Het onderwerp privacy is altijd een heikel punt in ons kleine kikkerlandje. Zo bleek afgelopen week maar weer toen Michel op HRlog een post schreef over Google’s aanval op de mobiele telefoon. Google weet straks waar je bent, of waar je mobiel is, waar je vrienden zijn (via Open Social) en hoe ver die van je vandaan zijn en nog veel meer. Nu heeft Google het ‘Do no evil’ principe, maar zoals Marc Drees terecht stelt: macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut. Maar in het geval van google moeten we daar even een tweetal nuances maken. Ten eerste: tot nu toe gaat het goed en ze hebben al een tijdje absolute macht. Dus misschien is google wel de uitzondering op de regel. Maar nog belangrijker: de macht van google komt van… ons. Het moment dat wij besluiten over te stappen naar een andere search engine of besluiten geen gebruik meer te maken van de open social netwerken, is de macht weg. Vergeet niet, veel van de eerste generatie webbedrijven zijn inmiddels marginaal geworden. Yahoo in Nederland is een marginaal bedrijf, wie kent Exite, Altavista en Ricardo nog? Dus de machtsposities van bedrijven zijn veel beperkter dan voroheen, maar toch is er een terechte angst daar.

Terug naar het verhaal. Zoals mogelijk bekend hecht ik minder waarde aan mijn privacy dan de gemiddelde Nederlander. Ik geloof bijvoorbeeld dat anoniem reageren op zakelijke weblogs geen goede zaak is. Als je niets te verbergen hebt, verberg je dan niet. Maar zoals afgelopen week aangegeven: begin maar met reageren, dan komt dat niet-anoniem reageren vanzelf (hoop ik).
Nu echt terug naar het verhaal, want ik dwaal af. In Amerika is een ‘niet volgen’ lobby ontstaan. Want heel veel sites zetten een cookie op je computer en kunnen je dus volgen. Als je aanvinkt: onthoud mij (zodat je de volgende keer niet al je gegevens invult) is dat het geval. Op zich niets mis mee, tot het moment dat mensen natuurlijk ‘cross sites’ gevolgd worden. Tenminste, daar waarschuwen privacy waakhonden voor. Het is een beetje dezelfde discussie als met de airmiles pas in eerste instantie, omdat ineens de aankopen van AH, Gall&Gall, Shell, V&D en nog meer ketens aan elkaar gekoppeld kunnen worden, zou je veel beter getarget kunnen worden. Maar was men bang, ook veel meer gevolgd en dat moest je niet willen.

En daar zit dus de grote vraag. Moet je dat niet willen? Moet je mensen niet de vrijheid geven om dat te willen? Nu ben ik niet de man die roept dat iedereen zijn privacy moet opgeven. Dat is aan iedereen persoonlijk, dat zal ik nooit prediken. Echter, door destijds bijvoorbeeld de airmiles te verbieden om de databases te koppelen heb je ook een belang stuk targeting verboden. En krijg ik nog steeds pampers en maandverband reclames, terwijl ik op geen van beide zit te wachten.

De ironie van alles is namelijk dat hoe minder waarde iemand hecht aan zijn privacy, des te beter de targeting van reclame, maar ook van banen, kan zijn. Kán is hier nog het juiste woord, maar we weten allemaal dat als je goed target, je rendement sterk stijgt en daarmee zullen bijna alle partijen vanzelf hiermee aan de slag gaan. SPAM zal voorlopig wel blijven bestaan, dat heeft verder ook niets met marketing te maken, dat is crimineel gedrag. Maar de ironie van de toekomst ontgaat mij niet, het is misschien wel grappig, dat je door minder waarde aan je privacy te hechten je in de (nabije) toekomst misschien wel minder irritatie aan slechte marketing zal hebben. En hetzelfde geldt natuurlijk voor verkeerde banen die worden aangeboden.