Ik dacht even: ik laat hem aan Marc. Maar nee, ik ga het toch zelf schrijven, want het is een te makkelijker inkopper. Intelligence group heeft namelijk onderzocht hoe het gedrag van mensen rondom (gratis) kranten en vacatures is. En wat blijkt: de meeste mensen weten niet eens wanneer vacature bijlagen verschijnen. Logisch denk ik dan, volkomen logisch.
Eerst de resultaten:
Bijna tweederde (64%) van de lezers van gratis kranten weet niet wanneer de carrièrepagina’s in die kranten verschijnen. Van de lezers van betaalde dagbladen weet 36 procent niet wanneer de personeelsadvertenties in de krant staan.
Goed, dat is helder. Groot verschil tussen betaald en onbetaald, dat was ook te voorzien. Toen ik nog kranten las was het altijd ‘op zaterdag’ de bijlage, maar ja, gratis kranten komen niet op zaterdag uit, dus dat het dan onbekend is, is niet onlogisch.
Intelligence group vindt deze resultaten niet volkomen logisch, zo blijkt uit de quote:
“Schokkende resultaten die je op voorhand totaal niet verwacht” aldus Geert-Jan Waasdorp, directeur van Intelligence Group. “Je gaat ervan uit dat lezers weten wanneer de personeelsadvertenties in de krant staan. Echter, heel veel mensen hebben daar dus geen idee van. Zelfs grote groepen lezers die een abonnement hebben op een bepaalde krant, kunnen niet aangeven wanneer de personeelsadvertenties in die krant staan”.
Maar als je nu je verdiept in het media gedrag van jongeren, en laten we jongeren dan definiëren als iedereen onder de 35, waarvan de meerderheid nooit geld verspild heeft aan een betaalde krant omdat het toch een dag oud nieuws is, is dat volkomen logisch. Dit is immers een groep die niet anders gewend is dan nieuws te krijgen op het moment dat zij dat willen. Niet op het moment dat de zender besluit het te sturen.
Dit is een groep die TV kijkt als het ze uitkomt, maar anders een HR recorder mee laat lopen of via uitzendinggemist kijkt. Een groep die niet wil wachten op één of andere bijlage met vacatures, maar als de baas ze heeft uitgescholden direct op zoek gaat naar een nieuwe baan. Het is dus niet onlogisch of schokkend dat deze groep niet weet wanneer er een vacature bijlage is. Het boeit ze namelijk geen ene meter. Ze willen het wanneer ze het willen, niet wanneer de krant denkt het te gaan zenden!
Twee van de drie tips die IG geeft zijn dus ook ideaal als je zo snel mogelijk je (gratis) krant uit de markt wil prijzen.
-Kranten moeten hun lezers uitleggen hoe en wanneer zij de krant moeten gebruiken in hun oriëntatie op de arbeidsmarkt.
-Vacatures moeten beter en makkelijker vindbaar zijn in (gratis) kranten. Zij moeten worden geïndexeerd en op de betere posities in de krant worden geplaatst.
-Gratis kranten moeten samenwerken om een bepaalde dag in de week te claimen waarin zijn met arbeidsmarktedities komen.
Kranten moeten niet uitleggen hoe en wanneer lezers de krant moeten gebruiken en ze moeten ook niet één dag claimen met arbeidsmarkt edities. Alleen de tweede tip kan ik me goed in vinden.
Hoe pak je het wel aan? Door bijvoorbeeld weekmodellen te maken, elke dag van de week een advertentie voor niet veel meer dan nu eenmalig. Ja, dat kost wat extra papier, maar dat is hoe jongeren het willen.
Of beter: een multimediale variant. Een dagelijkse rubriek met advertenties, kort en krachtig van enkele zinnen en een verwijzing naar de online vacaturebank die bij je krant hoort. Elke dag één pagina wijden aan banen bijvoorbeeld, in de vorm van een Ebbinge achtige ladder advertentie bijvoorbeeld. Natuurlijk met een SMS code bij elke advertentie (je wilt immers response en een gratis krant wordt achter gelaten in de trein of bus), waarbij je een eenvoudige URL geSMS’d krijgt (of gemaild als je je mail adres SMS’d bijvoorbeeld) naar die vacature.
Kijk nu eens naar het media gedrag van generaties en zie hoe die omgaan met media. De lezer zit in de drivers seat, als je daar als medium niet mee om kan gaan, doek jezelf dan op. Maar kranten hebben zeker wel goede mogelijkheden, met name de gratis, alleen moeten ze dan wel hun modellen aanpassen op het media gedrag van hun lezers.
Marc Drees
says:Twee simpele ontwikkelingen: laptops en WiFi. En verdomd, je kan ook het Internet op in de trein. Wat zou dat betekenen voor de momenten van verveling. Waar die gratis krant toch vooral voor bedoeld is?
Print als medium voor personeelsadvertenties (en andere rubrieksadvertenties) is morsdood. Uitgevers, marketeers en Plasterk beseffen dat alleen nog niet. De eerste twee vanuit ontkenning, de laatste vanuit ignorantie. Of omdat hij aan de verkeerde kant van de digital divide zit.
Print doet het leuk in de magazine hoek, maar nieuws is al geen nieuws meer als het gedrukt en gedistribueerd is. Get over it.
Frank Meeuwsen
says:Een tijdje terug las ik elders nog een ander “schokkend” onderzoek. Namelijk dat jongeren de gratis kranten in de trein gewoon lezen uit verveling, niet omdat ze graag willen weten wat er in de wereld gebeurt.
Ander punt: Als ik het dus goed begrijp en even wat anders vertaal gebeurt het volgende (hoopt men):
– Men leest onze personeelsadvertenties niet in de krant
– We passen het format van de krant aan
– Men gaat onze personeelsadvertenties lezen.
Mja…juist…
Je zou je ook af kunnen vragen of een gratis krant wel het geschikte medium is voor je personeelsadvertentie of carriereboodschap.
Martijn Betgem
says:@ Marc –” En hoewel dat natuurlijk allemaal latente werkzoekers zijn… zijn ze misschien niet gewend aan het medium print om werk in te zoeken” . — Maar eh, volgens mij zie ik al vanaf de leeftijd dat ik kan lezen, personeelsadvertenties in de krant staan..hoezo dan niet gewend? Ik deed dat vroeger ook (ja, ja, voor de internet periode).
Martijn Betgem
says:@ Bas, het valt me op dat velen en dus ook de IG zo met hun vak bezig zijn, dat ze automatisch verwachten dat ‘de lezer’ of ‘de bezoeker’ dat ook is. En dat is natuurlijk niet zo. Je bent pas alert op vacatures of personeelsadvertenties als je ze daadwerkelijk nodig hebt. Als je mij vraagt waar de autosectie in de krant staat, weet ik het ook niet. Dat wordt zoeken. Ben ik daarentegen vaak met auto’s bezig, dan weet ik ze wel te vinden. IG zal zich toch echt moeten verplaatsen in die andere groepen, die andere groepen die lang niet zo fanatiek bezig zijn met het onderwerp.
Verder opgemerkt dat niet elke ‘jongere’ onder de 35 (helaas niet meer op mij van toepassting ;-() internet-o-fiel is en er absoluut een groep is die wel degelijk nog steeds rustig de krant doorneust, ’s avonds of in het weekend.
Verder valt het me zwaar tegen dat je na TIG jaren van kranten maken, nog niet weet hoe je lezer ermee om gaat.
Goed stuk!
Bas van de Haterd
says:Ben het niet geheel met je eens Marc. Het medium print is vooral te duur op dit moment, maar is nog niet dood. Juist daarom denk ik dat je op een dergelijke manier kan werken. Ook 100% in lijn met alle ontwikkelingen die je ziet. Een combinatie online-offline, waarbij de kracht van offline (die is er wel, namelijk het doden van anders nutteloze momenten zoals reizen in de trein) en de extra aandacht die je dan kan krijgen benutten. Maar wel op een gezonde manier.
Wil je helemaal gek doen, maak er een freemium van. Stel ik heet Spits of Metro. Ik zou dus een gratis jobboard maken, of misschien dat ik (om spam te voorkomen) 10 euro per vacature zou vragen. Wil je ook dat jouw advertentie mee gaat in de pagina grote advertentie met banen, dan kost je dat 500 euro bijvoorbeeld. Je kan makkelijk 20 vacatures op één pagina krijgen als je het mij vraagt. Wil je dat je vacature een hele week mee gaat in die pagina advertentie, kost je dat 2000 euro. En uiteraard verzorgen we daar als gratis krant de SMS code bij.
Gebruik je kracht als medium en speel in op het media gedrag van de huidige generaties. En denk niet dat dat nu enkel de jongeren van onder de 30 zijn, kijk naar de opbouw van betaalde kranten en hun lezerspubliek en dan weet je genoeg.
Marc Drees
says:@Bas:
Het klopt, en ik heb getwijfeld om er iets over te schrijven. Maar heb er toen voor gekozen dat niet te doen. In een tijd dat personeelsadvertenties opdrogen en al helemaal in print vind ik het bijna een non-issue.
Als ik niet weet wanneer personeelsadvertenties verschijnen is dat misschien ook omdat ik het niet als een functie van de krant zie. De krant is om mij te informeren in de trein. Tenminste, de gratis krant. En hoewel dat natuurlijk allemaal latente werkzoekers zijn… zijn ze misschien niet gewend aan het medium print om werk in te
zoeken. Dat doen ze wel online, hoewel er onderzoeksbureau’s zijn die ons anders willen doen geloven.
Laten we print, als medium voor vacatures gewoon vrolijk op de brandstapel leggen, broederlijk naast de kersbomen. En de fik er in steken. Wordt het tenminste lekker warm. En al die vlammen, da’s mooi om naar te kijken. Om vervolgens op zoek te gaan naar banen. Op Internet.