In Amerika zijn alumni programma’s een standaard onderdeel van zowel het universitaire als het bedrijfsleven. Voor universiteiten is het een belangrijke bron van inkomsten. Voor bedrijven is het een belangrijke bron van talent.
In Nederland zijn alumni programma’s veel minder dominant aanwezig binnen het bedrijfsleven. En volgens mij is dat nog zeer diplomatiek gesteld. En hoe komt dat nou eigenlijk?
Amerika: Snel en makkelijk
De aanzienlijk minder sociale, veel meer ondernemersachtige cultuur in Amerika laat het eenvoudig toe dat mensen bij een werkgever vertrekken om daar enige tijd later terug te keren. Hetzij in dezelfde baan, danwel in een andere functie. Tegen een hoger, lager of gelijk salaris. Allemaal geen probleem.
In Amerika kan je makkelijk worden ontslagen, en je kan makkelijk op eigen initiatief weg. Vandaag melden, morgen vertrekken. En dat is maar heel licht gechargeerd.
De Nederlandse mores is een totaal andere.
Nederland: Langzaam en pijnlijk?
Natuurlijk is daar onze veel socialere wetgeving. Waardoor een ontslag met een opzegtermijn van een dag bij ons niet voorkomt. En waardoor je als medewerker ook niet op kan staan en vertrekken. Alles duurt veel langer
En niet zelden heeft een werkgever een opgestaan, plaatsje vergaan mentaliteit ten opzichte van vertrekkende medewerkers. Het wordt meestal niet in dank afgenomen dat iemand het bedrijf verlaat. Met een uit het oog, uit het hart vervolg.
En misschien is het zelfs zo dat medewerkers in ons landje vaker vertrekken vanuit een negatieve motivatie dan op basis een positieve
Hoe het ook zij, het lijkt er ernstig op dat onze cultuur een belangrijke ril speekt bij een lage ‘alumni potentie’.
Volgens mij blijkt dat ook uit onderstaande grafiek, afkomstig uit de Randstad Werkmonitor (januari 2008):
Een zeer ruime meerderheid zegt er niet aan te denken om bij de vorige werkgever aan de slag te gaan; en zeker niet in dezelfde baan voor hetzelfde loon. Laat staan voor een lager loon…
Conclusie
Het vangnet van de sociale zekerheid als blokkade voor een hoge alumni potentie in ons landje? Ik denk het wel. Met als akelig gevolg dat hierdoor een zeer waardevolle groep potentiele medewerkers niet kan worden aangeboord.
En een alumni programma zou in Nederland dan ook weinig renderen. Tenzij we een meer positieve mentaliteit ontwikkelen ten opzichte van ‘draaideurwerk’. Maar daar is nog het nodige missionariswerk voor nodig.
Hans Hoornstra
says:Beste Marc,
FORMEDIA richt zich op ondersteuning van alumnibeleid van kennisinstellingen. Kijk eens op onze website. Mss is het interessant om eens kennis te maken?
PS volgende week donderdag organiseren we een symposium over alumnibeleid in Antwerpen…
Greetz
Hans
Marc Drees
says:@Bas:
Nee, grote percentages hoef je inderdaad nooit te verwachten. Maar die ene account manager die je absoluut niet kwijt wilde en die terugkeert kan toch een hele belangrijke zijn.
En wat een tip: Gewoon binnnen de proeftijd nabellen! Simpel en briljant. En 5% is nogal wat… Meteen inzetbaar, en waardevol.
Bas van de Haterd
says:Het draaideur effect is maar een heel beperkt effect. Grappig genoeg hoor ik het wel steeds meer, maar het zullen nooit grote percentages zijn.
Hoorde trouwens tijdje terug iemand die standaard na 1,5 maanden een ‘regrettable loss’ nabelde. Gewoon uit interesse, maar als ze hoorde dat hij/zij niet het gevoel had op d’r plek te zitten zei ze natuurlijk wel: de deur staat open. 5% kwam binnen de proeftijd terug.
Marc Drees
says:@Bas:
Kijk, dat zijn nou positieve verhalen. En je hebt natuurlijk helemaal gelijk dat alumni een veel grotere verscheidenheid aan positieve effecten kunnen hebben dan slechts terugkeren op het oude nest.
Zo was Cap Gemini zelden ongelukkig bij het vertrek van medewerkers. Want deze kwamen niet zelden op beslissersposten bij bestaande klanten of prospects terecht. Continuiteit van opdrachten gegarandeerd dus!
Maar mijn insteek van deze posting is toch meer gericht op het draaideur effect en de eventuele cultuurspecifieke blokkades. En daar geef je volgens mij een goed antwoord op aan het eind van je reactie. Door jezelf af te vragen: Welke werkgever?
Maar daarnaast heb je natuurlijk gelijk dat het ook een self-fulfilling prophecy kan worden. Want als je denkt dat ex-medewerkers toch geen interesse hebben dan doe je er ook niets aan. En dan gaat het zeker niet lukken.
Bas van de Haterd
says:@Marc: succesverhalen ken ik wel ja.
Ormit is er zo één. Haalt 40% van alle new hires binnen door referrals via alumni. Nee, geen boomerangs, want Ormit neemt enkel starters aan. Grappig genoeg hoorde ik dat je nog moet betalen om lid te zijn van hun alumni netwerk (15 euro per jaar, maar toch) en dat ze geen referral fee krijgen (itt collega’s).
Sogyo is ook een voorbeeld. Zo zijn twee van de drie directeuren zelfs alumni. En ik moet zeggen dat ik één zomer BBQ heb meegemaakt, waar meer alumni waren dan huidige medewerkers en dat was bijzonder gezellig. Ook heeft men een serie klanten die oud medewerker zijn.
Verder werd ik afgelopen week gevraagd door mijn alumni vereniging van mijn HBO voor een (betaalde) opdracht.
Media Plaza heeft een minder actief alumni beleid (eigenlijk meer sporadisch) en daar zie je dat het ook veel minder effect heeft, maar die enkele partijen zie je er veel terug komen
Pricewaterhousecoopers haalt als ik me niet vergis tientallen procenten (ik heb getallen gehoord tot een kwart) van de omzet uit oud medewerkers.
Dus ja hoor, successen te over 🙂
Wat je alleen goed moet indenken is dat er vele mogelijkheden zijn om succes te hebben van een alumni beleid. Als je enkel richt op boomerangs ben je gewoon veel te beperkt. Het zijn ook ambassadeurs die nieuwe mensen kunnen aanwerven (en als je linkedin b.v. goed inzet kan dat heel succesvol zijn).
Het zijn ook potentiële nieuwe klanten.
Maar je cijfers zijn natuurlijk multi interpretabel. Ik bedoel, 61% zegt dus dat er een kans is dat ze een hogere functie bij een oud werkgever zouden accepteren. Dat vind ik erg veel al. Als je het mij zou vragen zou ik vragen: welke oud werkgever? Daar zit denk ik de crux. De grap is dat de meeste werkgevers het niet willen of redeneren dat mensen het niet zouden willen, ze het niet doen, dus het geen succes is. En als je al een goed beleid opzet, moet je het ook GOED doen, niet half zoals de meeste partijen dat vaak doen.
Marc Drees
says:Misschien wat laat, maar dan toch maar een oproep:
Ken je Nederlandse succesverhalen mbt. alumni programma’s?
Laat het weten!
Chris Stapper
says:Erg goede post, heeft me gemotiveerd (en herinnert aan) om mijn HBO alumni vereniging weer te mailen. Goede manier om mensen te leren kennen en te spreken. Zelfde voor de uni.
Wellicht zit het niet in de cultuur, maar dat is erg jammer, want ik heb er met mijn 1 jaar alumni zijn al goede ervaringen mee.