Recruitment wordt regelmatig vergeleken met andere activiteiten. Marketing is wat dat betreft een oudje, hoewel een hele taaie. Relatief nieuw en momenteel mateloos populair is de vergelijking tussen recruitment en daten. Het is een niet aflatende stroom berichten. Met als laatste bijdrage het blog van LinkedIn: wat hebben recruitment en daten met elkaar gemeen?

Recruitment is marketing, recruitment is net daten… Zucht. Zo weet ik er nog wel een paar.

Recruitment is net als het kopen van een auto. Eerst bekijk je de glanzende folder – het cv. Vervolgens maak je een proefrit – het sollicitatiegesprek. Voor de zekerheid bekijk je een aantal consumententests – referenties. Je neemt een beslissing, koopt het automobiel en rijdt er mee weg. Nog voordat je 500 meter van de showroom verwijderd bent, zie je hetzelfde model in een mooiere kleur – een kandidaat die nóg beter op het profiel zou hebben gepast. Bummer!

Recruitment is net zoiets als het boeken van een vakantiehuisje. Eerst zoek je je wezenloos op internet in het gigantische aanbod – kandidaten sourcen. Je zet een aantal huisjes in de lijst favorieten – de shortlist. Je overlegt met je partner wat deze voor voorkeur heeft – afstemming met de opdrachtgever. Samen kies je het leukste huisje – de beste kandidaat. Je boekt en bij aankomst blijkt het huisje ernaast een mooier uitzicht te hebben – een nóg geschiktere kandidaat. Bummer!

Recruitment kun je vergelijken met het uitzoeken van een cavia. Je gaat naar de dierenwinkel – je opent een database met cv’s. Je gaat naar de kooi met de cavia’s – je maakt een selectie van alle ICT’ers. Je kijkt naar de verschillende vachtjes – Java, PHP, C++. Je kiest een gevlekte ruwhaar – iemand met vier jaar ervaring als developer in PHP. Je pakt het beestje op – je belt de kandidaat. Hij bijt niet meteen je vinger eraf – de kandidaat wil wel praten. Je aait ‘m en het diertje knort tevreden – de kandidaat accepteert je aanbod. Thuisgekomen knaagt de nieuwe aanwinst je elektriciteitskabels door – de kandidaat blijkt geen teamplayer te zijn. Bummer!

Recruitment is het afschieten van vuurwerk. Je hebt een prachtige vuurpijl – een perfecte vacaturetekst. Je zet ‘m in een fles en schiet ‘m af – je plaatst je tekst op een vacaturesite. Er staan mensen ademloos naar je Sky Master te kijken – ze lezen je tekst. Een paar roepen: aaah! – het lijkt hen een leuke baan. Ze komen naar je toe – ze solliciteren. Je raakt aan de praat en dan blijken ze de ballen verstand te hebben van vuurwerk – er zit niet één geschikte kandidaat tussen. Bummer!

Recruitment is net recruitment. Je hebt een gave baan in de aanbieding. Je zoekt – in je netwerk, in databases, op sociale media, via een jobboard of de krant voor mijn part – naar kandidaten die er bij lijken te passen. Je praat met hen, neemt ze eventueel een test af, laat hen uitleggen waarom ze geschikt en gemotiveerd zijn. Je laat ze kennismaken met hun toekomstige baas en/of collega’s. Je komt met één of meer tot overeenstemming, maakt de papierwinkel in orde en zorgt voor een goede introductie. Bingo!

Ik snap werkelijk niet waarom het nodig is om daar wat anders van te maken.