Gisteren was de 4e Informational Meeting van het Expatcenter in Amsterdam. Voor degene die niet bekend zijn met het Expatcenter: deze semi overheidsorganisatie combineert de diensten van IND & Gemeente op het gebied van de zogenaamde kennismigranten.
Een soort ontvangstcomité voor deze groep nieuwe Nederlanders die ervoor moet zorgen dat men zich hier ook daadwerkelijk welkom voelt. Vorig jaar werd het eerste Expatcenter in Amsterdam geopend en dit inmiddels gebleken succes wordt thans verder uitgerold over heel Nederland. Rotterdam is sinds begin dit jaar een Expatcenter rijker en door heel Nederland zijn voorbereidingen gaande.
Terug naar de Informational Meeting. Naast de diverse seminars/ workshops die werden aangeboden op het gebied van werkvergunningen, speciale belasting voordelen, intercultureel managen en nog veel meer, werden er achtereenvolgens door De Directeur van het Expatcenter en de IND baas 2 interessante uitspraken gedaan die interessant en op z’n minst opvallend zijn te noemen in relatie met de arbeidsmarkt.
Het Expatcenter Amsterdam kreeg in de maand augustus van dit jaar liefst 400 aanmeldingen te verwerken, waaronder opvallend veel Amerikanen. Dus middenin de recessie, tijdens de grote vakantie, heeft het Expatcenter de drukste maand ooit. Een maand waarin Marc sprak over De grote vier zorgwekkend, is de maand waarin een record aantal kennismigranten bij het Expatcenter hun werkvergunning kwamen ophalen.
De 2e opvallende uitspraak kwam uit de mond van de Directeur van het IND. Deze organisatie heeft de afgelopen jaren behoorlijk onder vuur gelegen vanwege starheid en het trage tempo waarop daar werd gewerkt. Deze cultuuromslag heeft men kunnen bereiken door van restrictive immigration policy naar een selective immigration policy over te stappen. Daar waar het beleid eerst was: “nee, tenzij” is het nu “ja, mits”. IND medewerkers werken tegenwoordig mee i.p.v. tegen. Dit heeft positieve gevolgen voor zowel de organisatie als partijen die met het IND te maken hebben. Een simpele en tegelijk geniale aanpak.
In een periode waarin regeringspartijen over elkaar vallen over het betaalbaar houden van de AOW en immigrantenvraagstukken werkt men op de achtergrond aan een uiterst efficiënte manier aan een oplossing, gericht op marktwerking, ten behoeve van de Nederlandse economie.
Mijn vertrouwen in de overheid begint weer langzaam toe te nemen.
Raoul van Heese
says:@Niels en Rob
Het proces van een kippenslachterij start in een donkere ‘hangkamer’ waar levende kuikens met hun poten aan een draaiende ketting worden gehangen. 5 seconden later is kip dood! Deze werkplek is al jarenlang Pools omdat Nederlanders het simpelweg vertikken om dit werk te doen. Dus dat ‘baantjes inpikken’ is verkiezingsretoriek van een hoog PVV gehalte en niet waar. Terecht dat Niels zegt dat we beter en meer om ons heen moeten kijken maar de praktijk is anders. En we willen wel ei en prei op ons bord.
En eens met Niels dat die ‘doelgroep’ intermediairs een totaal gebrek aan creativiteit en innovatie hebben. De meeste polenbureaus doen simpelweg copy paste en hebben niets op de uitzendmarkt te zoeken.
Goede post Rob. Goed om te lezen dat het IND op microniveau snapt wat er moet gebeuren om de arbeidsmarkt vlot te laten lopen.
Niels Jordens
says:@Rob
Nee de prei cq. aspergestekers had ik ook niet in gedachten, zwartwerkend of niet 🙂 Het klinkt misschien gek voor iemand die zich bezighoudt met cross border en multilingual recruitment, maar ik vindt het soms opvallend hoe zeer men lekker vindt wat van ver komt maar niet ziet wat er recht voor de neus staat. Anderzijds zijn er nog (te veel) bedrijven die niet eens willen nadenken over aannemen van kennismigranten terwijl het zo moeilijk niet is.
Die Polen is eigenlijk wel een leuk voorbeeld. Ik heb een intermediar gespecialiseerd in Polen eens verteld dat er Engelsen, Fransen, Italian, Spanjaarden e.d. zijn die ook in de bouw en agri willen werken. Toen keek hij me aan of íe water zag branden. Is overigens niet mijn markt maar wel grappig dat men soms eenzijdig op een bepaalde groep focust. Zelfde met bijv. Indiase IT-ers en engineers. High-level software developers en engineers binnen Europa genoeg die onder de huidige omstandigheden best internationaal mobiel willen zijn.
Wat mij betreft is het en/en. Met een global perspective hou je de vijver heel groot en ben je op de toekomst (ja: vergrijzing, krappe markt en zo) voorbereid. Maar voor wat betreft de bijdrage aan onze talent pool heb ik niet de meeste verwachtingen van mensen die intern hier naartoe worden gehaald.
Rob van Elburg
says:@Niels
Voor de goede orde. De grootste groep waren nog steeds Indiërs, maar Amerika is aan een leuke opmars bezig.
De piek in augustus heeft natuurlijk meerdere oorzaken, waaronder bv de arbeidsmigranten die schoolgaande kinderen hebben.
Hoe dan ook blijft het een waardevolle toevoeging voor de arbeidsmarkt en onze economie, of het nou een interne verschuiving is of een nieuwe werknemer.
Dit is niet het niveau van zwartwerkende Poolse preistekers die de baantjes van de ongeschoolde Nederlanders inpikken.
Niels Jordens
says:@Rob
Even voor de duidelijkheid: als het gaat over (merendeels) Amerikanen, Expats, die hun vergunning op komen halen dan hebben we het toch over mensen die door hun (Amerikaanse) werkgever hier naartoe worden gehaald? Vaak van binnen de organisatie? We hebben het dan niet over mensen van her en der die zelf solliciteren naar een baan bij een bedrijf in Nederland? Dat zijn m.i. 2 verschillende groepen en ik wil even helder hebben over welke groep we het hebben.
Als ik gelijk heb in mijn vermoeden dan zie ik daarin weinig toegevoegde waarde voor onze economie. Bedrijven halen binnen wat ze al hadden, en van de “eigen soort”. Dat zou juist niet bijdragen aan meer dynamiek en uitwisseling op de internationale banenmarkt. Laat staan bijdragen aan de werkgelegenheid hier. In plaats van bij oplopende werkloosheid binnen NL en EU te kijken naar talent “in de buurt” zijn (m.n. Amerikaanse) bedrijven meer dan eens blijkbaar geneigd hun eigen mensen te halen. Dat verklaart dan meteen het record aantal aanvragen (los van het feit dat het expatcenter pas sinds kort duidelijk aan de weg timmert en meer bekendheid krijgt), versus de oplopende werkloosheid en afnemende vacature aantallen.
Het zou bijvoorbeeld kunnen dat organisaties minder vacatures hebben en dus hun werknemerbestand “global” re-shuffelen. In elk geval juich ik niet bij voorbaat om dit soort berichten. Meer onderzoek naar hoe, waarom en internationale “stromen” zou welkom zijn. Een bedrijf als Atlassian met nog niet zo lang een kantoor in A’dam is dan weer wel duidelijk daarin: zij willen graag “locals”‘ om goed geworteld te raken in de lokale cultuur en samenleving. Dat gevoel mis ik echter bij veel (veelal US) bedrijven.
Voor wat betreft het IND merk ik zelf de omslag. Informatievoorziening wordt duidelijker en sneller. De toon slaat om naar “dit is er mogelijk als” in plaats van “dit mag niet tenzij”, dat is heel herkenbaar en een goede zaak.