Web 2.0 staat gelijk aan interactie. Interactie met gebruikers. Eén van de eersten die hiervan gebruik maakte was Amazon, met haar aanbevelingen. Maar ondertussen is die interactie uitgegroeid tot een tsunami van user generated content (UGC).
En zoals ook met echte tsunami’s werpt deze digitale vloedgolf allerlei vragen op over hoe we hiermee om dienen te gaan. Waarbij de belangrijkste vraag natuurlijk is: Van wie is die content eigenlijk?
Overal content
De opkomst van sociale media heeft het bijzonder makkelijk gemaakt om als gebruiker overal content achter te laten. Profielen op sociale netwerken; reacties en postings op blogs; beoordelingen op vergelijkingssites; informatie op wiki’s, etc. En daarmee bestaat de digitale identiteit van een gebruiker feitelijk uit al die losse stukjes. Die slechts (virtueel) verbonden zijn door de maker ervan.
Actieve gebruikers hebben zo een spoor van content getrokken waar ondertussen behoorlijk wat tijd en inspanning in is gestoken. Maar die content ligt in allerlei verschillende databases opgeslagen. En die gebruikers hebben in de meeste gevallen vrijwel geen controle over die content.
Gratis en voor niets…
Maar klopt dat eigenlijk wel? Is het redelijk dat sites die hun waarde uitsluitend aan user generated content ontlenen nauwelijks faciliteiten bieden waarmee gebruikers hun content kunnen terugtrekken of exporteren? Of gebruikers zelfs compenseren voor hun inspanningen?
De meest merkwaardige uitwas die ik in dit verband ben tegen gekomen is de nieuwe vorm van slavernij die Facebook heeft bedacht. Vertalingen van Facebook werden via een Wisdom of Crowds principe aan fans overgelaten. Waarmee Facebook voor een appel en ei nieuwe landen kan veroveren.
Natuurlijk, de gebruikers zijn er zelf bij. Maar heb je ooit gehoord van mensen die voor niets een spoorbaan aanleggen zodat ze daar later gebruik van kunnen maken? Afgezien van een Chinees contingent dat hiervoor naar Amerika werd ‘gedeporteerd’…
Natuurlijk, in dit geval is de spoorbaan om niet door diezelfde gebruikers te gebruiken. Op dit moment wel te verstaan… Want op enig moment zal ook Facebook zwarte cijfers moeten laten zien.
En hoe zit dat binnen online recruitment?
Binnen recruitment is de parallel natuurlijk de CV database. Deze voorziening geeft werkzoekers de mogelijkheid om hun gegevens en/of CV te presenteren aan werkgevers.
Een heel prettige voorziening natuurlijk. Alleen leggen de werkzoekers hun gegevens voor niets vast. En werkgevers moeten betalen om die gegevens in te kunnen zien. Nou is een vacaturesite natuurlijk geen Sinterklaas. Dus dat er geld moet worden verdiend aan zo’n CV database is logisch.
Maar de omzet die met een dergelijke database wordt gemaakt is vooral te danken aan de profielen van die werkzoekers. En waarom zou een vacaturesite zich daar niet iets meer rekenschap van geven? Door hier een vergoeding richting werkzoeker tegenover te stellen?
Daar staan concrete voordelen tegenover
Dit zou tenslotte meerdere voordelen kunnen bieden. Zo kan de hoogte van een vergoeding afhankelijk worden gemaakt van de volledigheid van een CV in combinatie met het aantal hits/uitnodigingen van de werkzoeker.
Voor de werkzoeker wordt spam van intermediairs misschien iets minder irritant; tenslotte staat daar een vergoeding tegenover. En die vergoeding zorgt er ook voor dat een vacaturesite wat kritischer gaat worden ten opzichte van de klanten van de CV database.
Want zo kan de betaling aan de werkzoekers wel eens te hoog oplopen! Een prachtige methode om misbruik van de CV database te voorkomen. Want op dit moment hebben alle vacaturesites dat wel in hun voorwaarden staan; maar wordt er feitelijk niets aan gedaan om feitelijk misbruik te voorkomen.
Luchtkasteel of concreet toekomstperspectief?
Is dit een luchtkasteel, of een onvermijdelijke stap naar een nieuwe verhouding tussen aanbieder en afnemer. Want de waarde wordt gezamelijk gecreëerd. En waarom zouden de resultaten van die waarde creatie dan maar aan één partij toekomen?
Ik ben benieuwd.
Marc Drees
says:@Ruben:
De business modellen zijn sowieso sterk aan verandering onderhevig; tenslotte is het oude printmodel natuurlijk zwaar achterhaald. Pay for performance/results modellen zullen het stokje steeds meer overnemen. Tenslotte kan zo ongeveer alles gemeten worden; zolang je het proces maar controleert.
Werkgevers in bulk laten betalen is tegenstrijdig aan een selectiever en hoger kwalitatief proces waarbij zowel werkgevers, intermediairs als werkzoekers elkaar met minder frictie kunnen vinden. Dus bulk = uit, square, zo 2007!
Ruben @ Freep
says:@Marc wil je werkgevers gewoon voor bulk laten betalen en een deel van de inkomsten afstaan aan kandidaten of wil je werkgevers per cv laten betalen? Werkgevers/ bemiddelingsbureaus nemen op dit moment duizenden cv’s af voor lage bulkcontracten het bedrag dat dan naar een kandidaat zou gaan kan alleen maar laag zijn.
Ik vond dat businessmodel van QuietAgent.com dat je laatst besprak erg goed, je betaalt als werkgever pas als de kandidaat daadwerkelijk interesse heeft in contact. Een deel van de inkomsten zou je dan terug kunnen geven aan de cv eigenaar.
Marc Drees
says:@Ronald:
Mijn perspectief is een structurele verbetering; niet een marketing actie. Tenslotte heeft Monsterboard in Nederland verleden jaar ook een Bol.com waardebon uitgeloofd voor CV’s. Maar dat is geen wijziging van beleid; slechts zoeken naar vers vlees.
Screenen van CV’s is volgens mij geen voorwaarde als je ervoor zorgt dat de invoer gestructureerd genoeg is. Waarmee je ook meteen een basis voor matching legt. Het leven kan simpel zijn…
Niek
says:Als het om voorbeelden gaat: https://www.careersmile.com
Deze site bestaat sinds mei 2006 onder url http://www.joboola.com
en heeft maart dit jaar een naamwijziging ondergaan.
Adviesprijs voor een cv ligt tussen $10 en $200+. en wordt gebaseerd op huidige salaris. Ze hebben ruim 5000 cv’s in de database. Geen groot succes in mijn optiek.
Ronald Kreugel
says:@Marc:
Wie dit als eerste gaat doen, vraag je? In de USA heeft Monster vorig jaar al eens $1-$2 per CV geboden aan diverse sites die kandidaatgegevens kunnen aanbieden. Uiteraard alleen maar om de database te vullen, had verder niets met volledigheid of kwaliteit van doen.
@Niek:
Verandering van business model is inderdaad heel hard nodig, maar tot op heden wordt er nog voldoende geld gegenereerd met job boards. Dat is ook de reden dat intermediairs en uitzendburo’s nog steeds bestaan: hun netwerk van vestigingen (“bricks & clicks”). Het screenen van CV’s kan in India voor weinig en dan zijn ze ook nog eens productiever dan een gemiddelde recruiter in NL, helaas wil het met de Nederlandse taal nog niet zo goed lukken als met Engels.
Niek
says:Ik pleit de huidige vacaturesites niet vrij maar denk dat deze door hun businessmodel niet in staat zijn om enige verandering door te voeren .
Het screenen van cv’s is volgens mij nog steeds mensenwerk en daardoor erg duur. Bovendien moet je dit aan de recruiter overlaten. Die wordt daar immers voor betaald.
In een ander businessmodel ligt dus het antwoord. CV-eigenaren betalen is echter niet de oplossing.
Aangezien de sollicitant de macht heeft in de huidige recruitmentmarkt zul je hem tools moeten geven waarmee deze macht optimaal uitgeoefend kan worden. Bas noemde al een paar mogelijkheden. Ik denk dat interactie met de mogelijke toekomstige leidingevende en collega’s, voordat er sprake is van een officïele sollicatie, ook van grote toegevoegde waarde kan zijn. De crux zit hem in een sfeer van vertrouwen en openheid. Je gaat een langdurige relatie met elkaar aan. Tot nog toe is de standaard procedure een paar gesprekken en dan een sprong in het diepe voor beide partijen. Door de “verkeringsperiode” te verlengen en met tools te ondersteunen zou het sollicitatieproces flink aan kwaliteit en diepgang kunnen winnen. Het vraagt natuurlijk wel een flinke investering van de werkgever om zijn mensen vrij te maken maar dat betaald zich dubbel en dwars terug.
Volgens mij heeft ook het huidige businessmodel waarbij honderden euro’s betaald moeten worden voor de plaatsing van een vacature zijn langste tijd gehad. Het verbaast mij ook dat de hele web 2.0 ontwikkeling aan de grote vacaturesites voorbij lijkt te gaan. Het is gewoon een kwestie van tijd todat een partij deze marktkans grijpt. Als ik zelf over voldoende middelen beschikte was ik vandaag al gestart!
Marc Drees
says:@Niek:
Een wel heel makkelijk excuus om vacaturesites vrij te pleiten. En waarom is screening automatisch peperduur?
Natuurlijk kan een vacaturesite invloed hebben op de kwaliteit van zowel de content als het proces. Maar er wordt tot op heden gekozen voor geen invloed. En het wassen van handen in onschuld.
Met mede als gevolg de huidige minder positieve beeldvorming rondom vacaturesites. Begrijpelijk en logisch. En slechts te veranderen door een verantwoordelijkheid te nemen voor die kwaliteit. Het kan. En het moet. Als vacaturesites tenminste op langere termijn een relevante rol willen spelen. Want anders worden ze nog meer dan nu een outlet voor intermediairs.
Niek
says:@Marc
Ik denk dat het probleem niet is de kwaliteit van de dienstverlening door de vacaturesite maar de wijze waarop de vacaturesites worden gebruikt. Een vacaturesite is m.i. namelijk niet meer dan een plaats waar vraag en aanbod bij elkaar worden gebracht. Als vacaturesite heb je geen invloed op de kwaliteit van het aanbod (tenzij je er een peperdure screening op los laat).
Je hebt wel invloed op de kopers i.e. de recruiters. Maarja ,wiens brood men eet…
@Bas
Nee hoor, ik wilde alleen aangeven dat de cv-eigenaar volgens mij al genoeg “waarde” terug krijgt voor het plaatsen van zijn c.v. Door ervoor te betalen wordt die waarde nauwlijks verhoogd. En zoals jezelf al aangeeft trekt dit wel allemaal gelukszoekers aan die op een gemakkelijke manier een paar centen bij willen verdienen.
Bas van de Haterd
says:@Niek: dus je wilt voorstellen dat in deze markt, waar de werkzoekende de macht heeft aangezien we meer mensen zoeken dan er mensen zijn, die werkzoekende moet betalen? Leuk concept, is uitgeprobeerd door recruiter4you en geflopt.
Marc Drees
says:@Niek:
Omdat met deze omkering de kwaliteit van de dienstverlening door een vacaturesite niet verbeterd.
En het probleem met de huidige generatie CV database is de rampzalige kwaliteit ervan. Waarmee de werkzoeker minder geholpen wordt. Anders dan aan bakken spam…
Niek
says:Keer de vraagstelling eens om: Waarom de cv-eigenaar niet laten betalen voor het plaatsen van een Cv ? Hij/zij kan immers gebruik maken van een infrastructuur waarmee zonder veel inspanning een groot deel van de werkgevers bereikt kunnen worden (al of niet via een intermediair). Dit economische voordeel is vele malen groter dan de enkele euro’s die een jobboard voor een cv zou kunnen vergoeden.
Bas van de Haterd
says:@Marc, had ik gelezen, maar volledigheid en kwaliteit zijn twee andere dingen in mijn optiek. Volledigheid heeft niets te maken met waarheid bijvoorbeeld.
En er zijn genoeg mensen die voor 100 of 200 euro in de maand hele mooi, volledige, keurig opgemaakte CV’s willen maken op verschillende sites hoor.
Marc Drees
says:@Bas:
Dan moet je toch echt wat beter lezen. Want ik stel een heel ander model voor; waarbij vacaturesites ook eisen kunnen stellen aan de volledigheid van CV’s. Dan zal je als gebruiker toch echt moeite moeten doen om een CV te maken.
En als je de combinatie van CV en vergoeding voor bezoek kiest wordt het een beter passend model.
En zichtbaarheid is een onderwerp waar ik al een aparte posting aan had willen besteden; omdat hier nog enorm veel te winnen valt.
Bas van de Haterd
says:Luchtkasteel. Geloof dat Intermediair vorig jaar iets gedaan had met ‘schrijf je CV in en krijg 10 euro of zo?’.
Het probleem van betalen voor CV’s is dat het leuk is om je CV erop te zetten zonder dat je daar verder echt op zoek bent naar een baan. Ook gaan mensen makkelijk hun CV oppoetsen om meer hits te krijgen.
Nee, het gaat er om dat ze respect tonen voor mensen die hun CV plaatsen. Mogelijkheden mee geven om gewoon goed doorzoekbaar hun CV in alle mogelijke formaten (doc, ODT, PDF, etc) te plaatsen en vervolgens (niet onbelangrijk) die af te schermen van groepen waar ze niet door benaderd willen worden. W&S bureaus, detacheersders of misschien die juist wel en geen eindklanten. Idem voor regio. Ook een ‘dit is niet ok’ knop invoeren in de mails die bedrijven sturen (zo van: ik geef aan regio Utrecht, je mailt me een vacature in Groningen, dit is niet ok, per 10 keer die knop gaat de fee van je CV abonnement omhoog).