbrief en je website, zonder enige moeite of interne strijd in kan zetten voor waar het nodig is, in dit geval werving.
Ook heeft men veel vacaturebanken ingezet, waarbij het mij opvalt dat John zonder moeite 2.500 euro uitgeeft aan advertenties, maar (zoals hij in de reacties aangeeft) tipgeld van 2.500 euro (waarbij je de zekerheid hebt dat het rendement heeft) ‘een gekte vind waar hij niet aan mee doet’.
Niet vermeld is zijn zoektocht in CV databanken, maar vooral bijzonder is dat iemand die zo midden in de nieuwe media zit ook niet linkedin heeft ingezet als tool. Bijzonder omdat met zijn netwerk hij daar waarschijlijk (zeker als hij overstag gaat en ook tipgeld uitlooft) denk ik wel veel rendement kan halen.
Tot slot nog één tip voor alle bedrijven, en dus ook Multiscope. Werven moet je niet pas gaan doen als je mensen nodig hebt. Je moet het dak ook niet repareren als het regent. Werven is een continue proces en dat is natuurlijk heel erg lastig en vervelend, zeker als kleine organisatie. Echter is contact houden met oud werknemers, maar zelfs misschien met oud sollicitanten (en full disclosure, dat ben ik in een ver verlend ook geweest bij Multiscope) is iets dat je op reguliere basis moet doen in mijn optiek. Werven is een proces dat altijd doorgaat, ook als je niemand direct nodig hebt. Voorkom een stuwmeer aan vacatures, blijf actief.
Marc Drees De grote spelers in online recruitment hebben in de afgelopen jaren weinig tot geen innovatie laten zien, als we de lego actiesite van Totaljobs tenminste buiten beschouwing mogen laten…
Maar dat wil niet zeggen dat online recruitment het lelijke eendje van de Web 2.0 vijver is geworden! Want er vinden een aantal interessante ontwikkelingen plaats die m.i. nog onvoldoende aandacht hebben gekregen.
Marc Drees In een commentaar op een blog op Personeelslog heb ik al eens de employment consumer opgevoerd om daarmee het belang van een klantvriendelijke behandeling van kandidaten door recruiters onder de aandacht te brengen. Maar naar aanleiding van mijn eerdere posting op Recruitingfacts over de irrelevante wervingssite ben ik van mening dat het idee van de employment consumer niet ver genoeg gaat.Want het gaat om een daadwerkelijke communicatie tussen kandidaat en ‘het bedrijf’, via welk kanaal dan ook. Kandidaten zijn tenslotte niet alleen consumenten van informatie, ze kunnen ook informatie produceren.
Volgens Wikipedia heeft futuroloog Alvin Toffler het woord ‘prosumer‘ bedacht; als een combinatie van producer en consumer. Hij voorzag een toekomst waar de rollen van producent en consument in toenemende mate gaan overlappen. Als een wervingssite interactie met kandidaten zou bieden, worden kandidaten ineens employment prosumers.
Zomaar een paar manieren waarop kandidaten als producenten van informatie kunnen worden gezien:
– Kandidaten zijngewend om via IM met elkaar te communiceren; maar waar iseen wervingssite waar via IM met een recruiter kan worden gesproken? En waar de kandidaat ervoor kan kiezen de dialoog voor derden zichtvaar te maken?
– Kandidaten zijn gewend aan peer reviews, maar waar iseen wervingssite waaraan (toekomstige) collega’s allerlei praktische vragen kunnen worden gesteld? En waar deze vragen en antwoorden kunnen worden gedeeld met andere geinteresseerden?
– Kandidaten zijn gewend aan Flickr, YouTube; maar waar is een wervingssite waar foto’s of video’s van het laatste personeelsfeest kunnen worden bekeken? En waar er commentaar op kan worden gegeven?
– Kandidaten zijn gewend om hun ervaringen, meningen, tips, etc.achter te laten over produkten/diensten die ze hebben gebruikt, maar waar is een wervingssite waar dat kan?
Zo’n wervingssite bestaat volgens mij nog niet; ook niet in Amerika. Maar ik ben er van overtuigd dat binnen afzienbare tijd zulke wervingssites er gaan komen.
En dat is het moment waarop de employment consumer een employment prosumer wordt. Met alle positieve gevolgen vandien. Want als er een direct contact tussen vertegenwoordigers van het bedrijf en kandidaten tot stand wordt gebracht zal dit niet alleen het sollicitatieproces op termijn verbeteren. Het zal ook het respect voor elkaar versterken. Tenslotte reageer je anders als je weet dat er naar je wordt geluisterd.
Marc Drees Search engine optimization (SEO) levert traffic op. Veel SEO levert veel traffic op. En als je ook nog een blik Search engine marketing (SEM) open trekt, heb je nog meer traffic. Hoera! …of toch niet?
Wel als je als ‘hippe’ site content plaatsing volgens een PPC (pay-per-click) model aanbiedt. Nietsvermoedende content providers, die uitsluitend naar traffic statistieken kijken, hebben dan tenslotte het idee dat ze een heel goede deal hebben. Als er niet op mijn content wordt geklikt hoef ik tenslotte niet te betalen. En als er veel wordt geklikt, dan heb ik lekker veel business. Oftewel, ik win altijd. Maar is dat wel zo?
Want, wat is de kwaliteit van die clicks?
Marc Drees Geheel tegen mijn aard in citeer ik vandaag zeer uitgebreid uit het blog van iemand anders; in dit geval van Matt Martone en zijn Job|SearchMarketing blog. Als achtergrondkleuring: Matt is werkzaam bij Yahoo!Hotjobs binnen de afdeling Recruitment Ad Sales. In zijn blog entry van vandaag gaat hij in op SEO versus SEM.
Bedenk dat de achtergrond van Matt hem tot minder dan een objectieve toeschouwer maakt! Zijn blog entry geeft echter genoeg ‘food for thought’ en ik zou iedereen willen uitnodigen hierop te reageren.
SEO is pseudo-science.
It represents some principles of web design and promotion that employers can follow.
Employers which execute an SEO strategy can expect better ranking of their jobs and career sites in the natural search results of sites like Yahoo! and Google.
The trouble with SEO is that it’s not an exact science. It’s an attempt by people outside of companies like Yahoo! and Google to influence the engines’ natural search results. They do this by essentially gaming the billion dollar systems that the search engines put in place to prevent such gaming and ensure the integrity and relevance of users’ search results and quality of experience.
Marc Drees Heb je dat wel eens? Je zit een beetje te piekeren over een onderwerp en voelt een hele waardevolle gedachte opborrelen, maar die blijft ergens steken. Dat had ik de afgelopen dagen terwijl ik nadacht over Google, SEO, vacaturesites, vertical search engines, etc. Er drong zich iets zinnigs aan mij op maar ik kon er de vinger niet op leggen. En helaas, ik ben er nog steeds niet (helemaal) uit. Desondanks leek het me een goed idee om mijn hersenspinsels aan een blog toe te vertrouwen; misschien dat de reacties van oplettende lezertjes mijn hersenen het noodzakelijke duwtje geven.
Even een aantal zaken die ik als uitgangspunten hanteer:
