Maatschappelijke ontwikkelingen
Dinsdagavond jl. besteedde Nova uitgebreid aandacht aan de huidige ontwikkelingen op de internationale kapitaal markt. Een keur van insiders trachtte ons inzicht te geven in hoe het zo gekomen is en wat er ons te wachten staat. De rode draad was naar mijn idee dat het niet meer zal worden zoals het is geweest. Dat is op zich geen nieuws.

Interessanter vind ik de vraag of wij nu op een keerpunt staan, of we in een transitie fase zitten. Gaan er fundamentele verschuivingen plaatsvinden in de (economische) wereldorde en wat betekent dit voor ons? Aan beantwoording van deze vraag kan Nova ook meerdere avonden besteden. Ik lees en hoor in ieder geval steeds opinies die denken dat we daadwerkelijk op een keerpunt staan. Er zal meer balans komen in de verdeling van macht en rijkdom, het belang van duurzaamheid kan ook niet meer ontkend worden.

Ontwikkelingen in organisaties
Vanochtend kwam (toevallig) het volgende bericht over verandering in mijn mailbox:

De belangrijkste ontwikkeling op het gebied van verandermanagement is de steeds grotere waardering voor datgene wat er al is. Aldus Jaap Boonstra, hoogleraar Management van verandering in organisaties aan de UvA. Veranderingen worden steeds meer gezien als een continu proces dat nooit meer ophoudt.

Dit sluit aan bij de veranderende opvattingen over organisaties. De organisatie staat tegenwoordig midden in een dynamische maatschappij en weet wat haar medewerkers bezig houdt. Het is niet meer aan de bedrijfstop om vast te stellen welke cultuur het bedrijf uit wil dragen. Een topdown benadering van leiderschap is dan ook niet meer van deze tijd. De moderne leider vraagt zich niet zozeer af hoe hij zijn mensen meekrijgt, maar eerder hoe hij ze kan stimuleren tot samenwerken en verder denken

Nooit genoeg?
Terug naar gisterenavond. Na de Nova uitzending keek het programma Tegenlicht terug in de tijd. Zijn we allemaal blind geweest, hebben we willens en wetens de andere kant op gekeken? Er was een fragment dat mij zeer intrigeerde, het ging over een beurshandelaar. Terwijl de adrenaline ongeveer uit zijn ogen spoot zei hij in de camera: “Voor mij is het al 40 jaar nooit genoeg………….”  Er was ambitie te over om zakelijk succes te willen bewerkstelligen.

Je hebt ambitie én ambitie
Wat zoek je eigenlijk als recruiter bij kandidaten? Is het dit type ambitie dat nodig is om de slag naar de toekomst te maken? Zijn dit type “go-getters” de medewerkers die ook weten te waarderen wat er is? Ik chargeer, ik weet het.

Ambitie is naar mijn overtuiging een zeer belangrijke drijfveer voor vooruitgang en vernieuwing. Ik denk echter dat we naar een tijd gaan waarin de ambitie in een breder perspectief bezien zal moeten worden, alleen eigen (geldelijk) gewin is onvoldoende.

Is het soms gewoon genoeg, moeten we meer waarderen wat er al is, moet de ambitie ook gericht worden op mondiale leefbaarheid, duurzaamheid, kwaliteit, minder maar duurder? Kunnen ondernemingen al op deze manier in hun bestaan voorzien? Zijn er andere mensen nodig om de slag te maken of kan dit ook/juist met de huidige populatie in de organisatie?

Ontwikkelingen voor recruiters?
Succes begint aan de poort, slaag je er in de juiste mensen aan te trekken dan vergroot je de kansen op succes, op een goed renderende en naar ik hoop ook maatschappelijk verantwoorde bedrijfsvoering. Het zijn daarom naar mijn idee ook voor recruiters boeiende tijden. Als veranderingen een continu proces zijn, wat betekent dit voor het type mensen dat je moet aantrekken? Als we daadwerkelijk in een transitie periode zitten, wat kenmerkt dan het talent dat de organisatie nodig heeft? Moeten recruiters bijvoorbeeld nu meer dan ooit ook kijken naar behoefte aan talent op de langere termijn?

Ik ben benieuwd naar de opvatting van de lezers van dit blog.