De opkomst was groot (89 mensen in totaal). Ik schrok er een beetje van, toen ik vanaf ons roze ikki kistje de zaal inkeek. Maar het is natuurlijk helemaal niet zo verbazingwekkend dat de cocktaillounge van de Winkel van Sinkel in Utrecht zo bomvol stond. Elke week meldt zich weer een bulk nieuwe mensen aan. Aan het begin van de 2e officiële ikki borrel afgelopen donderdag stonden we nog even stil bij het vijfduizendste lid in de vorm van Lukie Stalenhoef, want zo’n mijlpaal moet je niet onopgemerkt voorbij laten gaan.

Ik trapte af, met mijn onderzoek naar het perfecte online profiel. Nog even een samenvatting: was de choas die ik van mijn online presence had gemaakt beu. Ik vond het ook heel stom dat ik de boel zo had versloppen, het einde van mijn studie naderde immers, en dan zou ik toch aan de baan moeten. Wat als mijn droomwerkgevers door de bomen (allerlei schakeringen roze, tenminste vijf verschillende profielfoto’s en Prince) Floor niet meer zagen? Ik besloot mijn afstudeeropdracht zo in te richten dat mijn online identiteit kon optimaliseren. Ik heb de borrelaars kort en bondig vertelt wie en wat ik daarbij tegenkwam en wat ik heb geleerd. Hopelijk beklijft het één en ander en gaan ze vollop aan de slag!

Geitenwollensokken-type
Vervolgens gaf ik het woord aan Tessa Faber. Tessa vertelde ons het emotionele verhaal van haar loopbaan en deelde en passant mee dat ze geen secretaresse-materiaal en een gigantisch geitenwollensokken-type is. Wel is ze een ‘eigenwijze, ervaringsdeskundige loopbaancoach’. Dat hebben we geweten. Tessa plakte zichzelf tijdens haar presentatie al vol met olijk gevormde post-its met wat kernwoorden erop, maar na haar ‘spreekbeurt’ waren wij aan de beurt. Overal lagen post-its en gekleurde stiften. De bedoeling was om jezelf een kernwaarde toe te dichten, maar ook en vooral de andere borrelaars moesten voorzien worden van een complimentje (het moest immers allemaal positief zijn).

Waardevol voor de ander
Nadat er flink wat post-its waren uitgedeeld (ik was gaaf, bekend, energiek en wat al niet meer) had ik de eer om Neerlandsch enige echte Personal Branding goeroe aan te kondigen. De microfoonstandaard ging een halve meter omhoog, het ikki kistje verdween naar de zijkant van het podium en een schel fluitsignaal bracht de zaal tot stilte. Tom Scholte was aan het woord. Zijn verhaal staat op ikki, voor diegenen die het nog eens na willen lezen. Wat niet na te lezen valt:  Tom had ook een interactief gedeelte voorbereid. Zo moesten we met een onbekende buurman of buurvrouw uitvogelen of en hoe we waardevol voor de ander konden zijn. En wisselden we functionele en emotionele kwaliteiten uit, om  vervolgens de kwaliteiten van onze gesprekspartner te delen met weer een andere gesprekspartner. Het bleek voor veel mensen makkelijker om reclame te maken voor een ander dan voor zichzelf. Over reclame gesproken, Tom begon een hele bloemlezing over Euroshopper bier en waarom niemand in deze zaal (behalve ondergetekende, zij het met het schaamrood op de kaken) dat waarschijnlijk kocht. Je kiest nu eenmaal eerder voor iets (of iemand, dat was uiteraard de les) als het een onderscheidende merkwaarde heeft. Zoals Heineken.Of Palm. Of.. goed, je hebt een beeld.

En toen moest ik weg…
Het is werkelijk jammer dat ik zo snel weg moest, Arnold van West zette mij nog snel op de foto met goede vriend Chris Stapper, ik zei een aantal leden nog halfslachtig gedag en weg was ik. Kan ik dit goed maken bij de volgende borrel?