Jan-Peter Cruiming heeft een interview gegeven aan Quote. Dat is een bijzonder verhaal geworden, waarbij hij de schuld van Jobbird’s ondergang geheel bij de (diverse) bouwers van de vacaturesite heeft neergelegd. Het faillissement zou hem een slordige EUR 140 miljoen door de neus hebben geboord. Een dramatische ontwikkeling waar hij overigens uiterst Zen onder lijkt te blijven..
In deze blog posting plaats ik een geannoteerde versie van het interview. .
Het faillissement van Jobbird was een van de spraakmakendste van 2018. Voor het eerst vertelt oprichter Jan-Peter Cruiming wat er precies gebeurde. ‘Kort ervoor werden we nog op 140 miljoen euro gewaardeerd. Maar de ICT’ers leverden weer niet wat ze beloofden. Dan houdt het een keer op.’
Voilà, daar is de claim van Cruiming dat hij EUR 140 miljoen is misgelopen en dat de IT’ers daarvoor de Zwarte Piet krijgen. Maar er is meer.
Soms vraag ik me wel eens af: waar ben je toch in hemelsnaam mee bezig? Dat gebeurt met name als er weer een nieuwe* oplossing de markt op wordt getoeterd waar bij nadere beschouwing niets, maar ook helemaal niets nieuws aan is. En dat gebeurt dubbel zo erg als de nieuwe* oplossing geen onderliggend probleem kent. Want dan is er ook nog eens geen business case. Hemeltergend. En in die categorie valt RecruitingFriends, een online referraltoepassing. Online referral toepassingen zijn een gegarandeerd enkeltje richting deathpool, zoals onderstaande lijst duidelijk maakt:
Op 
Vandaag behandel ik de 
23 vacaturesites in Europa hebben een (overigens niet geheel verenigd) front gevormd 
Een parasiet heeft als onhebbelijke eigenschap haar gastheer het leven te benemen. In deze geest moet je dan ook mijn kwalificatie van Indeed als vacatureparasiet zien. En daarmee overigens alle vertical search engines, die door het aggregeren van vacatures van derden en het vervolgens beter vindbaar maken van die vacatures een eigen niche hebben weten te creëren. Vervolgens werden de duimschroeven aangedraaid bij de eigenaren van die vacatures (vacaturesites, uitzenders en grotere werkgevers): betalen of we draaien de bezoekerskraan naar je site dicht. Vacaturesites en uitzenders hadden beter moeten weten maar waren lui en bleken plotseling afhankelijk te zijn geworden van Indeed cum suis. Kleinere werkgevers waren collateral damage waar de vertical search engines een extra centje aan konden verdienen. Deze, in mijn optiek mafiose praktijken (betalen en wij “beschermen”) leverde tot voor kort een goed belegde boterham op.