Afgelopen maand woedde er een heftige discussie op de redactie: verschijnt het NRC Handelsblad voortaan op tabloidformaat? Lang hebben traditionele redacteuren hun poot stijf gehouden, maar de jongere garde heeft besloten. Met veel gemor aan de kant van de eerst-genoemden en enthousiasme bij de jonge vormgevers werd er gewerkt aan een dummy. Maar is het wel zo slim om je handelsmerk aan de kant te zetten?

Persoonlijk vind ik het ‘ouderwetse’ formaat prachtig. Nostalgisch kijk ik terug naar de tijd waarin mannen met kasjmier sokken de schone kunst van het gracieus openslaan van de krant nog beheersten. Want daarmee vergeleken doet een tabloidformaat wat lullig aan. Niet in de laatste plaats omdat het wel erg op pulp als de Sp!ts lijkt.

Er hebben al proeven plaatsgevonden, steeds met 1 katern of bijlage op tabloidformaat. De reacties waren overwegend positief, maar ik denk dat het gros van de (overwegend bejaarde)lezers zich het hebbiewebbie schrikt als de hele krant in ernstig gekrompen staat op de deurmat valt.

Slag om de hand was het Berlinerformaat. Zoals het FD. Het probleem blijft dat er minder artikelen op 1 pagina, of zelfs op een spread staan en lezers dus ook niet ‘verrast’ kunnen worden door nieuwsitems die ze treffen op dezelfde pagina als het hoofdartikel, hét voordeel van broadsheet. En hét kenmerk van de krant in het algemeen.

Deze week al verschijnt het tweede nummer met bijlagen op tabloidformaat. Het aantal telefoontjes van mensen die dreigen hun abbonement op te gaan zeggen zijn niet van de lucht. Maar minder dan verwacht. Nog vijf jaar en dan rouwt niemand er meer om.