Gisteren bracht de onlangs als bestuursvoorzitter aangetreden Martin Delwel van detacheerder DPA zijn eerste persbericht uit. Het bedrijf dat al in de eerste helft van 2008 begon met het stopzetten van tijdelijke contracten en het terugdringen van extern ingehuurde professionals, is daarna langdurig aan het saneren geslagen. Van de 521 gedetacheerden met een vast contract waren er begin dit jaar nog maar 324 over – een krimp van 38%.

En nu mogen er nog 38 bankzitters vertrekken. Met als verschil dat deze saneringsklus op het bordje van Delwel ligt, nu zijn voorganger Roland van der Hoek is vertrokken bij DPA. En dat is opmerkelijk, want, zo meldt het persbericht, de reorganisatie is ‘een concrete uitwerking van het in november 2009 ingezette bezuinigingsplan.’

Voor dat bezuinigingsplan (waarvan bij de uitvoering commissaris Ellard Blaauboer nog een handje hielp) zijn de kosten (à EUR 1,2 miljoen) al geboekt. Maar als de kosten al geboekt zijn en het plan al in november is aangekondigd, waarom wordt het dan pas een halfjaar later uitgevoerd?

Een antwoord op die vraag komt van analist Frank van Wijk. Deze analist van SNS meldt in het Financieele Dagblad dat DPA de bankzitters naar huis kan sturen, ‘nu het bedrijf weer over meer kasmiddelen beschikt’. Wat Van Wijk bedoelt te zeggen, is dat DPA een halfjaar lang nog geen geld genoeg bezat om 38 man af te vloeien. Paradoxaal genoeg beschikte het bedrijf wel over voldoende middelen om ze hun maandsalarissen door te betalen, en inmiddels ook weer de volle mep aan vakantiegeld.

Een zijden draadje
Over vakantiegeld gesproken: die kapitaalinjectie dateert niet toevallig van 20 mei – luttele dagen voor uitbetaling van de maandsalarissen, inclusief vakantietoelages. Hoe nijpend was de situatie vier weken geleden bij DPA?

Eén voordeel voor de DPA-bankzitters: met een beetje mazzel kunnen de 38 DPA’ers direct solliciteren bij Ordina, dat zijn laatste reorganisatieronde erop zou moeten hebben zitten.