Recruiters zijn om onbegrijpelijke redenen gek op ‘passieve’ kandidaten. De ‘rationale’  hierachter is dat een actieve kandidaat waarschijnlijk wat vlekjes heeft. En dus minder aantrekkelijk is dan die passieve kandidaat.

En deze onzin wordt in de echokamer van recruitment zo vaak herhaald dat vrijwel iedereen dit gelooft. Zoals ooit in een platte aarde; of een zon die om de aarde heen draait.

Maar daar lijkt nu, onder druk van een Amerikaanse recessie, enige nuancering in te komen. Want op de ERE blog schrijft Kristen Fife het volgende:

• Mensen zijn tegen verandering van een baan, dus in een recessie is een passieve kandidaat nog passiever vanwege het risico dat een nieuwe baan met zich meebrengt. Je weet wat je hebt, je weet niet wat je krijgt.
• Verhuizen is langer niet aantrekkelijk als gevolg van de huizencrisis. Het verkopen van een bestaande woning zal zeer moeilijk zijn en waarschijnlijk te weinig opbrengen.
• Werknemers die blijven zitten in een periode van ontslagen hoeven niet noodzakelijkerwijs de beste krachten te zijn, maar misschien wel de goedkoopste…
• Nieuwe CV’s op Monster zijn van een hogere kwaliteit dan voorheen… Een aantal is van hen is werkeloos, maar een groot aantal is bezorgd om hun baan.

Deze recruiter is overduidelijk nog van het slag dat gelooft in de waarde van de passieve kandidaat. Maar onder druk van de veranderende wereld om haar heen wordt zij iets genuanceerder.

Wie weet dat langzaam de rede het van de traditie gaat winnen. Maar het zal zeker nog een tijd duren.