Het is toch merkwaardig dat voor een van de belangrijkste functies ter wereld geen uitgebreide batterij aan assessments beschikbaar is. Tenslotte is het afbreukrisico van een incompetente functionaris ongekend groot. En toch is voor het ambt van president van de VS geen beoordeling op kennis en kunde noodzakelijk. Je krijgt de functie als je goed overkomt tijdens geregisseerde gebeurtenissen, zoals tv-debatten met je concurrenten.

Tegelijkertijd is er geen mogelijkheid om de president te ontslaan bij gebleken incompentie. En daar zit je dan. Een van de machtigste mensen ter wereld wordt gekozen zonder inhoudelijke beoordeling op geschiktheid en kan blijven zitten ondanks verklaard falen. Amerika heeft ondertussen twee keer dezelfde fout gemaakt. Eerst met Bush waarvan vrijwel iedereen wist dat hij ongeschikt was. En nu met Obama, die weliswaar een stuk aaibaarder is dan Bush, maar mogelijk nog minder competent. Het is bijna niet voor te stellen.

Maar zijn track record spreekt voor zich en is werkelijk gruwelijk slecht. Want hoewel hij startte met een Nobelprijs (voor de vrede?) heeft Obama vervolgens zijn uiterste best gedaan om te bewijzen dat de prijs de grootste blunder was van de commissie sinds ze diezelfde prijs aan Kissinger toekenden. En Obama heeft werkelijk alles wat hij aanraakte tot een puinhoop omgevormd:

• Guantanamo Bay zou zo snel mogelijk worden gesloten. De gevangenis is nog altijd open en gaat in ieder geval niet gedurende de eerste ambtstermijn van Obama dicht.
• De oorlogen in Irak en Afghanistan zouden zo snel mogelijk worden beeindigd. Beide oorlogen slepen zich voort tegen ongekende kosten
• De financiele wereld zou worden aangepakt. De uiteindelijke wet is een volstrekt onzindocument geworden waardoor een volgende crisis zeker niet kan worden afgewend. Lobbyisten hebben gewonnen.
• Medische zorg zou worden verbeterd. De uiteindelijke wet is alweer een overwinning van lobbyisten
• Huiseigenaren zouden worden geholpen. Het hulpprogramma kwam niet alleen bijzonder traag en moeizaam op gang; het heeft nauwelijks een deuk in een pakje boter opgeleverd. Huisuitzetting gaan dit jaar naar een ongekend niveau; er worden vier miljoen huisuitzettingen verwacht…
• Het scheppen van banen was een prioriteit. Er zijn in de private sector geen banen geschapen; er is slechts sprake van krimp.
• De recessie moest worden overwonnen. Na 2.000 miljard dollar te hebben bijgedrukt staat de VS op dit moment aan de rand van een recessie; mogelijk is deze zelfs al begonnen.
• De reactie op de olieramp in de golf van Mexico is rampzalig te noemen. Tegen de tijd dat het lek is gedicht (augustus of september) is er zoveel olie, gas en allerlei chemische troep de oceaan ingespoten dat de volledige omvang pas over meerdere jaren duidelijk gaat worden.

Geen enkele functionaris in welke organisatie dan ook zou na zoveel falen nog op zijn of haar positie zitten. Voor de president van de VS is het moment van die waarheid nog lang niet aangebroken. Dat duurt nog meer dan 2 jaar! En in de tussentijd kan er gewoon doorgemodderd worden. Met een desastreuze impact die wereldwijd wordt gevoeld.

De kwaliteiten van een leider, zeker die van de ‘leider van de vrije wereld’, dienen vooraf uitgebreid te worden getest. En slaagt de leider niet met vlag en wimpel, dan hoort hij/zij niet op die stoel te zitten. Het afbreukrisico en de kosten zijn eenvoudigweg veel te groot.