Filip de Geijter (directeur Actonomy, leverancier van match technologie voor de arbeidsmarkt) heeft vandaag een column geschreven over de noodzaak van matching onder de titel: Matching, noodzaak na jaren van nice-to-have. Een column die ik meerdere malen heb doorgelezen om tenminste één argument te vinden waarmee deze noodzaak zou worden onderbouwd. Het kan aan mij liggen, maar ik heb dat ene argument niet gevonden. Wel heb ik de volgende redenatie aangetroffen:

Het regent, niet alleen letterlijk, maar ook aankondigingen van nieuwe matching-tools en/of -toepassingen die te maken hebben met matching! Waar jaren terug matching als ‘niet meteen van toepassing’ werd beschouwd, blijkt het plots erg in trek te zijn. Het is niet langer meer een luxe maar een noodzaak in veel toepassingen.

In deze alinea lijkt DeGeijter te stellen dat het feit dat er meerdere nieuwe matching-tools en –toepassingen zijn gelanceerd, aantoont dat matching een noodzaak is geworden. Maar zou hij nou werkelijk met droge ogen beweren dat toepassingen als Bright, MyJobMatcher, Resunate en Choizzes op basis van een concrete marktbehoefte zijn ontwikkeld? Of zijn er matching-tools en –toepassingen op de markt verschenen waar de markt om heeft staan te roepen? Als dat zo is dan heb ik die tools en toepassingen gemist.

De column beschrijft op geen enkel moment waarom matching technologie een noodzaak is geworden. Wel worden er allerlei ‘eisen’ beschreven waar een match toepassing aan moet voldoen:

• de mogelijkheid om begrippen te nuanceren
• een enorme kennis van de arbeidsmarkt hebben
• dezelfde afwegingen kunnen maken als een recruiter
• een inschatting kunnen maken van de ‘soft skills’ of de ‘corporate fit’ tussen een vacature en een kandidaat
• om kunnen gaan met de eigenheid van de kandidaat en met zijn voorkeur

Come again? Het zal aan mij liggen, maar van dit soort vaag gereutel gaan mijn darmen protesteren. Wat een baarlijke nonsens. Overigens lijkt in de derde eis (dezelfde afwegingen kunnen maken als een recruiter) de stiekeme wens opgesloten om de machines de wereld te laten overnemen. Goede match-technologie kan een recruiter vervangen; tenslotte kan die dezelfde afwegingen maken als een recruiter. Zie ik daar een luchtkasteel op een roze wolk voorbij drijven?

De laatste alinea van zijn column maakt het verhaal zo mogelijk nog warriger:

De periode van ‘weinig tot de verbeelding sprekende matching-technologie’ is voorbij. Flexibiliteit, om kunnen gaan met voorkeuren en eigenheid van kandidaten en bedrijven is van belang. Hoe mooi systemen ook voorgesteld worden, goede informatie blijft de basis om een goede match te bepalen. Dat is in dat opzicht niet anders dan wat de meeste recruiters doen. Systemen blijven echter een ondersteuning en laten ons sneller en efficiënter werken. Dit keer met goede en zinvolle matches!

Match technologie, of het nou tot de verbeelding spreekt of niet, is ten dode opgeschreven als de makers zich de beperkingen van die technologie niet realiseren. En op basis van zijn column is De Geijter een maker die nog niet het begin van een vermoeden heeft welke beperkingen zijn technologie herbergt. Waardoor hij als een technologisch optimist een brave new world schetst die niet met match technologie kan worden gerealiseerd. Waardoor hij onbedoeld juist het tegenovergestelde bereikt; een verder verlies van vertrouwen als gevolg van overpromising en underdelivery. Hij schaart zich daarmee overigens in goed gezelschap, want Bright, MyJobMatcher, Resunate en Choizzes doen dat ook allemaal. En zullen binnenkort collectief in de Deathpool te bewonderen zijn. Omdat er geen enkele noodzaak bestaat voor match engines die beloftes doen die vervolgens niet kunnen worden nagekomen.