In het afgelopen jaar heb ik met regelmaat de economische trom geroerd met een nogal contrair geluid ten opzichte van al die hersenloze optimisten die een herstel van zowel economie als arbeidsmarkt ‘zien’ of ‘voelen’. Gedurende deze periode heb ik me in toenemende mate verbaasd over de omvang van de oogkleppen van economen, politici en de captains of industry. Die ieder met een eigen agenda proberen het klootjesvolk te overtuigen van een naderend herstel.
Ongeacht de omvang van de oogkleppen is het ondertussen voor iedereen met een IQ boven Down syndroom wel duidelijk geworden dat het voorspelde herstel van economie en arbeidsmarkt wel eens een luchtkasteel kan zijn. Sterker nog, we staan aan een vooravond van een wereldwijde crisis in vergelijking waarmee de financiele crisis van 2008 een dipje kan blijken te zijn..
