Het werkloosheidspercentage over juni 2012 is in Euroland gestegen naar 11,2%. Hoewel Eurostat vrolijk meldt dat de werkloosheid gelijk is gebleven in vergelijking met voorgaande maand; maar dat komt slechts omdat de werkloosheid over mei naar boven is bijgesteld van 11,1% naar 11,2%. De stijging van de werkloosheid blijft dus onverminderd doorgaan.
De werkloosheid in Spanje staat ondertussen op 24,8%. De grens van 25% komt bijzonder dichtbij. En bedenk even dat dit kille cijfer betekent dat 1 op de 4 personen binnen de beroepsbevolking geen baan hebben maar wel een baan zoeken. Ongekend en ronduit verwoestend voor een samenleving. Griekenland blijft overigens haar best doen om op een vergelijkbaar werkloosheidspercentage uit te komen. De werkloosheid groeit hier het hardst van alle Eurolanden; in een jaar tijd is de werkloosheid met 6,3% toegenomen…
In onderstaande grafiek zijn de werkloosheidscijfers van Duitsland, Nederland, Belgie, Frankrijk en de PIIGS landen (Portugal, Ierland, Italie, Griekenland en Spanje) getoond. Allen onderdeel van Euroland, maar met zeer verschillende werkloosheidscijfers:
Werkloosheid geselecteerde Eurolanden (januari 2007 – juni 2012). Bron: Eurostat
En inderdaad; alleen Duitsland laat nog een daling zien. Maar gezien de snelle economische afkoeling in dat land is het te verwachten dat binnenkort ook die lijn een stabilisatie en ongetwijfeld aansluitend een stijging gaat laten zien. Nederland is nog altijd het beste jongetje van de klas.
En daarmee is al het positieve nieuws gegeven. De andere landen stijgen zonder uitzondering; waarbij Ierland weer dicht tegen een werkloosheid van 15% aanschurkt; een grens die Portugal alweer ruim is overstegen. Verder laat Italie het laatste jaar een forse stijging van de werkloosheid zien. Maar met name de explosieve groei van de werkloosheid in Griekenland is opvallend. Dit land is samen met Spanje in een diepe, diepe depressie terecht gekomen. En hoewel we collectief erkennen dat Griekenland een lost cause is durft niemand dat voor Spanje uit te spreken. Waarom? Omdat een imploderend Spanje niet door de andere Eurolanden kan worden gered. Eenvoudigweg te groot. En zeker als we ons realiseren dat Italie (ondanks een aanzienlijk lager werkloosheidspercentage) er nauwelijks beter voorstaat. Als de werkloosheidscijfers enige indicatie zijn is het game over voor Spanje. Wat er ook voor gereutel uit de monden van Europese en Spaanse politici komt. We zijn op weg naar een monetaire en economische implosie die zijn weerga niet kent.
En waar het voor de Spaanse en Griekse beroepsbevolking in haar geheel al een drama is, is de situatie voor het jonge deel van de beroepsbevolking (jonger dan 25 jaar) volstrekt wanhopig. Griekenland staat nu aan kop met een jeugdwerkloosheid van 52,8% (in april…), Spanje heeft een jeugdwerkloosheid van 52,7% voor juni. Wat de jeugdwerkloosheid in Griekenland voor juni is laat zich makkelijk raden: aanzienlijk hoger dan die 52,8%…
Hoewel poseurs als Juncker en Draghi net doen alsof de Euro gered kan worden, lijkt er geen enkele reden meer te zijn tot enige hoop. Helaas zullen er nog veel miljarden belastinggeld van de gezonde(re) Eurolanden tegen dit probleem worden aangesmeten voordat de nederlaag uiteindelijk moet worden toegegeven. In de tussentijd heeft de zegen die de Euro heette te zijn ons langzamerhand tot bedelaars gemaakt. Vrijwillige bedelaars wel te verstaan, want we laten ons willens en wetens keer op keer de zakken rollen. Blijkbaar zijn we een land van Sinterklazen…