Tijdens een recessie groeit het aantal nieuwsbrieven. Goedkoop, makkelijk en massaal. Met als gevolg dat ik de laatste tijd overspoeld wordt met massa’s en massa’s nieuwsbrieven. En allemaal even zinloos.

Vandaag ontving ik een nieuwsbrief van Spotajob. Een online referral service tijdens een recessie moet het buitengewoon moeilijk hebben. En omdat Spotajob onderdeel is van JobTrack die weer onderdeel is van het worstelende Wegener, moet het extra moeilijk zijn. Want daar is helemaal geen cent te makken.

En dat is ook wel aan de lettergrootte te zien. Blijkbaar gokt Spotajob dat hun spotters uitsluitend jongeren met arendsogen zijn:

Verder is er niet veel te melden met uitzondering van de constatering dat Spotajob blijkbaar ook geen geld heeft om een fatsoenlijke tekstschrijver in te huren. Want wat bedoelen ze hier in godsnaam mee:

Ook deze week staan er weer ruim 250 vacatures op Spotajob. Met maar liefst een totale bonuswaarde van 250.000 euro. De kans dat jij dan ook een geschikte kandidaat kent voor een van onze vacatures wordt dus steeds groter.

Bedoelen ze nu dat ‘enorme’ bonuswaarde de kans groter maakt dat ik een geschikte kandidaat ken? Of verwijst die kans naar het ‘enorme’ aantal van 250 vacatures?

Of wat van deze zin te denken:

Met de vacature alert van Spotajob ben je altijd als eerste op de hoogte van de laatste vacatures op Spotajob.

Hoezo, als eerste? Ben ik dan de enige met een vacature alert?

En deze is totaal lachwekkend:

Sinds een week of drie is Spotajob actief op Twitter. Net als Oprah, Maxime Verhagen, Coldplay of 3FM trouwens.

Dus als Verhagen op Twitter is kan Spotajob niet achterblijven? Wat een onzin is dit toch.

Nieuwsbrieven als deze zijn wel prettig tijdens een regenachtige dag. Er valt tenminste hartelijk te lachen tijdens deze verder sombere tijden. Dus feitelijk ben ik Spotajob een bedankje schuldig. Bij deze…