Vandaag tweette Roos – no need for further introduction – van Vugt heel verontwaardigd “Een Recruiter met 399 contacten op LinkedIn maar zonder foto …, wauw wat kom je dit nog (te) vaak tegen”. Heeft ze daar een punt? Er zijn altijd heel veel discussie’s over wel of geen foto bij een CV – ik vind dat je dat wel moet doen – moet het het dan vanuit het gelijkheidsbeginsel niet ook zo zijn dat de Recruiter ook “herkenbaar” is. Tijd voor wat research en overpeinzingen.
Ik heb dus maar eens even een “advanced search” op LinkedIn gedaan op “current title” met de woorden “recruiter OR recruitment”. Ik krijg dan zo’n 4.900 mensen in mijn zoekresultaat. Bij het doorscrollen – selecteren op wel of geen foto gaat helaas niet – zie ik dat tussen de 1 en 2 op de 10 recruiters inderdaad geen foto hebben, een minderheid van zo’n 10 tot 20% dus (ja, ik weet het, heel beroerde onderzoeksmethode). Maar wat moet je hier van vinden?
Allereerst is het niet slim, want het is onderzocht dat profielen met foto tot wel 40 keer vaker bekeken worden dan die zonder. Dus als een potentiële werknemer aan het zoeken is naar recruiters in zijn interessegebied en hij kan kiezen tussen een lijst met profielen met of zonder foto, maak je als recruiter zonder foto gewoon minder kans. Met de toename van het belang van LinkedIn in de werving van personeel, ga je dan dus de wedstrijd verliezen.
Ten tweede, een citaat wat ik al vaker bezigde (vrij vertaald naar mijn held de Boolean Blackbelt): “Een sociaal netwerk profiel hebben zonder foto, is als een bar inlopen met een zak over je hoofd.” Een beetje raar dus, het is tenslotte een sociaal netwerk en daar hoort geen (gedeeltelijke) anonimiteit bij.
Verder is het voor een sollicitant altijd heel prettig als hij de persoon kent met wie hij zaken doet. Komt hij/zij dan bij je op gesprek, dan is het voor hem/haar prettig als hij/zij je herkend als je op hem af komt lopen op de afgesproken plaats. Tsja en als je in je solliciatieproces als werkgever vraagt om een CV met pasfoto, kun je natuurlijk als recruiter niet achterblijven. Bij mijn bureau plaatsen we zelfs een foto van de “hiring manager” (met een link naar zijn profiel) naast de vacature.
En ja, van iedereen is een leuke foto (te shoppen ;-)). Dus doe ff je best.
En nog een leuke afsluiting met een eigen sollicitatie ervaring uit het verre verleden. Ooit (we praten hier over de 20e eeuw) heb ik gesolliciteerd als intercedent bij Tempo-Team. Ze vroegen om een pasfoto op het sollicitatieformulier. Dus die had ik meegestuurd. Helaas werd ik het niet, maar ik kreeg wel keurig mijn spullen en foto terug. Wat schetste mijn verbazing toen er met ballpoint een heel klein streepje onder mijn linkeroor was gezet, want daar zat – toen nog – een klein oorknopje. Ben benieuwd hoe Tempo-Team hier nu mee omgaat. Wesley?
Uiteraard ben ik benieuwd naar jullie foto-ervaringen en meningen.
Jelle den Dunnen
says:Sowieso ben ik zelf een voorstander van jezelf herkenbaar maken. Ook al heb ik een profielfoto op Twitter, LinkedIN en bij blogposting, toch heb ik enkele opmerkingen gehad van gerenommeerde namen uit de recruitmentwereld om een profielfoto te maken (Met mijn gezicht duidelijk herkenbaar). Hier ga ik dus snel mee aan de slag.
Waarom gaat de kandidaat voor de ene en niet voor de andere recruiter? Vanwege de klik en het vertrouwen dat diegene zijn belangen goed inschat. Maar het begint altijd met de eerste indruk, een indruk waarop je geen herkansing hebt. Er is een gezegde, een foto zegt meer dan duizend woorden. Een zorgvuldige keuze kan dus zorgen dat jouw profielfoto meer aanspreekt als die van een andere recruiter of evt. kandidaat.
Bedoel, ik denk dat we allemaal eerder positief reageren op een Recruiter, glimlachend op zijn foto dan wanneer hij een profielfoto heeft met lang vettig haar van het type ‘ snelle jongen’.
Zelf heb ik nog een uitstekend voorbeeld. Eind 2008 kreeg ik een aanvraag vanuit een vaste klant voor een Administrateur. Ze zaten met een langdurige zieke, en na 2 weken erop gewacht te hebben, belden ze op een woensdag om 14.40 dat ze de aanvraag bij mij neerlegden. Omdat ik er al vanaf wist, kon ik gelijk een kandidaat neerleggen bij deze partij en gaven ze hem aan hem te willen uitnodigen voor een vrijdag. Echter bestond dit HR-team uit 4 jonge vrouwen, waarvan er 3 single waren en deze kandidaat was een zeer representatieve jongeman. In een ludieke actie heb ik zijn foto nagestuurd, waarop ze besloten hem diezelfde middag nog om 16.00 uit te nodigen.
Achteraf werd dit, buiten telefonische plaatsingen, mijn snelste plaatsing ooit. Immers om 17.15 kreeg ik al te horen dat hij maandag om 09.00 zich mocht melden bij de receptie en kon vragen naar Mevr. Kesharie.
In mijn ogen kan een foto meesturen dus vaak van meerwaarde zijn, mits deze representatief is. Hoewel het mi ongegronde vooroordelen zijn, kan het dragen van een oorbel, een gewaagd kapsel of het dragen van causal kleding op een foto toch zorgen voor afbreukrisico.
Maar ik ben dus wel van mening dat een bijgeleverde foto niet standaard moet zijn, maar alleen als de opdrachtgever hierom vraagt of als dit een pluspunt van de kandidaat is. Hoe denken jullie hierover?
Maureen
says:@Marielle: Ik ben het met je eens dat bikinifoto’s niet op LinkedIn thuishoren. Het is een zakelijk netwerk, de foto hoeft niet per se zakelijk te zijn. Een vakantiefoto kan best, zolang het “gepast” is.
Mark
says:@Marielle, @Bas Hoewel ik persoonlijk een geen foto van mezelf in bikini zou gebruiken (om weer hele andere redenen), vind ik dat je een foto moet kiezen die het beste past bij je persoonlijkheid, danwel het bedrijf waarbij je werkt.
Wanneer ik bijvoorbeeld een olijke kandidaat zoek (omdat dat past binnen het bedrijf), zal een vakantiekiekje eerder aanspreken dan jasje dasje.
Ik ben het dan ook met Thomas eens, dat je juist in social media jezelf moet kunnen zijn. Uiteraard wel rekening houdend met het feit dat sommigen je daarop kunnen afrekenen.
Bas Westland
says:@Marielle: Helemaal mee eens. LinkedIn is een zakelijk netwerk. Zakelijke foto dus, maar wel weer jouw zakelijke outfit. Als je nooit een pak draagt, doe dat dan ook niet op je LinkedIn foto.
Marielle Coomans
says:Ik ben verbaasd dat ik nog niets heb gelezen over de foto zelf. Soms zie ik foto’s op LinkedIn die thuishoren in het vakantiealbum. Kandidaten die ik op LinkedIn opzoek hebben dan alleen een bikini aan of hangen in een ingewikkelde pose tegen een auto aan. Wat is beter, een foto in deze setting of helemaal geen foto?
Thomas Waldman
says:@Roos men verlaat de zaal regelmatig met feestmuts en al in de polonaise 🙂 Maar zonder dollen mijn trainingen gaan er juist over dat je jezelf zo natuurlijk mogelijk moet presenteren. Je kunt wel aan de “regeltjes” voldoen maar daar val je IRL mee door de mand. Ik heb daarom ook een hekel aan trainingen die pretenderen HET recept te hebben voor een profiel dat je tonnen zou opleveren.
Roos v Vugt
says:@Marc pcies, we zitten op een lijn…
@Thomas dolle boel jouw Linkedin trainingen 😉
Marcel de Jong
says:@Bas sssst…
Marc Drees
says:Als je binnen LinkedIn jezelf als recruiter profileert, is het in mijn optiek noodzakelijk om je kop te laten zien. Je bent tenslotte de verkoper van je bedrijf en daarmee hoor je zichtbaar te zijn. Dat heeft niets met een persoonlijke keuze te maken; tenslotte is LinkedIn weliswaar een sociaal netwerk, maar wel eentje van de zakelijke variant. Daarmee is persoonlijke keuze niet uitgesloten, maar het getuigt van gebrek aan respect naar potentiele kandidaten en van gebrek aan besef van de eigen rol en de daarbij horende verplichtingen.
Bas Westland
says:@Marcel: Oh, dan moet je misschien maar eens een nieuwe foto gaan plaatsen LOL!
Marcel de Jong
says:Leuk stuk Bas. Vooral zo’n foto met een dun streepje onder je oor, haha. Dat was toch wel het mooie van oude media. Hebben ze je iets duidelijk willen maken, of hebben ze het streepje niet meer opgemerkt toen ze je spullen retourneerden?
Bij het opsporen van een leuke foto wil ik iedereen vragen niet te diep te graven. Oftewel een recente foto is ook geen overbodige luxe, al kan zo’n gedateerde foto de ijdelheid wat meer strelen :-). Maar je begint toch echt met een achterstand als je IRL opeens erg ’tegenvalt’
Wesley Hendriks
says:Ik begrijp Thomas zijn punt wel.
Aan de andere kant ben je als recruiter een netwerker en het (eerste) gezicht van je bedrijf.
Helemaal eens dat je authentiek en trouw aan jezelf moet zijn. Ik denk alleen dat (gekeken naar de sollicitanten) zij het op prijs zouden stellen op voorhand een gezicht bij de recruiter te hebben…
#weereendrempelminder?
Thomas Waldman
says:@Roos geen foto, een foto met balkje, een foto van je hond, het maakt me allemaal niet uit. Ik wil gewoon de persoon leren kennen. Als die gene zich niet op zijn gemak voelt met z’n kop op het internet moet diegene dat zelf weten.
Heleen Blackstone
says:Het kan nog erger…. Op LinkedIn duikt er in de verschillende Groups regelmatig een persoon op (het is niet eens duidelijk of het een meneer of mevrouw betreft) die zich Head Hunter noemt en op zoek is naar een mede-directeur (van welke organisatie blijft ook volledig onbekend). Geen profiel, geen contactgegevens, helemaal niets! Wie zou daarop reageren?
Roos v Vugt
says:Thomas: eens authenticiteit, natuurlijk. Maar helemaal geen foto? Dat was dus de vraag…
Thomas Waldman
says:@Bas JUIST op social media.
Bas Westland
says:@Thoma: Je afsluiting is leuk, en je hebt een punt. Doe wat bij je past. Ben authentiek, ook dat is social media.
Thomas Waldman
says:Te veel mensen blijven denken dat er op social media een soort dwingende etiquette heerst waar iedereen zich aan moet conformeren.
Vergelijk het met het dragen van een stropdas (sorry powervrouwen). Sommige mensen haken af als iemand er geen draagt, sommige mensen haken als ze er een moeten dragen. Dat heet eigen identiteit en die moet je koesteren, zeker als recruiter. Want als je niet met iemands persoonlijkheid word geconfronteerd kun je er ook niet op selecteren.
Iedereen moet op zijn profiel zijn eigen dresscode kunnen vaststellen. Of belangrijker nog, iedereen moet lekker zichzelf kunnen zijn, net als in het echt.
Als iedereen dezelfde foto, dezelfde functietitels en dezelfde tekst op zijn profiel moet hebben, is dat hetzelfde als iedereen dwingen een maoïstisch blauw pak te dragen. Emperor Van Vugt als leider van de Peoples Republic of Socialistic Media! (Dikke vette knipoog voor Roos).
Bas Westland
says:@Wesley Fijn te horen dat je met oorbel ook als man intercedent kjunt worden 😉 De tijden zijn gelukkig vernaderd (aldus sprak opa).
Voor wat gbetreft het punt van “blijven hangen” heb je gelijk. Zou dat omgekeerd ook gelden voor recruiters met foto?
@Arno: Hij is leuk (had ik nodig, zie mijn tweet van vanmorgen).
Arno
says:Uit de film Insomnia is mij bijgebleven dat er 2 typen mensen in Alaska wonen: 1. degenen die er niet weg kunnen komen en 2. degenen die er wonen omdat ze iets te verbergen hebben. In analogie kan ik me voorstellen dat iemands profiel zonder foto op social networks impliceert dat je 1. niet weet hoe je een fatsoenlijke foto kunt uploaden of 2. iets te verbergen hebt (vreselijk lelijk bent) 😀
Wesley Hendriks
says:Leuk stuk om te lezen Bas….Enne….als je nog een baan zoekt ;o)
Ik ben ook zeer overtuigd van het nut van een foto en dan niet alleen voor recruiters. Mensen zijn wat dat betreft ook visueel ingesteld en een gezicht blijft nu eenmaal beter “hangen” dan een naam.
O ja: De oorbellen. Voor zover ik na kan gaan is hier geen officieel beleid voor. Onze vestigingsmanagers hebben wat dat betreft ook veel vrijheid om zelf in te schatten hoe representatief Bas met een oorbel is…
Aan de andere kant zitten we wel in de zakelijke dienstverlening. Ik vraag me af hoe andere recruiters hier in de zakelijke dienstverlening mee omgaan (alhoewel dit meer offtopic is).
Ik zelf vraag bij een sollicitatiegesprek wel of de kandidaat er bezwaar tegen heeft om zijn oorbel uit te doen. Vervolgens laat ik de hiringmanager de inschatting maken voor zijn klanten. P.S. Ik ben mijn carrière begonnen bij een ander uitzendbureau met oorbel!