Niet alleen bestuurder Martin Delwel en de een tikje ruimer bezoldigde huisadvocaat Axel Macro-De Vree hadden rechtszaken lopen met detacheerder DPA. Ook collega-bestuurder Max Boodie heeft een zaak tegen DPA aangespannen, zo ontdekten wij. Boodie geeft in gesprek met RecruitmentMatters desgevraagd toe dat hij ‘een zakelijk verschil van mening’ met DPA heeft. Boodie: ‘Op dit moment lopen er gesprekken. Als we daar niet uitkomen, dan sluit ik niet uit dat we naar de rechter gaan.’

Boodie verliet DPA vorige maand. Of het geschil net als bij zijn voormalig collega Martin Delwel te maken heeft met betalingsachterstanden van DPA, wil Boodie niet zeggen. Wel erkent Boodie dat de zaak ‘financieel van aard’ is.

Wij spraken Boodie afgelopen vrijdag over de zaak. Wij belden hem met het verzoek enkele vragen over DPA te beantwoorden en Boodie besloot op het verzoek in te gaan om zijn kant van het verhaal te kunnen delen.

Q&A Max Boodie, voormalig bestuurder DPA.

Kunt u ingaan op uw rechtszaak tegen DPA of bent u gebonden aan een geheimhoudingsplicht?
‘Ik ben niet gebonden aan een geheimhoudingsplicht. Soms is het beter om niet te veel te praten, maar op dit moment lopen er gesprekken. Als we daar niet uitkomen, dan sluit ik niet uit dat we naar de rechter gaan.’

Waarover steggelt u met DPA?
‘We hebben geen ruzie, maar een zakelijk verschil van mening. Dergelijke geschillen gaan meestal over geld en dat is ook nu het geval. Ik denk eerlijk gezegd ook dat DPA jegens mij netjes is gebleven.’

DPA-topman Eric Winter gaf vorige maand aan dat hij ‘problemen met het vorige management’ heeft.
‘Hij heeft het over het vorige management. Ik heb Eric Winter mijn naam niet horen roepen. En ik voel me dan ook niet aangesproken.’

Desgevraagd gaf hij aan dat hij het in ieder geval over u en de heer Delwel had.
‘Ik zie dat anders. Martin Delwel en ik hadden een collegiaal bestuur, waarbij Martin primus inter pares was. Martin had ten tijde van de overname een directere rol in onderhandelingen dan ik. Dus op het moment dat er een dispuut is tussen Martin en DPA – wat ik me in zijn geval uitstekend kan voorstellen – dan is het vanuit DPA juridisch onmogelijk om alleen Martin aan te spreken. Ik begrijp dat, maar heb er geen emoties over. Als er concrete zaken zijn, zal ik daarop ingaan, maar op dit moment hebben wij alleen een arbeidsrechtelijk meningsverschil waar we de hulp van de rechter wellicht voor nodig hebben.’

Volgens uw LinkedIn-profiel bent u oprichter en directeur van uw eigen bedrijf Great People. Bent u niet gebonden aan een concurrentiebeding?
‘Het staat mij natuurlijk vrij om te ondernemen. Nu ik ga ondernemen, heb ik natuurlijk allerlei afspraken om niet weer een bedrijf op te richten in Supply Chain. Met Great People begeleid ik startups en participeer ik daarin. Het gaat om bedrijven die niet rechtstreeks concurreren met DPA.’

Andere rechtszaken van DPA zijn gestoeld op de verdediging tegen huisjurist Axel Macro, waarbij DPA onderzoekt of er sprake is van bestuurdersaansprakelijkheid. Heeft u bij uw vertrek een vaststellingsovereenkomst afgesloten over eventuele claims achteraf?
‘U bedoelt dat ik een document heb ondertekend met DPA? En dat er in dat document dan woorden staan als finale kwijting?’

Ja. Heeft u zich tegen dergelijke claims juridisch ingedekt?
‘Laat ik het zo zeggen: alle dingen die normaal en logisch zijn, heb ik ook gedaan. mijn advocaat heeft nog niet een dusdanig serieuze aansprakelijkheidsformulering gekregen dat ik daar iets mee moet. Mocht dat wel gebeuren, dan zie ik de afloop met vertrouwen tegemoet.’

Na een stilte: ‘Martin en ik zijn weliswaar veertien maanden statutair bestuurder geweest bij DPA, maar effectief hebben wij het bedrijf niet meer dan drie maanden zelfstandig geleid. We hebben maar weinig tijd gekregen om iets met dit mooie bedrijf te doen. Op het moment dat wij aantraden als bestuur, keken we ook hoe de organisatie ervoor stond. En we zijn – net als Eric nu – teleurgesteld en verbaasd geweest over wat we aantroffen. Wij hebben ook wel eens gedacht: wat hebben onze voorgangers gedaan?

U bent in die drie maanden wel akkoord gegaan met de exitclausule van EUR 600.000 met huisjurist Axel Macro. Waarom?
‘Martin en ik hebben alle majeure beslissingen – en dus ook de nieuwe afspraken met Macro – gezamenlijk getekend. Soms is het onverstandig om inhoudelijk op dingen in te gaan, maar dit wil ik kwijt. Axel liep al tien jaar rond bij DPA en eerder nog de fusiepartner Flex Groep Nederland. Hij liep daar al voordat ik in 2005 met Supply Chain begon. Axel heeft met alle bestuurders (de oprichters van Flex Groep, DPA-oprichter Peter Smit, president-commissaris Michel van Hemele, directeur Roland van der Hoek, commissaris Ellard Blaauboer, concurrent Maarten de Ruiter) gewerkt. Met al die mensen zijn halve en hele afspraken gemaakt. Wat Martin en ik hebben gedaan is een situatie gecreëerd waarin wij in ieder geval met Axel vooruit konden. Wij waren van plan van DPA een mooi bedrijf te maken. En waarom zouden we in godsnaam gaan rommelen, als we er een mooi bedrijf van zouden maken?’

DPA betoogde dat de clausule zou zijn getekend, pal voordat de overname van NIG doorging. En dat is verdacht.
‘Ja. Verdacht. Je kunt alles achteraf verdacht vinden. Het betreft een zakelijke afspraak. En dat die leidde tot een hoge uitkering, daar kan ik me iets bij voorstellen. Maar gerommeld is er niet.’