Dankzij de bedonderde wifi in de Franse campagne – het had iets te maken met ‘ondes’, de verwoestende invloed van de ‘météo’ en het feit dat er weliswaar een ‘fibre optique’ lag, maar dat die pas in 2014 daadwerkelijk het huis in zou gaan – beperkte mijn internetgebruik zich de afgelopen week tot het checken van de mail in de zon op de stoep bij het Office de Tourisme. Als gevolg daarvan werd ik bij thuiskomst geconfronteerd met een overgelopen Feedly. Bladerend door de stapel ongelezen berichten, trof ik onder andere een mobility tool aan die alle andere mobility tools weer eens overbodig ging maken, las ik dat er een ‘War on Talents’ – het staat er echt zo – komt (in marketing en communicatie nog wel), dat LinkedIn zich nu ook op studenten gaat richten – het wachten is op het moment dat basisscholieren mogen meedoen – en hoe je een bullet proof social media policy kunt maken. Het was dus niet echt een punt dat ik zonder schuldgevoel of omhaal klikte op ‘Alles markeren als gelezen’.
Maar ik dacht wel meteen aan de discussie die hier – nog steeds, geloof ik – gevoerd wordt: er is de afgelopen paar jaar maar weinig gebeurd dat echt fundamenteel vernieuwend was. Wat er nog aan ontwikkeling is, wordt steeds kleiner. In de economie heet dat ‘de wet van de afnemende meeropbrengst’. Vrij vertaald: de kwaliteit van recruitment ontwikkelt zich als aan een bepaalde werkwijze variabele eenheden worden toegevoegd. Eerst zal de totale kwaliteit daardoor stijgen. Na een zeker punt neemt de kwaliteit nog wel toe, maar minder en uiteindelijk loopt de kwaliteit zelfs terug. De grote veranderingen zijn geweest; nu resten nog slechts de dingetjes: een ‘nieuw’ sociaal netwerk – de niches worden kleiner en kleiner. Een extra koppeling met Facebook of – joepie – filmpjes op Twitter. Of we vallen in herhaling: de zoveelste reeks lessen over de aanschaf van een ‘systeem’ (wat voor systeem dan ook). Tien tips voor vacatureteksten. De krapte komt er nu écht aan. En dat alles in moordende concurrentie: nóg een gratis ATS. Nóg een vacaturesite. Nóg een ‘sociaal cv’. Wij rekenen geen retainer!
Voetbalcompetitie
Misschien komt het door de vakantie en staan we zomaar aan de vooravond van een recruitment-paradigma-shift. Maar ik zie ‘m nog niet aankomen. En misschien is dat maar goed ook. Het recruitmentvak begint namelijk steeds meer op de Nederlandse voetbalcompetitie te lijken. In de Eerste Divisie doet tegenwoordig een amateurclub mee (ik weet dat het de ‘Jupiler League’ heet, maar vind het té raar dat sport wordt gesponsord door een alcoholmerk). Ook in recruitment zijn ‘profs’ en ‘amateurs’ en zoals Achilles ’29 vermoedelijk volgend jaar niet naar de Eredivisie zal promoveren (eerder ergens onderaan zal eindigen), is er ook hier een kloof te zien. De toppers hebben de zaakjes op orde en experimenteren er lustig op los, de middenmoot heeft het wel min of meer door en trapt een leuk balletje mee. Maar voor de onderste regionen – kleinere organisaties met enkele tientallen tot een paar honderd medewerkers – dreigt de achterstand steeds groter te worden. Hoezo kandidaten zoeken via crowd sourcing? Tijd maken voor Twitter? Wanneer dan? En wat is dat, een online people aggregator inclusief social referral tool? Geef mijn portie maar aan Fikkie.
Volgens mij kan recruitment best een tijdje zonder ‘vernieuwingen’. En als er dan voorlopig toch niks gebeurt, laten we dan gaan – nog zo’n mooie economische term – consolideren. Bestaande praktijken goed gaan uitnutten. Dan kunnen we er meteen voor zorgen dat de achterhoede de voorhoede een beetje kan inhalen. Misschien kunnen we elkaar daarbij zelfs helpen: gaan samenwerken, meer uitwisselen. Niet door het zoveelste ronkende verhaal of de zoveelste blogpost met obligate tips.
Laten we dus beginnen met de komende tijd allemáál wat vaker te klikken op ‘Alles markeren als gelezen’.