Bij groot aantal bedrijven wordt een disclaimer toegevoegd aan iedere e-mail die via een corporate e-mail account wordt verstuurd. Stompzinnig, maar so be it. Het wordt echter een stuk vreemder als een dergelijke disclaimer onder een e-mail wordt geplaatst die automatisch wordt verstuurd in reactie op een online sollicitatie. In dit geval is een disclaimer namelijk ronduit beledigend.
De disclaimer bevat namelijk vrijwel altijd een dergelijke tekst, maar dan met aanzienlijk meer woorden en niet zelden in het Engels:
De informatie is uitsluitend bestemd voor de geadresseerde. Gebruik van deze informatie door anderen is verboden. Openbaarmaking, vermenigvuldiging, verspreiding en/of verstrekking van deze informatie is niet toegestaan.
Waarom bedreigt een toekomstig werkgever zijn toekomstige medewerkers met een dergelijke tekst? Heeft iemand hier wel eens serieus over nagedacht? En wat heeft dat serieus nadenken dan opgeleverd? En meer fundamenteel, hoe kan een bedrijf nou eigenlijk eenzijdig afdwingen dat de informatie die een ongevraagde e-mail bevat alleen voor de geadresseerde is en niet openbaar mag worden gemaakt?
Annemarie
says:Dom, nutteloos en grappig: als je via zo’n mail te horen krijgt dat je de baan hebt, mag je het dus aan niemand vertellen.
Bas van de Haterd
says:En niet alleen dom, maar ook juridisch gezien nog volkomen nutteloos volgens ICT jurist Arnoud Engelfriet: https://www.hnwb.nl/de-nutteloosheid-van-de-e-maildisclaimer/
De mooiste die ik ooit heb gehad stond overigens onder een kerstkaart. Als ik niet de beoogde ontvanger was, was dit niet geldig voor mij. Dus… dan wenste ze me geen zalig kerstfeest of gelukkig nieuwjaar 🙂