Een ouderwetse post over de gesteldheid van het onderwijs in Nederland. Zonde dat ik het onderwerp zo lang onaangeraakt heb gelaten. Goed, ik ben weer helemaal terug. En hoe!

Docenten maken zich zorgen over het leesniveau van middelbare scholieren. Ze kennen soms de gewoonste woorden niet (om wat voorbeelden te noemen: immers, kwellen, beschouwen, constateren en onderscheiden).
  

(Grafische vormgevers)
Natuurlijk is dat de schuld van diegenen die de lesmethodes maken. Maar zij zijn niet de enige schuldigen. Zo maken onverantwoordelijke vakgenoten (grafische vormgevers) leesboeken ‘lekker leesbaar’, door stukjes over de pagina’s uit te zetten, met veel beeldmateriaal en korte zinnen.

1+1=3
Vorige week maakte de inspectie bovendien van onderwijs bekend dat bijna een kwart van de scholen in het primair onderwijs ‘rekenzwak’ is. Het ministerie heeft een onderzoek ingelast en heeft 1,8 miljoen euro beschikbaar gesteld voor ‘verbetertrajecten’. Het onderzoek leidt langs verschillende lesmethoden. De uitkomsten zijn bedoeld als een handleiding voor scholen.

De conclusies van het ministerie zij gebaseerd op de uitkomsten van de Cito-toetsen. Bij mijn Cito kreeg ik een aantal seconden om van een som het juiste antwoord uit vier opties te selecteren. Dat werd dus schatten. Bij hoofdrekensommen mag je geen blaadje gebruiken, wat een nonsens. Alsof je baas later zegt: ik wil nu dat je dit uit je hoofd uitrekent. Wat maakt het uit? Zolang je maar het goede antwoord krijgt.