Het is kwart voor zes wanneer ik mijn fiets bij Rotterdam Alexander parkeer. Vanuit mijn ooghoek zie ik Tessa Faber met een knalroze rolkoffertje lopen. Wij zijn vandaag reispartners. En workshopleiders voor het Stoso congres van 2009 in Groningen. Het onderwerp laat zich raden: Personal Branding.

Om er even goed in te komen hebben de organisatoren van het congres (die overigens een fantastische job hebben gedaan) een drietal sprekers naar het hoge noorden gehaald. En dit waren niet de minsten! Cees Harmsen (zelfbenoemd mindsetter), Tom Scholte en Robert Schulte zijn grote namen in branding-land.

Harmsen merkte tijdens zijn lezing dat het beeld dat de studenten (en ouders/andersoortige familieleden en geïnteresseerden) over personal branding hadden, overwegend positief was. Gelukkig, want jezelf als merk zien, wordt nog vaak ‘Amerikaans’ bevonden. Nu weten 2 Amerikanen, Obama en Bill, ook heel goed met het begrip om te gaan.

Om de aanwezigen te overtuigen van het nut van PB (voor intimi) schetst hij de toekomst van zijn dochter. Zij zal leven in een wereld waar het nieuwe werken en een nieuwe economie gemeengoed zijn geworden. Een wereld waarin je een specialisatie moet hebben en deze moet kunnen uitdragen.

De beste man merkt verder nog op: “als jij jezelf niet ‘brand’ doet een ander het wel. Wees je daar heel erg bewust van!” Om je PB vorm en inhoud te geven moet je bepalen wat jouw 3 B’s zijn. Wat is je belofte? Welke beleving bied je? En wat maakt jou bijzonder / wat is jouw paarse koe?

Scholte, vervolgens, gelooft dat Personal Branding the next big thing is. “Men volgt allerhande trainingen om erachter te komen wie ze zijn en wat ze kunnen. Nu gaan ze nadenken over hoe ze dat kunnen uitdragen en inzetten.” En: “Personal branding is niet wat je over jezelf zegt maar over je gezegd wordt.” En: “emotionele eigenschappen zijn crux. Je wordt niet alleen aangenomen op je koude cv. Je merkwaarden zijn meer een checklist, die moet je niet uit den treure opdreunen!” Tom weet nog te vertellen dat tachtig procent van de starters binnen een jaar weg zijn bij hun eerste baan. Dan ging er blijkbaar wat mis. Klopte het beeld van de organisatie niet? Of van de werknemer? Of van de match in het geheel?

En, om een lang verhaal enigszins korter te maken: je wordt opgezocht. Dus doe wat met het beeld wat ‘ze’ van je krijgen als ze dat doen. Het is een investering, maar het betaalt zich dubbel en dwars terug. Richt je op de eerste 5 zoekresultaten van Google. En combineer je naam eens met keywords. Of laat je eigen naam weg. Wordt je gevonden op je merkwaarden? Ga aan de slag!

En passant deelt Tom de onofficiële ‘Stoso congres personal brand award 2009’ uit. De prijs gaat naar één van de organisatoren, Frank Meydam.

Tijdens Tom’s verhaal wordt pijnlijk duidelijk hoe weinig de studenten weten van Web 2.0. Was dit niet juist die nieuwe generatie? Ik krabde mezelf achter mijn oor. Dat wordt nog wat, straks bij mij presentatie…

Robert Schulte benadrukt het nog even. De studenten in de zaal gaan op enig moment de arbeidsmarkt op. Hoe ga je je dan presenteren? Wie ben je en, misschien wel belangrijker, wie ben je liever niet? Iedereen heeft twee kanten. Je hebt iets waar je trots op bent en iets waar je niet zo blij mee bent. Maar dat minder leuke dingetje hoort ook bij jou… Als je ten koste van heel veel dat stukje probeert te negeren, lukt dat niet. Mensen prikken daar doorheen. Die slechte kant kan je er ook voor behoeden om niet door te schieten in je goede kant. Zo is ondergetekende enthousiast en zelfverzekerd. Hartstikke mooi maar als keerzijde van medaille wordt ze vaak arrogant gevonden. Dagvoorzitter Floris Venneman (overigens meerder malen mijn sparringpartner die dag) vertelde mij hetzelfde probleem te hebben.

Uiteraard heeft Schulte een paar pasklare tips: “zet je personal brand in met FLAIR (Focus, Lef, Authentiek, Inlevingsvermogen en Resultaatgerichtheid). En, het is een tegeltjeswijsheid, je krijgt nooit een tweede kans om een eerste indruk te maken. Dus: start with a bang!

De aanwezigen konden in de 1e workshopronde kiezen voor John Minnema (ontdekken van jouw personal brand), Geertje Dam (Ik! In vier stukken gedreven) of Nienke Verhoeven (een sterk merk in je netwerk). Ik schoof aan bij de laatste. “Je kunt een heel sterk merk zijn, maar als je dat niet kan uitdragen tijdens het netwerken, is dat zonde.” Inderdaad, Nienke!

Nienke laat ons aan het woord over wat wij verstaan onder het begrip netwerk. De uitkomst (praten, de gun-factor, vriendschappen, elkaar bellen als je elkaar niet nodig hebt) blijken positief. Nienke complimenteert ons. “Die wederkerigheid is heel belangrijk. Alleen zenden werkt niet.” Nienke haalt studentenverenigingen aan als waardevol netwerk. Het schoolplein. En de keukentafel. “Als ik niet aan mijn eerste kring vertel waar ik mee bezig ben, creëer ik geen mogelijkheden voor mezelf. Jouw eerste schil heeft ook weer een eerste schil (die deels overlapt misschien). Communiceer en de kansen komen naar je toe!”

Verder krijgen we netwerktips (“grote vissen zijn leuk maar niet altijd even waardevol voor jouw specifieke doel”), moeten we ons netwerk in kaart brengen en stellen we doelen. Waar willen we over vijf jaar zijn en hoe kan ons netwerk ons daarin helpen?

De 2e workshopronde start en ondergetekende moet aan de bak. Ik word geflankeerd door Tom Scholte (de kansen van je online identiteit) en Robert Schulte (de merk carrousel). Ik druk ‘mijn’ mensen op het hart dat ik fantastisch ben (daar heb je dat zelfverzekerde) maar dat zij dat ook kunnen worden. Op het internet althans. Meer hierover (hopelijk) op andermans blogs.

In de 3e en laatste workshopronde hop ik even binnen bij Tessa Faber (onweerstaanbaar cv) en Cees Harmsen (Daarom ik!). Ik durf de kledingconsulenten (first impression) niet te storen.

Tessa Faber weet uit ervaring dat verreweg de meeste mensen solliciteren een hellegang vinden. Tessa heeft de ambitie dat te doorbreken.
Iedereen acht zich uniek in de zaal. Maar vragen aan een bekend iemand wat jou uniek maakt, roept wat weerstand op. Toch zijn de studenten al snel druk complimenten aan het uitwisselen. Terwijl uniek zijn ook in kleine dingen kan zitten. Zoals de voorkeur voor een kleur.

Tessa betreurt zich over de saaiheid van veel cv’s. Er zijn dan ook wel heel veel (ongeschreven) regels. Wat zijn nu echte musts? En wat kun je net zo goed weglaten om het geen epos van 3 kantjes te laten worden? Tessa maakt eens twee rijtjes. Wat zet je wel in je cv. En wat niet? Zet je je politieke voorkeur, naam of geslacht op je cv? En referenties? Je geboortedatum? Of geboorteplaats? Allemaal wezenlijke vragen…

Dan ren ik nog even naar Cees – wil je je onderscheiden dan moet je onderscheidend opstellen – Harmsen. Hij oefent met zijn deelnemers elevator pitches. Even als reminder: een pitch duurt 40 seconden, heeft een prikkelende opening, moet met passie worden gebracht, maakt nieuwsgierig en is memorabel. De studenten moesten, eerder in de workshop, al naast een onbekend iemand gaan zitten om zich voor te stellen. Dat verhaal zou, door alle tips en trics die Cees heeft gegeven, sterk verbeterd moeten zijn. En verhip! Er worden pitches (zelfs doorspekt met quotes) uitgewisseld alsof het hun vernieuwde levenslust is. Als ze later elkaars verbeterde pitches mogen evalueren zie ik aandachtig luisterende gezichten, high flyers en lachende gezichten. Een hele mooie afsluiter!

@MakingSense (sorry, Tessa Faber) en ik kletsen moe maar voldaan nog wat na in de trein. Ik denk dat we de feedback die we vandaag en met name tijdens de borrel hebben gekregen gaan verwerken in onze presentaties. Morgen.

Onder de indruk van Nienke Verhoeven? Vanaf 22 mei traint ze geïnteresseerden op hartenziel.nl.