Inderdaad. Een goede vraag. Zijn vacaturesites niet gewoon de geprinte rubrieksadvertentie van gisteren? Maar dan via een ander kanaal?
Ondanks al het marketing getoeter is er natuurlijk bitter weinig verschil. Vanuit het gemak van de luie stoel kan je een krant openslaan of wat via het Web browsen. En in beide gevallen kan je over vacatures struikelen.
Print is dead!
Vacatures in print zijn dood. Nou ja, ik zou willen dat ik 1 procent van de huidige advertentie omzet kon ontvangen. Maar toch. Als je onderstaande grafiek bekijkt dan is het vooruitzicht niet goed:
Het resultaat over het derde kwartaal van 2008 laat overigens een verdere daling zien; en het vierde kwartaal zal pas echt bloederig worden.
Maar er is meer slecht nieuws voor kranten. Want met de komst van het Internet zijn ze ook nog eens de controle over de distributie van content kwijtgeraakt. Die content verschijnt overal en nergens.
Dat betekent dat kranten weliswaar content op hun website produceren, maar dat contentzoekers dat op allerlei plaatsen kunnen lezen. Waardoor kranten eyeballs (en advertentie inkomsten) verliezen.
Kranten, ook op Internet, zijn walled gardens. En wie houdt er nou van walled gardens? Juist! De eigenaars. En verder niemand.
Vacaturesites zijn dood?
Vacaturesites zijn dus werkelijk de nieuwe kranten. Althans, voor wat betreft de rubrieksadvertenties. Want vacaturesites zijn aanmerkelijk smaller dan kranten; die vooral content te bieden hebben.
Door het simpele businessmodel en de lage instapkosten zijn er ook aanmerkelijk meer vacaturesites dan kranten. En tegelijkertijd zijn de inkomsten per vacature aanzienlijk lager. Met andere woorden: er moet niet teveel misgaan of er zal een massale vacaturesite sterfte optreden.
En er gaat natuurlijk al het nodige mis. Allereerst zijn daar de vertical search engines die vacatures kopieren van allerlei bronnen en samenbrengen op één plek.
En vertical search engines gooien er ook nog eens widgets tegenaan, om al die vacatures naar plaatsen te brengen waar potentiële werkzoekers zijn. Een actie die vacaturesites natuurlijk ook hadden moeten doen, en overigens nog steeds kunnen doen.
Maar loert een veel belangrijker gevaar: sociale media. Daar ligt het echte risico voor vacaturesites. Dat is hun kroniek van een aangekondigde dood. Sociale media nemen het roer langzaam over.
En net als de kranten lijken de vacaturesites geen passend antwoord te hebben.
Sociale media, de volgende generatie?
Er zijn zeker indicaties dat sociale media, althans voorlopig, het antwoord zijn op de teruglopende effectiviteit van vacaturesites.
En er is heel erg slecht nieuws voor vacaturesites. Want onderzoek van Forrester wijst uit dat sociale media gemiddeld veel aantrekkelijker zijn voor mensen die vacaturesites gebruiken:
Mensen besteden ook veel meer tijd aan sociale media. En daarmee worden die site natuurlijk steeds interessanter voor adverteerders. Het wordt een soort catch-all, waarbij targeting technieken moeten voorkomen dat bezoekers onnodig met advertenties worden gebombardeerd.
En alsof dat nog niet alles is blijkt ook dat online classifieds weinig vertrouwen wekken:
Schokkend! Voor vacaturesites wel te verstaan. Sites als Glassdoor zullen echter in hun handen klappen van plezier. En staan misschien wel klaar om vacaturesites de doodssteek toe te dienen.
gijs bos
says:Hi Marc,
Opbrengsten en kosten zijn lager, maar daarmee natuurlijk ook de zakken om eventuele veranderingen te realiseren.
Laat het via internet een stuk goedkoper te zijn om veranderingen te realiseren dan in de oude/print wereld. Dan kom je nog altijd op een aantrekkelijk plaatje uit. Neem de kwartaalcijfers van StepStone van een paar weken terug, die zagen er gewoon goed uit. Partijen die minder goed gefinancierd zijn of het alleen van ons kikkerlandje moeten hebben (en daar alle investeringen moeten terugverdienen), die zouden het best nog wel eens moeilijk kunnen krijgen in 2009. Bedrijven die zich dan ook nog eens op een klein gedeelte van de NL markt richten en daarvan een verkooporganisatie, Marketing budget en IT moeten betalen zullen in 2009 extra hard moeten bikkelen of kopje onder gaan.
En waar veel mensen samenkomen zijn natuurlijk adverteerders te vinden.
Dat klopt, maar daardoor is het echter niet zeker dat het voor werkgevers interessant is om daar te adverteren met hun vacatures. Ik bedoel: zaterdag op de Dam in Amsterdam, gisteravond bij het Sigur Ros concert in de HMH waren ook een heleboel mensen, maar toch is het niet de juiste plek om met vacatures te staan (uitzonderingen daargelaten), want het umfeld is niet bevorderlijk voor een match tussen werkgever en werknemer. Dat betekent niet dat het onmogelijk is om een match te realiseren, maar de kans dat je daar de hoogste ROI op je recruitment budget is klein. Anders gezegd: brood haal je bij de bakker of supermarkt. Vacatures plaats je op een vacaturesite.
Bedrijven die zichzelf willen presenteren als een betrouwbare en interessante (en vooral coole ik ben op Hyves, Linkedin, Facebook) werkgever
Tsja, er was ook een tijd dat bedrijven met een website cool waren, en ook een tijd dat men op Second Life moest staan en zelfs een tijd, eventjes dan 😉 , dat men dacht dat kandidaten op een online carrierebeurs zaten te wachten. We weten inmiddels beter. De “coolness factor” zal steeds minder belangrijk worden in 2009 waarbij de financiële afdeling steeds dringender aan HR gaat vragen wat al die “coole” dingen aan kandidaten opleveren.
Begrijp me goed, de huidige generatie vacaturesites is niet god’s-gift-to-recruitment die niet hoeven te innoveren. Sterker nog, innovatie is een noodzaak voor iedereen. Wat wel als een paal boven water staat is: zo lang carrieresites zich blijven focussen op het aanleveren van goede kandidaten aan opdrachtgevers zal het nog heel lang goed gaan met de branche.
Marc Drees
says:@Gijs:
Ik zou natuurlijk zijn geschrokken als je het in dit geval met me eens zou zijn geweest!
Opbrengsten en kosten zijn lager, maar daarmee natuurlijk ook de zakken om eventuele veranderingen te realiseren. Dat moet toch ook in het economieboek hebben gestaan? Het is slechts enkelen gegeven (zie onder meer de Monsterachtige ambities) om te ‘alert’ kunnen reageren. En dat betekent voor de overigen dat een gebrek aan zuurstof wel eens heel snel voor een pijnlijke dood kan zorgen.
Sociale media hebben een heel andere impact. Het zijn de plaatsen waar mensen ‘samenkomen’. En waar veel mensen samenkomen zijn natuurlijk adverteerders te vinden. En dus ook bedrijven die zichzelf willen presenteren als een betrouwbare en interessante (en vooral coole ik ben op Hyves, Linkedin, Facebook) werkgever. Kijk onder meer naar het vertrouwen dat mensen hebben in een online vacature versus de meningen van peers.
Dit is een ontwikkeling die je niet weg moet rationaliseren. De veranderingen zijn zichtbaar en versnellen nog steeds.
Print is nog lang niet dood. Maar de aantrekkingskracht van print is sterk gedaald. En neemt verder af. En dat lot lijkt ook voorbehouden aan vacaturesites die zich onvoldoende vernieuwen. Zeker als de lessen en oplossingen uit print niet ter harte worden genomen. Maar daarover een andere keer meer…
gijs bos
says:Hi Marc,
Verbazingwekkend genoeg ben ik het niet helemaal met je eens.
Door het simpele businessmodel en de lage instapkosten zijn er ook aanmerkelijk meer vacaturesites dan kranten. En tegelijkertijd zijn de inkomsten per vacature aanzienlijk lager. Met andere woorden: er moet niet teveel misgaan of er zal een massale vacaturesite sterfte optreden.
Zoals je zelf al aangeeft: de opbrengsten per vacature zijn lager dan bij kranten, maar de kosten nog veel meer. Volgens mijn economie boek betekent dit dat er winst te behalen valt (zelfs met veel concurrentie).
Sociale media. Daar ligt het echte risico voor vacaturesites.
Aangezien anno 2008 (and beyond) steeds meer van het sociale leven van mensen met/op/rond hun werk-collega’s afspeelt en men nog steeds niet graag en pleine publique zegt dat men “op zoek is” (en dit zeker niet even Twittert, een update plaatst op linkedin/hyves/facebook etc. als zijn/haar manager ook de stream volgt) is er nog voor de afzienbare tijd plaats voor een omgeving waar men zijn gegevens in vertrouwen en voor een selecte groep kan achterlaten. Of een plaats waar men juist gericht op zoek kan gaan naar een baan. Daarnaast, de trends van specialisatie en aggregatoren is niet meer dan normaal: In elke markt zijn er specialisten en groothandels, maar de supermarkt (lees: vacaturesite) trekt bijna overal aan het langste eind.
Dat sociale media, althans voorlopig, het antwoord zijn op de teruglopende effectiviteit van vacaturesites.
De vermeende teruglopende effectiviteit van vacaturesites hebben de meeste vacaturesites aan zichzelf te danken: te hoge prijzen in verhouding tot het aantal vacatures & kwaliteit van het traffic. Ook hier begint een duidelijke kentering te komen. Bovendien zien je met o.a. Monster’s CAN een herdefiniering van het begrip “vacaturesite”. Dit zijn inderdaad stappen die print niet/slechts zeer beperkt kan volgen. Vacaturesites zijn nog niet dood. Nog lang niet.