Deze week maakte ik een “belrondje” langs een aantal collega’s. Hoe vergaat het hen in deze onzekere tijden?  Het goede nieuws was dat zij nog steeds aan de slag zijn. Er blijken ondanks de huidige economische vooruitzichten nog steeds veel moeilijk vervulbare vacatures te zijn. Zij attendeerden mij wel op een boeiend fenomeen dat ik in het verleden, in enigszins vergelijkbare tijden ook heb ervaren.

In de segmenten waar de schaarste op de arbeidsmarkt al een tijd voelbaar is, blijkt het nu nog lastiger te zijn om de vacatures in te vullen. Kandidaten laten zich minder snel verleiden om in gesprek te gaan.

Kandidaten lijken minder mobiel, minder eenvoudig te interesseren voor een overstap. Blijf zitten waar je zit lijkt het devies.

“Als het gras minder groen blijkt te zijn, zit je wellicht vast want je vind niet meer zo eenvoudig iets anders” 

“Tel je zegeningen, je weet wat je hebt en je moet maar afwachten wat je echt gaat krijgen”

Het zijn bekende zinsneden die nu weer boven komen drijven en die aangeven dat de arbeidsmarkt her en der op slot lijkt te zitten.

Ook voordelen?
Nu zullen organisaties die geïnvesteerd hebben in employer branding wellicht de voordelen gaan merken. Een goed imago als werkgever zal kandidaten wellicht eerder over de streep trekken om een gesprek aan te gaan en een overstap te maken. Overigens is ook hier voor organisaties (maar niet voor de recruiters??) aan het nadeel ook weer een voordeel verbonden, want er zal minder verloop zijn!

Ook voor interimmers kunnen de twijfelende kandidaten gunstig zijn, want als er te lang geen permanente invulling gegeven kan worden, dan maar op tijdelijk basis.

Ik ben benieuwd naar de ervaringen van collega’s die ik nog niet heb gesproken