Natuurlijk ik ben bevooroordeeld. Tenslotte ben ik zelf één. En is het niet zo dat de jeugd de toekomst heeft? Jawel… maar vanuit het perspectief van een werkgever kan die toekomst wel eens heel kort zijn.
Zoals het onderzoek van Staffing.org overduidelijk laat zien. Want daaruit blijkt dat vooral Gen Y en Gen X generaties bepaald niet honkvast zijn. Tenminste, als het om hun werkplek gaat.
Want dit zijn de resultaten op de vraag: Hoeveel nieuwe werkgevers denk je te hebben ‘versleten’ als je met pensioen gaat?
De aantallen op de X-as zijn het aantal nieuwe werkgevers. Let wel, het gaat niet om nieuwe functies bij een bestaande werkgever.
En wat blijkt? Babyboomers zijn honkvast; want een ruime meerderheid verwacht bij de huidige werkgever zijn of haar pensioen te halen.
En dat ligt toch fundamenteel anders bij Gen Y en Gen Xers. Zoals mag worden verwacht. In beide leeftijdscategorieën verwacht de meerderheid 2 – 4 nieuwe werkgevers te verslijten tot hun pensioen. En zo’n 30% van de Gen Yers denkt zelfs (aanzienlijk) meer dan 4 nieuwe werkgevers te hebben doorlopen. Jobhopping tot levensstijl verheven!
En dat laatste moet toch als muziek in de oren klinken van recruiters. Zeker gezien de verwachte chronische krapte op de arbeidsmarkt.
Overigens, van de leeftijdscategorie vanaf 62 jaar stelt zo’n 90% geen enkele intentie te hebben om nog te verkassen. En dat kan heel goed nieuws zijn voor werkgevers als die medewerkers in de toekomst tot hun zeventigste moeten doorwerken.
Alexander Crepin
says:@allen
Mooi stukje in de weekendbijlage van de NRC. In zijn column geeft S.Montag aan dat minister Donner met zijn opmerkingen over het optrekken van de pensioengerechtigde leeftijd een hels kabaal heeft ontketend in gratis kranten en op blogs. S.Montag adviseert dat er maar 1 remedie is: “aan het werk”.
Interessanter is naar mijn idee zijn volgende signalering: …… Ongeveer een halve eeuw geleden is de moderne jongeren cultuur begonnen; ik denk met de lancering van Veronica ….. “Je bent jong en je wilt wat” ….. Jong zijn was op den duur niet meer een geestelijke of lichamelijke toestand; het werd een beroep!
En mutatis mutandis werd het oud zijn tot een vloek waardoor je steeds eerder werd getroffen. Je kreeg een plus achter je leeftijd: 50-, 60, 70-plusser.
Had je eenmaal een plus dan kon je het wel schudden, zoals de jongeren zeggen. Plussers moe(s)ten bewijzen dat het geen halve garen zijn. Het viel al mee als ze het niet in hun broek deden. …………… Deze culturele revolutie van de afgelopen halve eeuw heeft tot on-uitgesproken resultaat dat “plussers” als weerloos en belachelijk worden beschouwd…………..
Ik vind dat hier niet veel aan toe te voegen is, anders dan dat ik mij heb voorgenomen nooit meer over “plussers” te spreken en dat mijn weblog van enige tijd geleden niet de titel zou moeten hebben “55 plussers werven voor vacatures? Wie durft? maar iets in de trend van: Wie durft te werven zonder naar leeftijd te kijken?
Marc Drees
says:@Paul:
Je hebt vast iets met marketing gedaan! Wat een prachtige vertaling in het voordeel van de babyboomers.
Sinds ik mijn werkzame leven begon is de focus op jong, nieuw bloed altijd groter geweest dan het behouden van de kwaliteit van de ervaring. En ik ben er in mijn jonge, meer arrogante jaren, ook zelf schuldig aan geweest. Jeugd boven ervaring.
Bepaald niet altijd een verstandige keuze. Zeker als ik naar mijn eigen fouten kijk. Te snel denken dat bepaalde ontwikkelingen zullen doorbreken een mainstream gaan worden is natuurlijk een intrinsieke eigenschap van de ongeduldigde, technisch optimistische jeugd. Met alle vrolijkheid vandien. En ik heb die eigenschap lang gehad en blind gevolgd.
En hoewel ik nog steeds een technisch optimist ben heb ik zo langzamerhand wel geleerd hoeveel ervoor nodig is om van ‘ontdekking’ tot acceptatie te komen. Als het ooit al zover komt.
Dus ook in een bedrijf heb je een balans nodig tussen ongeduldige, arrogante en koppige ’trekkers’ en meer geduldige, relativerende en rustige ‘hangers’. En dan nu nog een vleugje wederzijds respect en je hebt een potentieel fantastisch team.
paul van oosterhout
says:@ marc: Het gaat om het pakpapiertje: ” Maar wij babyboomers zijn ook traag, sloom, star en duur. Dat maakt ons juist zo aantrekkelijk”
is dus eigenlijk:
Maar wij babyboomers zijn ook solide, secuur, standvastig en duurzaam. Dat maakt ons juist zo aantrekkelijk….
Ik zou het geweldig vinden om een soort van Nestor in dienst te hebben voor bijvoorbeeld consultants die ze, begeleid en de trucjes en kneepjes van het vak bijleert.
Ruben @ Freep
says:Ik vraag me af of je wel zo blij moet zijn als werknemers jong of oud lang bij je blijven.
Als de Nederlandse economie zich door ontwikkeld als ze nu doet dan blijft er voor ons alleen dienstverlening en in het bijzonder innovatieve dienstverlening over. Voor innovatie het je vers bloed nodig, doorstroom, dynamiek, diversiteit….ook in leeftijd.
Dat gaat met de huidige ontslagrecht niet lukken.
ps @marc de teksteditor werkt niet meer, of was dat de bedoeling?
Bas van de Haterd
says:Stereo type zijn er om te doorbreken, maar Marc, als je nu naar een Gen Y’er luistert, de meeste tenminste, weet je dat ze helemaal niet willen jobhoppen. Ze verwachten wel dat het nodig is, maar ze zeggen in grote getalen ook: tja, als ik voldoende uitdaging en kansen krijg zit ik hier heel lang.
Echter, daar zit de crux, ze willen vaak meer dan bedrijven ze bereid zijn te bieden. En dus switchen ze vaker.
En Ruben heeft wel volledig gelijk in deze. Als je nu 25 bent heb je 40 jaar voor de boeg. Als je in 40 jaar verwacht 4 werkgevers te verslijten (wat uit je grafiek blijkt de hoogste piek te hebben) zitten ze er gemiddeld 10 jaar. Met 1 werkgever zit een 55 jarige er ook 10 jaar….. Lies, bigger lies and statistics.
Marc Drees
says:@Paul:
Maar wij babyboomers zijn ook traag, sloom, star en duur. Dat maakt ons juist zo aantrekkelijk 😉
Ik denk inderdaad dat er nog altijd een stigma bestaat bij wat oudere medewerkers. Wat in zeer veel beroepen zeker niet het geval is. En in kennisberoepen zelfs concreet onjuist, omdat daar nou juist de waarde stijgt met het klimmen der jaren!
paul van oosterhout
says:@ Marc: je hebt een goed punt maar we blijven zitten met dat stereotype beeld.
Het probleem is dat we alle babyboomers maar traag en sloom, star maar vooral erg duur vinden. Investeren in opleiding van die mensen is minder rendabel zo wordt gedacht. maar het kan echter wel zo zijn dat deze mensen veel sneller op stoom zijn, makkelijker binnen te halen zijn en niet zo snel vertrekken. het geld dat je dan bespaard op werving en retentie kan je investeren in scholing.
Marc Drees
says:@Ruben:
Ja, dit is hetzelfde onderzoek als laatst. En natuurlijk geven jongere groepen meer werkgevers op. Maar het punt dat ik probeer te maken is dat het aannemen van ‘oudere’ werknemers daarmee wel eens heel aantrekkelijk kan zien.
Zowel de recruitment als de inleerinspanning hoeft minder vaak te worden gedaan. Waarschijnlijk hogere loyaliteit, etc.
Ruben @ Freep
says:De vraag is: Hoeveel nieuwe werkgevers denk je te hebben ‘versleten’ als je met pensioen gaat? Dan is het toch logisch dat jongere meer werkgevers opgeven, ze hebben ook nog meer tijd te gaan. Is dit hetzelfde onderzoek als laatst?
Chris Stapper
says:Weer een goed argument voor het aannemen van babyboomers. Wat ik nou zo vreemd vind is dat veel bedrijven vooral jonge mensen aannemen, maar ik nog nooit iemand heb zien posten die daar een sterke voorstander van was. Met andere woorden: het aannemen van jeugdige werknemers wordt wel verklaard, maar niet verantwoord. Jammer.