In het publiek op de CSN Conference was een groot aantal twitteraars aanwezig. Die als groep een diarree aan tweets aan het uitpoepen was tijdens de praatjes van de verschillende sprekers.
Een zeer merkwaardig fenomeen. Waarbij ik vijf soorten berichten heb kunnen onderscheiden: incrowd snippets, quote hunting, retweeters, fact hunting en zinloze mededelingen.
Een kleine uitleg is natuurlijk op zijn plaats:
- Incrowd snippets. Teksten die door een enkeling kan worden begrepen maar naar de hele wereld getoeterd wordt: ik ben voor discovery channel. White noise.
- Quote hunting. Op zoek naar die ene uitspraak van een spreker die kort en pakkend genoeg is om in een tweet te donderen: From lean and mean to lean and meaningful. Copycats.
- Retweeters. Een tweet van een ander doorsturen: RT @jowyang: New blog post: What Companies Should Know About Digital Natives. Is het luiheid, massa hysterie of paparazzi gedrag? Dit moet wel de meest armoedige vorm aan berichten zijn.
- Fact hunting. Een feitelijk gebeurtenis melden; het liefst als eerste: Csn award winners about to be revealed. Nieuwtjesjagers.
- Zinloze mededelingen. Een andere vorm van white noise: Just spoken with Tim Vang great guy! Great opportunities!
De belangrijkste vraag is natuurlijk: Waarom? Waarom zit een deel van het publiek te zenden in plaats van de luisteren? En krijgt datzelfde deel van het publiek vervolgens van de andere zenders berichtjes die natuurlijk ook weer gelezen moeten worden?
Er staat iemand op het podium die een interessant verhaal verteld. Met een publiek waarvan een fors aantal bezoekers een te korte spanningsboog heeft om met onverdeelde aandacht te kunnen luisteren.
En er staat een spreker voor een zaal mensen die met oplichtende mobieltjes als een gek een bericht zitten te typen. Of de stroom aan binnenkomende tweets zitten te bewaken om te zien of er nog iets interessants tussen zit. Continuous partial attention. Weinig bevredigend als spreker.
We kunnen niet tegelijkertijd zenden en ontvangen. Als ik spreek of typ ben ik mijn gedachten aan het formuleren. Op dat moment sta ik niet open voor het verwerken van informatie van buitenaf; ik hoor het wel maar ik luister niet. Fysiek onmogelijk. We kunnen weliswaar heel snel switchen tussen zenden en ontvangen, maar we kunnen op enig moment slechts in een stand staan.
Komt er een moment dat bij binnenkomst eenieder wordt gevraagd hun diarree device uit te zetten? Alsof je een vliegtuig binnenkomt. Apparaat uit of jij eruit. Ik ben voor
Bas van de Haterd
says:Tja, ik ben één van die mensen die volop meetwittert, maar heb niet het idee dat ik veel gemist heb. Heb ook volop geblogd tijdens Jerimiah’s verhaal en dat ging ook perfect. Het ligt heel erg aan de presentator. Seth Godin heeft altijd mijn onverdeelde aandacht, dat is ook nodig want die ondersteund visueel zijn verhaal. Een echt goede presentatie kan het niet, dus als je respect wil is denk ik een betere presentatie maken een goede oplossing 🙂
Zelf vind ik het tijdens mijn presentaties nooit een probleem, alleen maar meer luisteraars 🙂
Ties
says:Het is ook maar net of de spreker het ervaart als onrespectvol en zich er aan stoort natuurlijk. Het wordt wel steeds normaler als iemand even snel een smsje stuurt als je met z’n tweeën aan het praten bent. Dan kan er ook gewoon doorgepraat worden.
Ik denk ook dat het storend wordt als je het constant de volledige presentatie doet, want de spreker ziet ook graag aan lichaamstaal dat de luisteraar de spreker begrijpt.
Ik denk dat het nu raar en niet respectvol lijkt en dat het over een paar jaar misschien heel normaal is.
Ralf van der maas
says:@martijn
mijn reactie was op: “Zo kunnen digital natives zelfs berichten typen zonder te kijken en dus ondertussen nog gewoon naar de spreker kijken.” zij kunnen blijkbaar tegelijkertijd horen en luisteren maar houden een bepaald respect bv. in de klas (basis- middelbare school) de studenten van nu zijn denk ik nog net geen Digital native maar meer immigrant, het is zeker een harde kern ja!
Ik denk dat het snel is afgelopen met in een besloten groep twitteren maar gewoon mobiel/laptop uit zoals jij zegt.
Marc Drees
says:@Ties:
Horen en luisteren zijn verschillende dingen, net als kijken en zien. Je bent niet connected met de spreker maar met je speeltje. En ik ken de objectieve motivatie achter een retweet. Maar naar mijn idee zijn retweets ook een zeer droevige manier om interessant te lijken.
martijn betgem
says:@ Ralf, het is een harde kern. En niet de studenten heb ik het idee. Of wordt het in het vervolg…mobiel uit en geen getwitter!
Ralf van der maas
says:Het is mij ook idd opgevallen en heb het er nog met jacco over gehad, hij ging pas na de presentatie en het verhaal hierover twitteren en zo hoort het volgens mij ook.
Onrespectvol naar een spreker toe ook al beweren ze dat ze wel luisteren, er blijft een “ruis” bestaan tussen de zender en ontvanger.
Voor ons als digital immigrants is dit normaal en ben dan ook benieuwd wanneer dit wel of niet algemeen aanvaard wordt?
De digital natives van nu zitten toch ook niet in het klaslokaal een tweet te volgen of een een blog up to date houden?!
Ties
says:Misschien dat het iets is voor digital natives als je naar de 2e spreker heb geluisterd. Zo kunnen digital natives zelfs berichten typen zonder te kijken en dus ondertussen nog gewoon naar de spreker kijken.
Je moet ook nadenken dat retweets niet alleen te zien zijn voor mensen die de #csn09 hashtag volgen maar ook de volgers van de persoon die de retweet plaatst. Die persoon informeert dus snel zijn achterban.
welcome to the new age zou ik zo zeggen.
Jack
says:Het heeft mij ook vaak bezig gehouden: het is verbazingwekkend hoe snel en soms ook hoeveel er getwit wordt tijdens dergelijke events. Sommigen lijken in staat te zijn een soort live ondertiteling te verzorgen. Ik ben benieuwd naar de reacties van de ‘harde kern’ op dit artikel: hoe werkt dat nou?
Gedachte: zou de twitteraar een event pas beleven na het lezen van de eigen berichten, zoals een amateur-fotograaf zijn dierentuin of pretpark ook pas thuis doorneemt?
Jacco Valkenburg
says:Goede observatie en en het is inderdaad een merkwaardig fenomeen. Een spreker verdient de volle aandacht. Een foto maken of een enkele tweet sturen is prima, er kan beter over je getweet worden dan helemaal niet, maar doe het dan liever achteraf. Persoonlijk vind ik dit normale twitiquette.
martijn betgem
says:Marc, kan het zijn dat dit typerend is voor het karakter van de hardcore Twitteraar? “een te korte spanningsboog heeft om met onverdeelde aandacht te kunnen luisteren”.