De ‘passieve’ kandidaat kan het best worden vergeleken met de eenhoorn. Een mythisch dier met unieke kwaliteiten. Onvindbaar voor ons, gewone stervelingen. Maar gelukkig is daar de recruiter die als een moderne ridder feilloos ‘passieve’ kandidaten weet te traceren. Helaas is de recruiter ook direct de enige die ze herkent. Is het daarmee iemand met bovennatuurlijke kwaliteiten of een Don Quichote?

Voordat ik verder ga, wat is eigenlijk een ‘passieve’ kandidaat? Ik heb het niet verzonnen, maar het schijnt iemand te zijn die, geheel tevreden in zijn huidige baan, met oogkleppen op nieuwe uitdagingen volstrekt negeert.

En het is deze ‘passieve’ kandidaat waar recruiters mythische kwaliteiten aan toekennen. Het is een loyaal, hardwerkend mens met een arbeidsethos en vaardigheden die hem eenvoudig onderscheiden van de rest van het werkende volkje. En vooral van ‘actieve’ kandidaten; arme sloebers, hard op zoek naar een nieuwe baan. En die om deze reden volstrekt genegeerd moeten worden.

Het is daarom dat er op ‘passieve’ kandidaten wordt gejaagd dat het een lieve lust is. Met als enige probleem dat, met uitzondering van de recruiter, niemand ze weet te herkennen.

Dan nu even een persoonlijk perspectief. Als ik mijn eigen werkzame verleden als loonslaaf de revue laat passeren dan zijn er periodes geweest waarbij ik in het geheel niet op zoek was naar een andere baan. Mijn vraag: Was mijn meerwaarde op dat moment groter dan in periodes waarbij ik actiever om mij heen keek? Mijn antwoord: Nee!

Het enige verschil was mijn ‘state of mind’, ik stond minder (!) open voor nieuwe uitdagingen. Mijn intrinsieke waarde; in termen van loyaliteit, instelling, inzet en zaken als opleiding, ervaring en vaardigheden waren allemaal hetzelfde.

Als een recruiter belde was ik daarom ook altijd geinteresseerd. Zowel in mijn ‘actieve’ als in mijn ‘passieve’  periodes. Newsflash: Ik was (en ben) niet de enige. Want de ‘passieve’ kandidaat bestaat niet. Evenmin als die mythische meerwaarde.

De mythe van de ‘passieve’ kandidaat dient naar het rijk der fabelen te worden verwezen. Tezamen met de recruiters die dit verkondigen. Of zijn er nog steeds werkgevers die in sprookjes geloven?

Deze blog is eerder verschenen op Expand.