Door de alomtegenwoordigheid van internet, de populariteit van netwerksites als Hyves en Myspace en de ‘googlebaarheid’ van namen neemt het creeren en bijhouden van een ‘digitale persoonlijkheid’ op internet de laatste jaren een grote vlucht. De lage prijs voor een internetadres (niet meer dan een paar tientjes per jaar) draagt hier vermoedelijk ook aan bij. Zelfs de winterschilder heeft tegenwoordig een webpagina.
Ouders vragen al domeinnamen voor hun kinderen aan als deze nog maar net verwekt zijn. Onder het motto: investering in de toekomst. Omdat je naam al geregistreerd is kun je de website meenemen door je tienerjaren, tot een eventuele eigen zaak. Als de site geregistreerd staat volgens het format naamachternaam.nl en dus niet babyanna.nl.
Eerder schokte het feit dat ik absoluut niet googlebaar was voor deze blog me enigzins. Nu dat achter de rug is: mijn digitale persoonlijkheid. Ik ben sinds begin 2005 een Hyver, maar ik doe er bar weinig mee.
Linkedin is een soort hyves voor ‘professionals’. 55 procent van de Linkedin-gebruikers heeft een salaris van meer dan 100.000 dollar, zegt de site. Tijd voor mij om een kijkje te nemen, in naive veronderstelling dat ze die nullen misschien wel deels te danken hebben aan hun inschrijving. Op Hyves heb ik 97 vriendjes en vriendinnetjes maar ik heb niet eens de vage hoop dat die me aan een baan gaan helpen. Gesterkt door mijn klaarblijkelijke sociale capaciteiten (ik vind 97 heel wat, voor iemand die er zelden achterzit) bezoek ik de site. Gemiddeld heeft een Linkedin-gebruiker 19 contacten.
Linkedin, in september 2007 13 miljoen leden rijk, is voor zakelijk gebruik: leden maken een pofiel aan waarin zij hun opleidingen, werkgevers en zakelijke successen vermelden. Linkedin mikt op dertigplussers in het bezit van een tijdrovend netwerk. Maken ze het er dan simpeler op? Nee, want ik vind het verslavend werken.
Omdat het de bedoeling is er zelf beter van te worden, nodigen gebruikers liever bovengeschikten uit of zakelijke contacten waar ze wat aan hebben. Namedropping verkeert nu op Internet.
Verder verslag over wat Linkedin voor mij als student kan betekenen volgt.
Jorrit Blok
says:Namedropping als onderdeel van wat ze in amerika “personal branding” noemen. Ook jouw bloggen maakt daar deel van uit. Hoe meer mensen je naam lezen in verband me t een topic, hoe meer ze hem zullen gaan herkennen. En daar is het heel veel grote bedrijven vaak om te doen. Fortis sponsort Feyenoord niet omdat er mensen zijn die ze gaan bellen als ze die naam op het shirt zien staan (dan hadden ze het tel. nr. er wel bijgezet). Ze willen naam herkenning. Doordat je als geïnteresseerde in recruitment-zaken nu regelmatig jouw naam gaat lezen, heb je over een tijdje vast een goede kans eens te worden uitgenodigd door een bedrijf dat in jou een goede recruiter zou zien, of om een baan te krijgen als arbeidsmarkt-journalist (vanwege de combinatie met je andere bezigheden). Zo kun je door op vroege leeftijd een bepaald topic te kiezen een behoorlijk voordeel behalen wanneer je een serieuze baan gaat zoeken. Denk maar eens aan dat ventje van 13 dat toen die mobiele tarieven online ging vergelijken. Je kan niet vroeg genoeg beginnen je interesses te ontdekken zal ik maar zeggen.
Marc Drees
says:Wat moet er van de wereld worden als mijn eigen dochter zich in het domein waagt waar ik zorgvuldig een waardevol netwerk heb opgebouwd?
Hoe leg ik dit mijn vrinden uit, en wat zullen de buren er wel niet van vinden?
Dat het Internet democratiseert is tot daaraan toe, maar dan graag ergens anders.
Ik moet op zoek naar een elitair netwerk, en wel snel!