Zaterdag berichtten wij al dat de omzet van Eiffel vorig jaar met ruim EUR 13 miljoen is gekelderd tot EUR 64,2 miljoen. Houd dat getal in gedachten, want vandaag vonden wij dit opmerkelijke interview met directeur Monique Noomen-Greve van Eiffel dat voor de zomer (pal voor het moment van deponering van de jaarcijfers) in Management Scope verscheen. Daarin lazen wij dit:

Interviewer: In 2008 was jullie omzet 78 miljoen euro. Hoe is het jullie vorig jaar vergaan?
Noomen: ‘We hebben vorig jaar een zwaar jaar gehad. We zijn altijd gegroeid en nu voor het eerst niet. Wij hebben het natuurlijk verloop niet opgevangen, dus daarmee zijn we ook wat kleiner geworden. We hebben nog wel goede mensen aangenomen. In 2009 hebben we zo’n kleine 70 miljoen omzet gedraaid.’

Kijk eens aan! Met een beetje goede wil valt 69, 68 en misschien zelfs 67 nog onder de definitie ‘zo’n kleine 70’, maar 64? Dat lijkt mij eerder een gevalletje van ‘amper 65’, ‘ruim 60’, of om helemaal correct te zijn: ‘tussen de 60 en de 70, maar meer aan de kant van de 60…’

En dus niet ‘zo’n kleine 70’. Dit kan maar twee dingen betekenen: ofwel Noomen jokt bewust, ofwel Noomen kan niet rekenen. Dat laatste kan het niet zijn, want in hetzelfde interview stelt Noomen ‘de hele dag te pieken’…

Gestrekt been
Interviewer Mr. Ronald Meijers van Management Scope – van beroep consultant – zullen wij het vergeven dat hij dit antwoord accepteerde. Ten tijde van het interview waren de precieze cijfers van Eiffel alleen bij Noomen en haar boekhouder bekend. Toch is het vervolg van het interview achteraf interessant leesvoer:

Interviewer: Dat is heel acceptabel. Tien procent minder is zeker niet slecht in een economische crisis.
Noomen: ‘Als je het tegen de markt afzet, is het niet slecht, maar de markt is niet ons referentiekader. Wij hanteren liever onze eigen criteria voor succes. We zijn wat scherper geworden op kwaliteit, omdat de klant gewoon scherper is. In tijden van hoogconjunctuur vindt hij een zes of een zeven wel genoeg. Nu wil hij een acht of een negen. Dat betekent dat je ook goed naar je eigen organisatie moet kijken, en daar heeft topsport heel erg bij geholpen.’

Ja, ja, bij Eiffel hanteren wij ‘liever onze eigen criteria van succes.’ Als een van die criteria het liegen jokken over de eigen (blijkbaar ondermaatse) prestatie is, dan toch liever met gestrekt been. Waarom zou een directeur niet ongegeneerd trots mogen zijn dat haar bedrijf de markt met afstand verslaat? Nou, dat blijkt: Eiffel verslaat de markt helemaal niet met afstand. De omzet kromp niet 10, maar 17 procent ruim 17 procent. Da’s toch zeker bijna zo’n eenvijfde.

Het lijkt erop dat Noomen haar eigen leugentje met dit antwoord probeert te bagatelliseren.

Welke criteria?
Ter vergelijking: concurrent en overheidsdetacheerder Maandag groeide in hetzelfde jaar nog fors. En finance-concurrent Conquaestor is met een krimp van slechts 6 procent inmiddels groter dan Eiffel.

Met dat soort ontwikkelingen in de markt word je wel gedwongen om eigen criteria van succes te stellen. Wij zijn erg benieuwd welke criteria dat zijn…