Er raast weer eens een onderzoek over het internet. Het gaat over banen die de komende jaren al of niet gaan verdwijnen. Onder de titel We moeten er dwars doorheen heb ik er al eens naar verwezen, al moet ik bekennen dat ik dat niet zo in de gaten had. Het onderzoek heeft zijn weerslag gevonden in een 72 pagina’s lang rapport, met een heleboel formules erin en aan het eind in piepkleine lettertjes een vijftien pagina’s tellend overzicht van 702 soorten banen die het meeste risico lopen om op termijn door iets geautomatiseerds te worden overgenomen. Er zaten er wel een paar bij waarvan ik me afvroeg hoe ze zich dat voorstellen.
Op plaats 669 (hoe lager, hoe slechter het eruitziet), met een waarschijnlijkheid van 98%, staan bijvoorbeeld ‘models’. Ik ga ervan uit dat dat fotomodellen zijn en hoewel een gemiddeld model er op foto’s inderdaad uitziet als een robot – met dank aan Photoshop – vraag ik me toch af wie dan tijdens al die Fashion Weeks de nieuwste couture gaat showen, al helemaal omdat de ‘fashion designers’ maar iets meer dan 2% kans lopen om weggeautomatiseerd te worden. Iemand moet het dragen, toch? Maar dit terzijde. Een interessantere vraag is: hoe gaat het met recruiters aflopen?
Recruitment is al een behoorlijk geautomatiseerd vak. Heel veel sollicitanten ontvangen hun afwijzingen inmiddels zonder dat er nog een mens aan te pas lijkt te komen – het systeem checkt, concludeert ‘nee’ en verstuurt zonder omhaal een mail. Of een Whatsapp. Of wat dan ook. In het rapport wordt het beroep jammer genoeg niet genoemd, ‘recruiter’ staat er niet expliciet bij. Het wordt dus hoog tijd om eens te kijken wat recruitment allemaal doet dat een systeem niet kan en waar de beste kansen zitten op het redden van het vege lijf.
Als het gaat om selecteren, staat het er niet goed voor: “Occupations that require subtle judgement are increasingly susceptible to computerisation. To many such tasks, the unbiased decision making of an algorithm represents a comparative advantage over human operators”, denken de onderzoekers (pleit dat voor nóg meer automatische mails?). Recruiters die zich teveel als een verkoper gedragen, moeten zich ook zorgen maken; de kans dat dat soort werk door een apparaat wordt overgenomen, is 92%, want hoewel er zeker interactieve elementen in zitten, vragen deze beroepen niet echt “a high degree of social intelligence” (sociale intelligentie is het moeilijkst voor een computer). Ook op ERE.net is men niet optimistisch: hoewel recruitment ongestructureerd en creatief werk lijkt te zijn, kunnen dat soort werkzaamheden prima worden gestandaardiseerd op basis van ‘best practices’ en worden opgedeeld in routinematige onderdelen. ERE.net zet daarom de kaarten op meer waarde toevoegen, vooral door “finding new ways to use data and making better use of social networks to connect with candidates, such as through talent communities would be a clear path to follow”.
Ik denk dat dat niet gaat werken. Het is een kwestie van tijd voordat data niet alleen automatisch worden gegenereerd, maar ook geïnterpreteerd. Waarna weer een ander systeem automatisch gaat handelen. Ik heb een ander idee: ik stel voor dat recruiters pro-actief ondergronds gaan. Niet dat ze geen mensen meer moeten binnenhalen, maar het moet meer, laten we zeggen… stealth. Onder dekking van iets anders, een ander label voor mijn part. Kijk maar eens naar het volgende rijtje, in afnemende waarschijnlijkheid van automatiseerbaarheid, waar een beetje recruiter zijn of haar taken wel in terugvindt:
- Personeelsmanagers
- Coaches
- Verkoopmanagers
- Marketingmanagers
Deze functies hebben allemaal een waarschijnlijkheid van minder dan 1,5% om gerobotiseerd te worden. Laat de data en de volautomatische chat dus maar aan de computers over en word personeelsinstroommanager, hiring manager coach, baanverkoopmanager of werkgeversmarketingmanager. Of, beter nog: word het allemaal tegelijk. Ik voorspel: dan overleef je de technologische kaalslag van de komende twintig jaar.
Maar wacht eens… Als iemand dat allemaal kan, hoe noemen we zo iemand dan?