Ik ben onderdeel van een grijze duivenclub. Of netter gezegd: een club van seniore IT-professionals. In deze club zitten ervaren interim managers, programma/project managers, etc. Allemaal zelfstandig; allemaal met een lange ervaring in zware functies binnen bedrijfsleven en/of overheid.

Met enige regelmaat komen we bij elkaar op het landgoed van een van de oprichters van deze club. In het fraaie Wassenaar. Waar we onder het genot van een hapje en drankje succesverhalen uitwisselen.

Maar er valt me iedere keer weer iets totaal anders op. Binnen deze club van babyboomende IT-professionals is er een vrijwel volledig gebrek aan kennis of ervaring met sociale media. Helemaal niets.

Supply chain management? Check! Procurement? Check! Architectuur? Check! Security? Check! Sociale media? Wat is dat nou weer??

Een volstrekte onbekendheid met de tsunami aan veranderingen die niet slechts buiten de muren van bedrijven plaatsgrijpt. Maar ook in hoog tempo binnen bedrijven een spoor van veranderingen aan het trekken is.

Ik vraag me altijd af of het een generatie issue is. Het zijn tenslotte zonder uitzondering babyboomers met suits en dassen (dames uitgezonderd natuurlijk). Maar volgens is het geen generatie isssue; het is een gebrek aan nieuwsgierigheid. Oftewel het goeroe syndroom.

Intermezzo: de goeroe
Een goeroe is iemand die ongelofelijk veel weet over een bepaald onderwerp. En die kennis verwerf je in het algemeen in de loop van tientallen jaren. En op een gegeven moment ontdek je dat je heel makkelijk een antwoord op vragen kan geven. Zo makkelijk dat je je afvraagt waarom de vragensteller daar zelf niet op kon komen.

Pats, je bent een potentiele goeroe geworden. Want een echte goeroe is natuurlijk degene die continu wordt bevraagd en genoegen schept in de goeroe status. Waarmee de goeroe een enorm risico loopt op termijn overbodig te worden. Omdat er geen tijd, interesse of nieuwsgierigheid is om kennis te blijven verwerven.

Iedereen onder de 40 jaar die zichzelf goeroe noemt is hetzij ongekend geniaal of leidt aan een ernstige vorm van zelfoverschatting. In deze tijd van personal pimping is vooral de laatste eigenschap helaas maar al te vaak aanwezig. Maar dat is een ander verhaal.

Terug naar de grijze duiven
De grijze duiven hebben vrijwel zonder uitzondering de goeroe status bereikt. En voelen zich daar buitengewoon prettig en comfortabel in. Ze zijn gewild en worden ge- en bevraagd. Heerlijk.

Als zelfstandige is het wentelen in deze weldaad een uiterst riskante activiteit. Want de wereld om ons heen staat niet stil. In tegendeel; de veranderingen gaan buitengewoon snel.

Door niet langer nieuwsgierig te zijn naar de wereld om je heen loop je als zelfstandig adviseur het levensgrote risico jezelf binnen afzienbare tijd volstrekt overbodig te maken. Irrelevant.  En daarmee jezelf een geforceerd en mager pensioen in te jagen.

De enige manier om aan dit noodlot te ontkomen is de Staatsloterij te winnen. En anders continu nieuwsgierig te blijven naar de ontwikkelingen om je heen. Waarbij de opkomst en impact sociale media een zeer belangrijke ontwikkeling is…

Goeroe’s blijven slechts goeroe’s als ze continu blijven leren, blijven vragen. Anders zijn het gewoon oude mensen.