Ik ben net bekomen van het lezen van een buitengewoon rommelig artikel van Jildou Beiboer (Redacteur Scholing en Arbeidsmarkt Het Financieele Dagblad) met als titel: Een hr-afdeling en jobcoach ineen: is AI het antwoord op alle carrièrevragen? (achter paywall). En ik zou niemand adviseren om ook maar één cent aan dit broddelwerkje uit te geven, maar dit terzijde.

Want het artikel was aanleiding voor Jacco Valkenburg om op LinkedIn een geloofspositie in te nemen ten aanzien van de volgende zin uit het artikel van Beiboer:

Past iemand niet binnen het profiel, dan volgt een afwijzing zonder dat er een mens naar heeft gekeken.

Beiboer lijkt gelukzalig onwetend van de aankomende AI Act waarmee bovenstaande afwijzing wordt verboden (al zal handhaving door de Autoriteit Persoonsgegevens naar alle waarschijnlijkheid een wassen neus blijken), maar dat is niet waar Valkenburg op triggert. Hij voelt zich als recruiter in goede naam en eer aangetast, zoals duidelijk blijkt uit onderstaande rant:

(meer…)

Op de eerste, en bijzonder zonnige, dag van het nieuwe jaar gaan mijn gedachten onwillekeurig terug naar 2015. Een jaar waarin het economisch herstel concreet vorm kreeg, het consumentenvertrouwen boven de nullijn kwam en het herstel van de huizenmarkt (in volume aan verkochte huizen) sterk doorzette. Allemaal positieve ontwikkelingen die op de drempel van 2016 een zonnig beeld voor het nieuwe jaar schetsen, zeker in combinatie met de nog altijd optimistische economische voorspellingen. Toch?

Maar waarom waren er in 2008 gemiddeld slechts zo’n 350.000* mensen werkloos terwijl er op dit moment nog altijd ruim 680.000 mensen werkloos zijn, 7 jaar na het uitbreken van de financiële crisis? Waarom daalt de werkloosheid maar mondjesmaat, terwijl de werkloosheid onder ouderen (45 jaar en ouder) in het geheel niet afneemt? En waarom stijgt de uitzendbranche zo sterk ondanks een hoge werkloosheid?

(meer…)