Onder de blog Haalt Intermediair de zomer ontstond een interessante discussie over impact van het blad op de naamsbekendheid van intermediair.nl. Komen mensen naar de site omdat ze het blad kennen of heeft het bestaansrecht op zich? Met een exemplaar van het blad van vorige week in de ene en een exemplaar van twee jaar terug in de andere hand valt één ding meteen op. Er is een duidelijke verschuiving waarneembaar van redactionele content naar advertentie content. In het geval Intermediair zijn bovendien veel van die advertenties ook nog eens kopiëen van online advertenties.

Maar niet alleen VNU verliest interesse in content. Ook Monster, dat volledig focust op techniek en een halfslachtige poging richting social doet, en Careerbuilder, dat nog steeds gelooft in “meer adverteren is meer verkopen“, gaan volledig voorbij aan het belang van relevante content.

Techniek ligt onder water

Het vergemakkelijken van jobsearch voor werkzoekenden is natuurlijk een nobel streven. Het door Monster aangeschafte Trovix is een dure maar relevante aankoop en ik geloof dat 6sense straks absoluut een beter zoekresultaat op gaat leveren voor mij als werkzoeker. Ook het in nevelen gehulde verbetertraject van VNU (codenaam: San Diego) zal ongetwijfeld bijdragen aan een betere user experience.
Echter, techniek ligt onder water. Anders dan wij vakgekken zal een huis-tuin-en-keuken werkzoeker niet jubelend door de kamer dansen omdat de UE verbetert is. Het zal hem niet eens opvallen dat hij 50 ipv. 100 zoekresultaten ontvangt. Het is simpelweg geen koopmotief. Nieuwe werkzoekers trek je er niet mee aan en bestaande bezoekers zullen het al snel als vanzelfsprekend gaan beschouwen. UE is een voorwaarde, geen onderscheidend vermogen.

Social is dead!

Marketingmensen denken nog te veel in termen van oude communicatie als het gaat om social media. Ook de heren en dames van de vacaturesites komen niet veel verder dan de simpele formule SM=gratis bereik. Tot op heden zijn alle innitiatieven van de boards op social gebied gericht geweest op betere zichtbaarheid voor vacatures op de eigen site. Totaal niet sociaal dus!
Pas als er een board opstaat dat het delen, bespreken en waarderen van contacten en advertenties mogelijk maakt begint het enigzins op social media te lijken. Het probleem daar is dat het pay-per-advert model en het huidige platform zich daar (nog) niet voor lenen. En in een industrie die zwaar onder druk staat ligt het innovatiekapitaal niet voor het oprapen.

Content als marketing instrument

In de discussie onder het originele blog uitte ik al de angst dat als de papieren Intermediair verdwijnt de site ook snel zal verwateren. Een groot deel van de relevantie van de Intermediair voor mij als starter kwam voort uit de inspirerende interviews en herkenbare verhalen over traineeships, salarisonderhandelingen, sollicitatiebloopers etc. etc. Juist door die content stond ik open voor de grote advertenties die ik door moest naar het volgende artikel.

Paradoxaal genoeg begrijpen juist spelers als Facebook, Hyves en Linkedin het belang van content goed. Men komt om te netwerken en word en passant ook in contact gebracht met vacatures. De reden dat Linkedin succesvol gaat zijn in recruitmentland is m.i. dat ze nooit zijn gestopt met het ontwikkelen van zeer zichtbare tools/content voor haar leden.

Commitment

Alle drie de big boys hebben wel wat geprobeerd met content. VNU heeft de content=bezoeker filosofie een tijd gebezigd door allerlei niches te lanceren (o.a. Ininterim.nl, Inoverheid.nl). Monster heeft community nieuwsbrieven en een halfslachtige salarischeck. In beide organisaties overheerst een salescultuur over redactionele aspiraties en dus is de verhouding advertentie/content al snel zoek. Ik wacht met smart op de partij die zich commit aan goede content. Pas dan zal er een nieuwe werkzoekersdoelgroep aangesproken worden en trouw blijven. Eén van jullie heeft vast een goed webredacteursnetwerk!