Afgelopen jaar is een jaar dat topman Eric Winter het liefst snel wil vergeten: ‘een transitiejaar’ noemt hij 2011. Dat is geen ongebruikelijke betiteling voor een doorsnee jaarcijferpublicatie van DPA, maar 2011 was voor de topman zelf bijzonder. Eerst verkocht hij zijn detacheringsbedrijf NIG aan het kwakkelende beursfondsje, vervolgens raakte hij verzeild in discussies over huurpenningen, exitvergoedingen, geschonden bankconvenanten en niet afgedragen pensioenpremies. Het gevolg was een reeks opgeschorte betalingen, waarop weer een soortgelijke reeks rechtszaken volgde. Die loopgravenstrijd culmineerde in een zaakje dat huisadvocaat Axel Macro-De Vree tegen DPA aanspande. En van DPA won.
Winter was afgelopen zomer geërgerd dat na zijn deal (die hem niet alleen cash, maar vooral aandelen DPA opleverde) het aantal opnieuw opduikende onder zijn voorgangers aangegane financiële verplichtingen bleef toenemen. Toch stortte Winters rechtszakenopstapeling afgelopen najaar in stilte in – naar verluidt omdat commissarissen Ron Icke en Ellard Blaauboer hun bestuurder een halt toeriepen. En dus ging Winter tegen Macro niet in hoger beroep.
Of 2012 voor DPA een beter jaar wordt, moet nog blijken. Ondertussen haalden wij in ons gesprek met Winter zijn transitiejaar in herinnering. Wij spraken hem.
Die Jan-Kees de Jager toch. Onze minister van Financien. Die zo’n voorstander was van een strikt financieel beleid in Euroland, met onder meer de heilige grens van 3% begrotingstekort. Maar die gezien de problemen waar Nederland in verkeert ineens bijzonder tolerant is ten aanzien van 
Waarschuwing: dit is een beetje een nerdy artikel. Vorige week struikelde ik over een verbijsterende technologie die volgens het overzicht van 
