Vanmiddag publiceerde het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics (BLS) haar maandelijkse rapport over de werkgelegenheid in de VS. Volgens de BLS zijn er in juli 2010 131.000 banen verdwenen; de werkgelegenheid is desondanks gelijk gebleven op 9,5%. Uitsluitend op basis van het werkloosheidspercentage zal niemand van deze cijfers schrikken. Maar daarmee is het verhaal niet gedaan.

Want de BLS heeft ook een correctie uitgevoerd op de door haar gepubliceerde cijfers over juni 2010: de eerder gerapporteerde krimp van 125.000 banen is bijgesteld naar een krimp van 221.000 banen! Hiermee heeft de BLS overigens de gebakken lucht van het Birth/Death model over juni (+147.000 banen) slechts ten dele gecompenseerd. Toekomstige neerwaartse bijstelling ligt in de lijn der verwachting…

Maar de belangrijjkste vraag is natuurlijk: hoe kan er nou in twee maanden tijd meer dan 350.000 banen verdwijnen en tegelijkertijd het werkloosheidspercentage dalen? Een reductie van banen levert toch juist een hogere werkloosheid? Jawel, tenzij het aantal werkzoekenden nog harder daalt dan het aantal banen. En dat is precies wat er aan de hand is.

Er zijn drie factoren die de beroepsbevolking voor de BLS beinvloeden:

• Demografie. Er stromen natuurlijk meer babyboomers uit dan dat er Gen Yers instromen. Dit is een natuurlijke reductie van de beroepsbevolking
• Discouraged workers. Dit zijn mensen die vaak langdurig werkloos zijn (hoewel korter dan de 99’ers) en het zoeken eenvoudigweg opgeven. En dus tellen discouraged workers niet mee.
• 99’ers. Dit zijn werkzoekenden die de maximale duur van de werkloosheidsuitkering (99 weken) hebben uitgezeten en nog altijd geen baan hebben gevonden. Ja, die tellen ‘natuurlijk’ ook niet meer mee in het werkzoekende deel van de beroepsbevolking…

Discouraged workers en 99’ers horen dus wel mee te tellen in het werkloosheidscijfer maar doen dat volgens de definitie van de BLS niet. Zou je deze groepen en de zogenaamde underemployed (werknemers die om economische redenen minder uren werken dan ze zouden willen werken) wel meetellen dan zit Amerika overigens op een werkloosheidspercentage van 16,5%. Da’s andere koek…

Overigens is er met de cijfers over juli ook een positieve ontwikkeling te melden; de Birth/Death correctie is nog maar 7.000 banen. Aanzienlijk minder dan die over juni (147.000) maar nog altijd veel te hoog gezien de economische situatie.

De nog altijd continuerende krimp van de Amerikaanse beroepsbevolking is natuurlijk het belangrijkste signaal dat de VS nog altijd in een recessie verkeert. Langzaam, heel langzaam komt dit geluid ook steeds meer naar buiten. Maar nog altijd is de officiele partyline dat er sprake is van een zeer broos economisch herstel. Die 16,5% van de Amerikaanse beroepsbevolking weet echter wel beter.