Papier is dood, maar in het vliegtuig heb je altijd de tijd om even een krantje te lezen. En dat doe ik dan meestal ook, zoals afgelopen week de Financial Times. En wat mij opviel was hoeveel aandacht dit blad, toch één van de meest toonaangevende in de wereld van business, besteed aan individuele werknemers.

Hoewel we het eigenlijk al jaren weten, gaat het helemaal niet om bedrijven. Het gaat om de individuele medewerker, of de teams. In de wereld van investment banking is dat al heel gewoon, net als bij advocaten kantoren. Daar worden mensen of teams weggekocht om marktaandeel te kopen. Want klanten doen vaak zaken met die personen, ongeacht het bedrijf waar ze bij werken.

Dat is al lang bekend, maar toch ook weer niet echt. Want als je weet dat de individuele medewerker zo belangrijk is, waarom krijgen ze dan zo weinig mogelijkheden zich te profileren? En waarom behandelen we de gemiddelde medewerkers dan zo matig?

Een paar voorbeelden uit de FT. Wal-Mart, ’s werelds grootste retailer is bezig zijn wereldwijde focus te verleggen, aldus één artikel. En hoe doen ze dit volgens deze krant? Door succesvolle managers naar andere landen te plaatsen. Een paar quotes:

The overheal has been spearheaded by Mike Duke, the company’s vice chairman…. Shortly after taking over the job, Mr. Duke acted on the results of the company’s country units to pull out of South Korea and Germany.

Goed, Mr. Duke is duidelijk geen kleine jongen, maar er wordt meteen gesproken over hem en hoe hij de internationale strategie veranderde. Maar dan verder:

Wal Mart h as also reshaped its line-up of international executives. José Angel Gallegos Turrubiates, formerly a senior executive of it’s Mexico unit, was recently names head on international human resources, with responsibility for talent development.

Sow, een senior executive, een Raad van Bestuurslid dus, die verantwoordelijk wordt voor talent ontwikkeling. Dat geeft aan hoe belangrijk Wal Mart dit onderdeel (in mijn optiek het belangijkste onderdeel van elk bedrijf) in het vaandel heeft staan. Maar het feit dat deze man met naam en toenaam zo’n belangrijke krant haalt zegt ook wat. Want ik zie niet veel Nederlandse HR bazen makkelijk het FD halen moet ik zeggen.

Vincente Trius, the former head of Wal Mart’s successful Brazilian stores, was recenlty appointed to as new post in Hong Kong… Executives say this will give more room for mr. Duke to focus on strategy while Mr. Trius will also be exploring new oppertunities for exapansion in the region.

Wederom, het gaat er dus om een zeer belangrijke individu te hebben op de juiste plek.

Een paar pagina’s verder staat er een heel verhaal over Ron Sandler, een board member bij Fortis die vroeger Lloys of London van de ondergang heeft gered en nu bij het recent genationaliseerde Northern Rock is binnen gehaald om deze Britse bank (die door de hypotheek crisis op de rand van de afgrond staat) te redden namens de Britse staat. Wederom, één man die het moet doen, één unieke individu.

En nog verderop het verhaal van Cairn capital, één van de partijen die ook zo zwaar was getroffen door de ‘credit crunch’, de hypotheek crisis dus, maar daar zeer goed is uitgekomen. De vraag die in het verhaal gesteld wordt is of het geluk was of gewoon briljant? En het verhaal gaat over… David Littlewood, de CEO.

En dan heb ik het nog niet gehad over het stuk waarin Goldman Sachs iemand van zijn Europese ‘restructuring team’ naar Australië heeft verplaatst. DIt om de Australische bedrijven die in financiële moeilijkheden zitten te helpen. Een verplaatsing van één persoon, met wat van zijn team, haalt een grote krant. In hetzelfde stuk staan enkele andere namen die recent zijn over gestapt van banken, waarmee de krant aan wil geven dat de banken zich nu wapenen om geld te verdiepen aan een economische crisis aldaar. Het gaat wederom om enkele briljante mensen en hun team.

Over de bijlage m.b.t. private banking zal ik het verder niet hebben, daar is het redelijk logisch dat het om individuen gaat, dat is allemaal persoonlijk zaken doen.

Maar in Nederland zien we dit zelden. Hoewel nu.nl vandaag wel komt met een bericht over een leegloop bij Yahoo n.a.v. de mislukte overname door Microsoft en de advertentiedeal met Google. Dus als het bij buitenlandse bedrijven zo gaat zie je het wel en een enkele CEO haalt ook het nieuws. Maar ik ken een aantal bedrijven in de Nederlandse nieuwe media waar het verloop nu ook erg hoog is, maar ik heb er nog geen bericht over gezien. Blijkbaar vind de vaderlandse pers individuele werknemers op een iets lager niveau niet heel spannend.

Maar dat is het natuurlijk wel. Want laten we eerlijk zijn, een enkele werknemer kan het verschil maken, ook op lagere niveaus. Het gaat om die hele goede mensen, die individuele talenten, die het verschil maken in dienstverlenende organisaties. Die ene headhunter die net wel altijd scoort. Die ene account manager die anderhalf keer zoveel doet als de rest. Die ene marketeer die om de één of andere reden wel steeds succesvolle campagnes doet. Weet u wie dat in uw organisaties zijn? En krijgen die de aandacht die ze verdienen?

Ik begrijp dat bedrijven angstig zijn om hun bedrijf ‘afhankelijk’ te maken van enkele mensen. Immers, die kunnen weg gaan. Maar in alle eerlijkheid zijn bedrijven dat vaak al, zeker in de dienstverlening. Je kan dit beter benutten door bijvoorbeeld deze mensen zich nog nadrukkelijker te laten profileren. Personal branding is daar een middel voor. Maar ook dit is vaak nog eng voor bedrijven. Begin maar eens met ze binnen je organisatie te identificeren en extra te waarderen. Dat is stap één volgens mij. En probeer die mensen maar het Financieel Dagblad, Business News Radio of de Volkskrant te laten halen.