Regelmatig maak ik mee dat een sollicitant een “kenmerk” heeft wat zo dominant is, dat het je afleidt van zijn verhaal. Een veel voorkomend kenmerk wat sterk de aandacht trekt is lichaamsgeur. Dat hoeft overigens niet alleen een persoon te zijn met een transpiratieprobleem, maar kan ook iemand zijn met een parfum of eau de toilette wat je de adem beneemt, dat kan bijna net zo “erg” zijn. Maar er zijn natuurlijk talloze andere zaken die de aandacht kunnen afleiden van de boodschap – de essentie – van de sollicitant. Hoe ga je daar nou als recruiter mee om?

Ik probeer een opvallend “kenmerk” altijd aan de sollicitant te melden, maar wel aan het eind of in de loop van het gesprek. Het kan namelijk nogal confronterend zijn om door een gesprekspartner daar op gewezen te worden. En als de sfeer wat meer ontspannen is, gaat dat nu eenmaal makkelijker.

In het geval van geur, merk ik vaak dat mensen er niet van op de hoogte zijn – ja, anderen ruiken ook jouw lucht veel eerder dan dat je het zelf doet – en het waarderen als je dat op een open en respectvolle manier zegt vanuit de intentie de ander te helpen.

In de twee gevallen die ik me nu herinner ging het o.a. om iemand die wat meer gezet was en die op een warme dag nog een aardig eind moest lopen
vanaf de bus naar het kantoor waar het gesprek plaats vond. Dan is transpiratie onvermijdelijk. Toch kun je je ook daar op voorbereiden door een “vers” shirt en deodorant mee te nemen en te zorgen dat je op tijd vertrekt waardoor je minder snel hoeft te lopen, maar ook de gelegenheid hebt om een toilet op te zoeken waar je je even op kunt frissen.

In het tweede geval ging het om een dame, die gewoon een sterke lichaamsgeur had en dat ook wist, maar die dag door haast haar deodorant was vergeten.  Ik zou in een dergelijk geval als sollicitant toch proberen een deodorant op de kop te tikken en dan het risico nemen dat je wat later bent. Als je vooraf belt is dat vaak geen issue. Beiden namen het overigens goed op dat ik het tegen ze vertelde.

Nou gaat het natuurlijk niet alleen om geur bij zaken die “afleiden” van de boodschap. Iemand kan uiterlijke kenmerken hebben (denk aan corpulentie of juist het omgekeerde, huidskleur (donker terwijl de naam heel “Hollands” is of juist weer omgekeerd), handicap, sterk accent, etc.). Die zaken meld ik vaak vooraf aan de persoon die de kandidaat na mij spreekt, niet omdat ik wil dat ze erop selecteren – dat wil ik juist niet – maar om ze er op voor te bereiden, zodat het hen niet afleidt van de boodschap. Als mensen iets verwachten, leidt dat al weer veel minder af.  Uiteraard is er wel een belangrijk verschil tussen geur (waar wat aan te doen is) en kenmerken die nou eenmaal bij je horen. Maar afleiden doen ze beide.

Overigens is het wel zo eerlijk het ook aan de sollicitant te melden, dat je zoiets vertelt aan zijn volgende gesprekspartner. Zo is de sollicitant ook op de hoogte is van jouw melding. Dan heeft hij of zij immers ook nog de mogelijkheid om daar bezwaar tegen te maken.

Ben benieuwd hoe jullie met “opvallende kenmerken” in de praktijk omgaan en wat jullie in voorkomende situaties hebben gedaan. Graag ook jullie mening over wat je nou wel en wat je nou juist niet zou moeten melden aan de sollicitant zelf en zijn gesprekspartners in het vervolgtraject.