Ik moet iets bekennen: ik ben evolutiebioloog. Tenminste, qua studie, want daarna ben ik mijn brood met hele andere dingen gaan verdienen. Er zat namelijk niet al teveel toekomst in paleontologie. En als geluk bij een ongeluk, ook in online recruitment zijn al de nodige fossielen te vinden…

Maar als bioloog kijk je op een bepaalde manier naar de wereld om je heen, en dat geldt zeker voor mijn beeld van sociale netwerken.

Voor mij lijkt een sociaal netwerk op een ecosysteem; daar is niet al teveel verbeelding voor nodig. Weliswaar een zeer kunstmatig ecosysteem en één die ik al heb vergeleken met de Matrix.

Maar de vergelijking gaat aardig op. En laten we het ecosysteem voor het gemak situeren op een eiland, een natuurlijke ‘walled garden’. En als verdere vereenvoudiging bestaat het systeem uitsluitend uit zoogdieren.

De voedselpyramide is buitengewoon simpel. We hebben een massa herbivoren; zachtaardige, vriendelijke kolossen die zich te barsten eten. En een paar superpredatoren die zich tegoed doen aan die herbivoren. Daar tussendoor lopen nog wat aaseters die zich behelpen met restjes; achtergelaten door die superpredatoren.

Makkelijk he! Herbivoren: al die gebruikers die zich willoos laten gebruiken (content schijten) ter verrrijking van de eigenaren van de sociale netwerken (de superpredatoren). Ze weten het wel maar kiezen ervoor om doof en blind te blijven voor de werkelijkheid. Want het voelt zo lekker.

Maar wie zijn die aaseters dan? Recruiters natuurlijk! Dankzij de sociale netwerken kunnen zij heerlijk parasiteren op de gebruikers.

En maar met zijn allen denken dat Web 2.0 vooruitgang betekent.

Same old, same old…