Grote(re) bedrijven hebben een wervingssite. Intermediairs (uitzenders en werving- en selectiebureaus) hebben een vacaturesite. Beide typen sites hebben tot doel de bezoeker te verleiden tot het zoeken van en solliciteren op een of meer passende, openstaande vacatures.
Maar waarom maken grote(re) bedrijven en intermediairs het vaak zo ongekend moeilijk om dat doel te verwezenlijken? En nog veel belangrijker, wat kan hier aan worden gedaan? Een eerste, en bijzonder eenvoudige stap, is een andere hoed opzetten en testen. En testen, en testen.
Wat ik voorstel is bijzonder simpel: zet 1 keer per maand de hoed op van een werk zoekende bezoeker. Ga vervolgens naar de eigen wervings- of vacaturesite en probeer jezelf door het zoek- en solliciatieproces heen te worstelen (jawel, in veel gevallen is het echt een worsteling). En stel jezelf op elk punt tijdens dat proces de volgende vraag: weet ik waar ik ben en is het voor mij meteen duidelijk hoe ik mijn volgende stap kan maken?
Weet je op enig moment niet meer waar je bent? Is het op enig moment niet meteen duidelijk hoe je de volgende stap kan maken? Dan is dat een potentieel afhaakmoment voor een bezoeker. Is dat moment bewust ingebouwd (beter van niet overigens…)? Ga dan met een zucht van opluchting verder. Zo niet, frons de wenkbrauwen en maak een notitie van dit struikelpunt.
Stel jezelf op elk punt in het proces ook de volgende twee vragen:
- Word ik op een fatsoenlijke manier behandeld?
- Staat de inspanning/informatie die ik moet leveren in verhouding tot mijn doel?
En wees bij het stellen van deze twee vragen daadwerkelijk een werkzoekende bezoeker en niet een medewerker van het bedrijf die allerlei excuses probeert aan te dragen waarom het toch echt niet anders kan. Want ook een negatief antwoord op bovenstaande vragen is een potentieel afhaakmoment. De bezoeker kent het excuus namelijk niet; sterker nog, de bezoeker heeft daar maling aan. Voor de bezoeker is het slechts irritatie.
Moet je op een vraag Nee antwoorden? Frons wederom de wenkbrauwen en maak er een notitie van.
Klaar?
Verzamel de notities, maak er logisch en duidelijk verhaaltje van en stuur het naar de club die verantwoordelijk is voor het online proces. Met een dwingend verzoek om deze problemen binnen een maand op te lossen. Tenslotte ga je anders over een maand dezelfde frustraties ervaren. Wat overigens wel goed is, omdat je je dan misschien beter realiseert wat al die bezoekers iedere keer weer moeten doorstaan…
Jawel, zo simpel kan het zijn. Sterker nog, zo simpel is het als je focus ligt op het doel van je klant (werkzoekende bezoeker is klant van recruitment) en de zorg dat de klant dit doel met minimale pijn (en hopelijk enig plezier) weet te realiseren. Al het andere is bureaucratie en onzin. En prutsende ATS leveranciers. En zeurende legal departments. En markcommers die niets van recruitment begrijpen. En managers vol woorden maar zonder daadkracht. En…
Laurens Tienkamp
says:Inderdaad, de GBV-methode!
Pieter van Diggele
says:Goed punt! Volgens mij weet iedereen die werkzaam is op het snijvlak van webdevelopment/internetmarketing/usability/recruitment dat het eigenlijk zo zou moeten.
Er is echter één groot probleem: de praktijk is weerbarstig en ogenschijnlijk simpele wijzigingen blijken dat vaak niet te zijn.
Daarnaast willen vacaturebanken graag een goed gevulde cv-database…en dat commerciële belang staat bijna altijd in de weg van de ultieme gebruikerservaring. Liever 1 cv in de database dan 10 bij de klant.
Laurens Tienkamp
says:Ik vind de weerbarstige praktijk dat geen groot probleem. Het is een kwestie van prioriteit. Ogenschijnlijk simpele wijzigingen kunnen natuurlijk erg complex blijken te zijn, maar als je de juiste prioriteit geeft, dan wordt het al een stuk makkelijker om op te lossen.