Computable kwam vandaag met het bericht dat de neergang in de technologiesector in 2008 en 2009 officieus voorbij is. Men baseert dit op een uitspraak van Andrew Bartels, hoofdanalyst van Forrester.
Groei van de sector betekent groei in banen. Groei in banen betekent inzet van recruitment. Zeer goed nieuws dus.

De eerste weken van januari besteden wij aan een rondje bedrijfsbezoeken aan klanten en prospects. Het valt ons op dat de meeste organisaties in 2009 nog winst hebben gemaakt. Het valt ons vooral op dat er links en rechts gereorganiseerd is, maar dat men de hoopopgeleide techneuten vooral in dienst heeft gehouden.

Zelfs in 2009 was er nog sprake van schaarste in de groep van technisch ICT. Een schaarste die zal toenemen.
Willen we het werk hier houden, wat goed is voor economie en overige vacatures, dan zullen de ICT-ers uit het buitenland hier naar toe moeten komen. Sidney Hiele had hierover vandaag een gesprek op BNR. In hoofdlijnen:

– We moeten leren verder te kijken dan India en Pakistan.
– Misschien moeten we vooral eens kijken naar landen als de Oekraine, Roemenie, Turkije, Brazilie, Marokko, Peru etc. Dat vind ik ook. Deze ICT-ers gaan zich hier permanent vestigen, spreken binnen een jaar Nederlands, realiseren een eerder onbereikbaar  middenklasse bestaan, gaan nooit meer weg, en worden een permanente aanwinst van onze arbeidsmarkt. Ook zijn zij perfecte rolmodellen in een multiculturele samenleving.
– Dankzij de Dollar – EUR verhouding, en de malaise daar, is het voor Amerikanen ook intereressant om in Nederland te wonen en te werken.  Helemaal mee eens. Hoe interessant is het om bijvoorbeeld een Google (Mount View) Engineer hier naar toe te halen om voor jouw organisatie een zoekmachine mogelijkheid te realiseren? Zomaar een voorbeeld.

Nog steeds kom ik bedrijven tegen die enkel NL-taligen willen omdat het anders zo moeilijk communiceren is. Althans, dat verwacht men, want doorgaans hebben ze er nog geen ervaring mee. Nog steeds kom ik organisaties tegen die internationaal recruitment vooral veel gedoe lijkt  en er daarom maar liever niet aan beginnen. Dit, terwijl een traject  tegenwoordig niet veel langer duur dan een “normale” opzegtermijn. Nog steeds kom ik bedrijven tegen die kennismigranten gelijk koppelen aan India, teleurgesteld zijn, en er liever niet meer aan willen beginnen. Hier zou ik willen vragen het nog eens een kans te geven. Probeer het eens in een ander land of zoek professionele ondersteuning.

De succesverhalen zijn er vooral ook.