Marc Drees Op 15 oktober heb ik een klacht ingediend bij de Nationale Ombudsman over het (dis)functioneren van UWV met betrekking tot het respecteren van door haarzelf gestelde reactietermijnen bij het afhandelen van Woo-verzoeken:
Klacht bij Nationale Ombudsman, 15 oktober 2025
Marc Drees 
Hoewel het ondertussen ondubbelzinnig is vast komen te staan dat het UWV de Aanbestedingswet heeft overtreden bij de toekenning van de tender PES-suite voor Bemiddelingsservice aan 8vance is het niet denkbeeldig dat er sprake is van meer dan één wetsovertreding. Maar om dat vast te kunnen stellen blijkt een gang naar de rechter onvermijdelijk. En die gang naar de rechter is de in de titel genoemde derde ronde.
Voordat ik hier dieper op inga eerste even een kort recap van een ondertussen alweer twee jaar durende soap waarin ik UWV ad nauseam heb bevraagd over de wijze waarop een tendertraject is doorlopen. Dit alles in het kader van open overheid en betrouwbare overheid. Holle frasen of gaat het recht zegevieren?
Marc Drees 
Op 25 maart heb ik een Woo-verzoek gedaan aan het ministerie van SZW om duidelijkheid te krijgen over de reden(en) van de enorme toename van de contractwaarde voor het project Bemiddelingsservice:
Mijn verzoek betreft de openbaarmaking van documenten en informatie die betrekking heeft op de vaststelling van de contractwaarde voor de door UWV uitgeschreven Europese aanbesteding ter verwerving van een PES-suite voor Bemiddelingsservice: De oorspronkelijke contractwaarde was EUR 7 miljoen incl BTW voor een periode van 14 jaar.De uiteindelijke contractwaarde is EUR 65,79 miljoen incl. BTW voor een periode van 14 jaar. Alle documenten en correspondentie waarin het ministerie of UWV besluitvorming, afwegingen, maatregelen, of beleidsreacties vastlegt, die hebben geleid tot de vaststelling van de (oorspronkelijke en uiteindelijke) contractwaarde. Dit kan onder meer e-mails, memo’s, verslagen, of interne notities betreffen. Indien volledige openbaarmaking van stukken op grond van bedrijfsgevoelige informatie niet mogelijk is, verzoek ik u om de informatie geanonimiseerd of in samenvatting openbaar te maken, conform de bepalingen van de Woo.
Marc Drees 
Ruim een maand geleden schreef ik een blog posting over mijn ervaringen met de Wet open overheid, meer specifiek naar aanleiding van in totaal zeven Woo-verzoeken die ik in het afgelopen halfjaar had ingediend bij het ministerie van SZW en die tot op dat moment nog altijd niet tot een uitspraak hadden geleid. Hemeltergende traagheid en, naar nu blijkt, een gevalletje van de slager die zijn eigen vlees keurt. Want de overheidsinstantie waar een Woo-verzoek aan moet worden gedaan is dezelfde instantie als degene die, om onduidelijke redenen, onvoldoende open is geweest. Er is dus alle reden voor een overheidsinstantie om afwijzend te reageren op een Woo-verzoek. En alleen als de verzoeker voldoende juridische kennis en/of ondersteuning heeft, is het mogelijk om afwijzende besluiten aan te vechten. Ter illustratie, op de eerste zes Woo-verzoeken heb ik vier afwijzende besluiten ontvangen waarvan er na bezwaar en een hoorzitting ondertussen drie van de vier Woo-verzoeken (deels) openbaar zijn gemaakt. Het vierde Woo-verzoek wacht nog op een hoorzitting.
Marc Drees 
Dit staat op de website van de Wet open overheid:
Iedereen heeft recht op informatie over wat de overheid doet, hoe ze dat doet en waarom. Overheidsorganisaties moeten die informatie uit zichzelf geven, of als iemand daarom vraagt. De informatie wordt dan openbaar. Dat is geregeld in de Wet open overheid (Woo). Zo kunnen burgers, maar ook bijvoorbeeld Kamerleden of journalisten, de overheid controleren.
Nou, dat klinkt heel fraai. Maar ondertussen ben ik erachter gekomen dat de werkelijkheid volstrekt anders is. Sinds 14 oktober 2024 heb ik zeven Woo-verzoeken ingediend bij het mininisterie van SZW, tot op heden heeft dat nog tot geen enkel definitief besluit geleid. Tijdslijnen worden niet gehaald, stukken zijn onvindbaar, opvolging is ontijdig of onvolledig en besluiten zijn juridisch onvoldoende onderbouwd. Een officiële klacht heeft weliswaar tot erkenning geleid, maar vervolgens niet tot een verbetering van het proces. Het totaal overziend, lijkt de overheid een bewuste war of attrition te voeren in de hoop dat burgers het bijltje erbij neergooien. Bepaald geen kenmerk van een open overheid.
Marc Drees 
Bijna een maand geleden heb ik een vijfdelige serie afgerond, gewijd aan de rol van UWV bij de toekenning van een opdracht aan 8vance ter waarde van EUR 60 miljoen. En mijn (voorlopige) conclusies waren toen de volgende:
UWV heeft het contract toegewezen aan 8vance in de wetenschap dat het bedrijf (8vance) niet zou voldoen aan de weliswaar niet doorgevoerde, maar noodzakelijke en wezenlijke verhoging van de omzeteis. UWV heeft, voor zover mij bekend, nagelaten dit publiekelijk te communiceren en heeft daarmee martkpartijen de kans ontnomen om hier passende actie op te nemen.
Tegelijkertijd is het opvallend dat geen van de partijen uit de marktverkenning (en daarbuiten, toen eenmaal de contractwaarde was gepubliceerd) de moeite hebben genomen om UWV juridisch te bevragen. Een omzet van EUR 60 miljoen over 14 jaar is toch voldoende incentive om eens te prikken in de houdbaarheid van de overeenkomst?
Marc Drees 
Ik heb al de nodige aandacht gegeven aan de perikelen rondom de aanbesteding van de Europese tender PES-suite voor Bemiddelingsservice waar tot ieders verbazing de scale-up 8vance als winnaar uit de bus kwam (zie verwijzingen onderaan dit artikel). Maar nu is ook Rene Veldwijk aangeschoven, waar hij met de publicatie van zijn eerste artikel meteen aardig de toon weet te zetten:
Dit artikel is de start van een serie over de ict bij het UWV […] Geen organisatie – ook niet de Belastingdienst – heeft in zijn geschiedenis zoveel mislukte ict-projecten op zijn kerfstok waar het gaat om de vervanging of modernisering van zijn primaire systemen: WW, WIA, Ziektewet en ‘arbeidsvoorziening’.
Marc Drees Dit was de conclusie van het vorige artikel over de gunning van de tender aan 8vance:
UWV stelt terecht dat er geen wezenlijke veranderingen zijn aangebracht in de opdracht zoals deze is aanbesteed: mea culpa, mea maxima culpa. UWV heeft daarentegen nagelaten om een wezenlijke verandering aan te brengen, op het moment dat de opdrachtwaarde bleek te exploderen. Had UWV dat wel gedaan dan had de enig overgebleven kandidaat zich gediskwalificeerd (in ieder geval op basis van 7.1.2.1. Eis A Relevante omzet, maar waarschijnlijk op meer eisen) en was er tevens een noodzaak tot een nieuwe aanbesteding geweest (als gevolg van een wezenlijke wijziging van de voorwaarden van de opdracht).
Ik heb het concept van dit artikel aan UWV woordvoering voorgelegd en zij reageerde daarop als volgt:
UWV mocht in de onderhandelingsprocedure de voorwaarden van de opdracht niet wezenlijk wijzigen, dus UWV kon ook de geschiktheidseis in de UtA over de omzet niet wijzigen. 8vance hoefde daarmee dus niet te voldoen aan een hogere omzeteis dan de omzeteis uit de oorspronkelijke UtA.
Marc Drees
Daar zijn we weer, met de volgende aflevering in deze saga. UWV heeft alle vragen van mijn kant beantwoord (waarvoor dank) en daarmee kan ik de draad weer oppakken.
Ik herhaal eerst even een deel van wat ik in een vorig artikel al heb beschreven en dat is de reactie van UWV op maandag 25 september als antwoord op het eerste artikel over de aanbesteding:
Marc Drees Voor alle lezers die als een bonobo op de F5 knop aan het rammen zijn even een kalmerende opmerking:
Ik ben nog in overleg met UWV om duidelijkheid te krijgen over het exacte proces dat gedurende de tender heeft plaatsgevonden en in hoeverre daar door UWV fouten zouden zijn gemaakt.
