Wervingssites van bedrijven worden steeds mulitmedialer en persoonlijker. Een hele goede ontwikkeling voor werkzoekers die zich een beeld proberen te vormen over een bedrijf en de mensen die daar werken.
Er is echter een ongewenst neveneffect, tenminste vanuit het perspectief van de werkgevers. Waarbij ik even aanneem dat werkgevers zich bewust zijn van dit risico.
Het gaat namelijk over het in de etalage zetten van de eigen medewerkers via, videos, testimonials, etc. Niet zelden met volledige naam en eventuele contactgegevens.
Een walhalla voor headhunters die op die manier een prachtig inzicht krijgen in wie de werkgever waarschijnlijk tot haar betere medewerkers rekent.
En een perfect vertrekpunt voor een korte check op Linkedin of Xing om te zien wat de persoon in kwestie nog meer te melden heeft. De search afdeling van een headhunter bureau heeft het in deze tijd wel heel erg makkelijk gekregen.
De volgende stap? Een spider die op afroep HiPo’s van corporate wervingssites schraapt; automatisch profielen van sociale netwerken erbij zoekt en het geheel kant en klaar per persoon presenteert. Wie o wie gaat deze uitdaging aan?
Bas Westland
says:@ Bas van de H.: Ik ben het inhoudelijk (en zakelijk ;-)) met je eens. Op de e-people site staan mijn consultants ook met naam, mail en 06 genoemd. Op de nieuwe site (medio maart) ook nog met een filmpje. Bovendien is iedereen die niet op je site staat ook op LinkedIn e.d. op te sporen door op werkgever te selecteren. Op internet hou je (bijna) niets geheim.
Bas van de Haterd
says:Tja, alleen ben ik het in deze geheel met Michel eens. Of zoals Olof Frankfort in zijn interview zei: we willen graag dat onze mensen elke maand opnieuw ervoor kiezen bij Macaw te werken. Dan maakt het dus niet uit dat Bas Westland ze op het Macaw blog kan identificeren, want als het werk goed genoeg is, blijven ze wel.
Angst is een slechte raadgever, dus ik zou zeggen: gewoon doorgaan en niet zo bang zijn voor die headhunters.
Bas Westland
says:@Marc: Ik kan wel een stootje hebben 😉
Marc Drees
says:@Bas:
Dat had ik eerst gedaan, maar toen dacht ik dat je dat misschien niet prettig zou vinden. Volgende keer zal ik eerst effe checken!
Bas Westland
says:@Marc: Hé, wel een bronvermelding de volgende keer 😉
Marc Drees
says:De informatie op een corporate careersite geeft natuurljk wel een bepaalde validatie van wat op Linkedin staat. Dus vanuit mijn perspectief is het een veilig vertrekpunt.
En oik ben het met je eens dat er al aardig wat tooltjes rondzwerven, maar wat ik prettig zou vinden als ik recruiter was, is een database vol passieve kandidaten die uit de wervingssites zijn gesourced en verrijkt met beschikbare informatie. Een soort Zoominfo meets Google meets Textkernel.
Michel Rijnders
says:Marc, het is andersom de illusie dat je de medwerkers binnen kunt houden door ze niet op internet te plaatsen. Er zijn genoeg manieren om interessante mensen binnen een bedrijf op te sporen. Het gaat erom of je ze als bedrijf voldoende biedt om te blijven, dan hoef je ook niet bang te zijn voor dit soort zaken. Het is waar dat het zo makkelijker gemaakt wordt om in contact te komen, maar het draait uiteindelijk om de bereidwilligheid van een medewerker om over een andere baan te praten.
Als de medewerkers op linkedin staan of andere sites dan voegt de extra info op de website overigens vaak weinig toe. Je beschikt al over een dosis informatie.
En die scraper.. Die heet Google. Met goede zoektermen haal je al voldoende informatie boven en met google custom maak je daarvan mooi je eigen persoonlijke zoekmachine.
wie o wie .nl en consorten zijn de uitdaging ook al goed aangegaan 😉