Marc Drees 
Associated Press (AP) wil door haar geproduceerde content beschermen. Zelfs zo graag dat je moet betalen als je meer dan 4 woorden uit hun content overneemt. Dat doet AP met name omdat ze met lede ogen schijnt te kijken naar het hergebruik van hun content door bloggers.
Hoewel diezelfde bloggers toch in overgrote meerderheid een link naar de oorspronkelijke content geven. Waardoor de o zo belangrijke reclame clicks kunnen worden vergaard.
Ronald Kreugel Gisteren was het vaderdag en hoe kun je tegenwoordig beter contact houden met je ‘kids’ dan via een social network? Gelukkig is mijn dochtertje ietsje ouder dan 6 maanden, dus zal het nog even duren voordat ik met haar via Hyves, LinkedIn of Twitter kan communiceren.
Voor iedere vader die oudere kinderen heeft is Odadeo misschien wel een uitkomst. De hype van social networks is nog steeds niet voorbij en er komen er steeds meer bij. Zo ook deze bèta voor de ‘beste vaders’, veel plezier met je ‘on-line vaderschap’!
Marc Drees 
Sociale media gaat over user generated content (UGC). Dat betekent zoiets als over mensen – voor mensen – door mensen. En al die mensen zijn van vlees en bloed. Die content is persoonlijk, en daarmee authentiek. Inclusief spelfouten, kromme zinnen, en flagrante onzin. Inclusief persoonlijke reacties op die authentieke flagrante onzin vol spelfouten en kromme zinnen.
Het gaat vooral om het persoonlijke karakter van de content; de authenticiteit. Dat maakt sociale media zo ongekend aantrekkelijk en populair. En daarmee vormt het een zeer prettig alternatief voor traditionele marketing die praat of schreeuwt, maar nooit luistert. Of dat in ieder geval niet zichtbaar en dus leesbaar doet.
Marc Drees 
Een weblog is user-generated content. Een mooi en ingewikkeld klinkend woord. En het wordt een stuk geheimzinniger voor de buitenwereld als je het als een acroniem gaat hanteren (UGC), wat steeds meer gebeurt.
Maar belangrijker is dat de weblog UGC door bloggers en lezers wordt gemaakt. Bloggers door hun artikelen; lezers en bloggers door hun reacties.
De bloggers hebben vanzelfsprekend het intellectuele eigendom van de door hun geschreven artikelen. Maar hoe zit het met de rechten van diegenen die reacties achterlaten?
Marc Drees 
Ruim een week geleven schreef ik over mijn correctieve actie op Linkedin, waarbij ik bijna 100 connecties naar het roterend archief had verwezen. En dat leidde tot een polemiek over kwaliteit versus kwantiteit, of beter gezegd: Weinig of veel connecties. Plus een bespiegeling van Bas van de Haterd.
Het is duidelijk waar ik me bevind; zeker als ik naar het overgrote deel van mijn connecties kijk. Allemaal 500-plussers. Jager-verzamelaars zijn het. Vrijwel zonder uitzondering. En dat maakt mij natuurlijk een farmer.
Bas van de Haterd Op het blog van Newpeople een stukje over kantoorhufters. Niet echt een blog, meer een stukje schaamteloze zelfpromotie, maar goed, Newpeople leert voorzichtig hoe nieuwe media werken, dus dat komt hopelijk vanzelf. Echter verbaasd het eerst zinnetje in deze post me heel erg. (meer…)
Marc Drees 
Voor wie het nog niet weet, Twitter is een microblog. Tenminste zo wordt het genoemd. Of blogging on steroids. God mag weten waarom, want het wordt vooral als een lifestream gebruikt; waarbij ‘gelovigen’ elkaar obligate boodschappen sturen over wat ze op dat moment aan het doen zijn. Twitteraars doen me denken aan mensen die de geboorte van hun (eerste) kind filmen.
Twitter schijnt vooral populair te zijn onder mannelijke marketeers, of zij die daar graag voor door willen gaan. En die populariteit speelt Twitter blijkbaar enorme parten, want de service ligt er regelmatig uit.
Marc Drees 
Sociale media zijn hot, hip, the place to be. Volgens Gartner’s hype cycle zouden sociale media zich dus op the peak of inflated expectations moewten bevinden.
Met als natuurlijk vervolg een misselijkmakende val naar de trog van desillusie. Want dat is het onvermijdelijke gevolg van een overspannen verwachting.
Maar dat maakt marketeers op dit moment natuurlijk geen bal uit. Als ultieme opportunisten springen zij van bandwagon naar bandwagon, met hun voorspelbare boodschappen. En de grootste bandwagons zijn op dit moment dus de sociale media.
Floor Drees Wij hoogopgeleide twintigers (en dertigers) kunnen niet meer kiezen. Ruim 70 procent van de hoogopgeleide 25- tot 35-jarigen heeft op gezette twijfels zijn/haar twijfels over de keuze voor een studie/relatie/baan.* Eerstejaars geven bij bossen de brui aan hun studie, allerlei-jaars aan hun relatie en aan kinderen beginnen we over het algemeen steeds later. Waarom toch? Om onszelf te ontwikkelen? Ook wel ontplooien genoemd? Of omdat er simpelweg meerdere keuzes mogelijk zijn?
Veelgehoord argument is dat mijn generatie niet meer ergens echt bijgehoord heeft (we hebben de verzuiling niet meegemaakt) en er dus alleen voor staat. Ik denk niet dat dit echt op gaat. Kun je je niet bij allerlei Hyves-groepen aansluiten?
Marc Drees Ik heb ongeveer een jaar lang rond de 100 ‘vrienden’ op Linkedin gehad. En dat was lekker overzichtelijk en behapbaar. Zo keek ik elke dag een beetje naar de netwerk updates van mijn relaties. Volstrekt zinloos, maar wel geinig. Een soort lifestream avant la lettre.
Maar sinds kort heb ik 230 relaties. En Linkedin heeft tegelijkertijd ook nog eens het aantal netwerk updates uitgebreid. Dus wordt ik bedolven onder updates, vragen, antwoorden, aanmeldingen voor groepen, etc.
