Wat is er aan de hand?
Als je mensen niet in dienst neemt, terwijl dat wel zou moeten, dan is sprake van recruitment prevention. Anderhalf jaar geleden, schreef RecruitmentMatters hierover:
’Post Service maakt reclame met de slogan ‘Voordelige Postbezorging’. Daar is niets mis mee. Behalve als het voordeel gehaald wordt ten koste van de postbezorgers. Concurreren op arbeidsvoorwaarden in postbezorging mag namelijk niet van minister Koolmees.
Nu, in 2020, is nog steeds niet alles in de briefdragerij op orde. Signalen hierover hebben een mainstream journalist ertoe aangezet nader onderzoek te doen naar rondbrengers wiens bestaanszekerheid onvoldoende beschermd werd of wordt. En bij dit onderzoek stuitte deze journalist op een artikel van RecruitmentMatters.
Aangezien het niet eenvoudig is om (voormalig) ‘zelfstandige ondernemers’ te vinden die hun verhaal willen doen en omdat alle beetjes helpen, is ons verzocht een oproep te doen. Een verzoek dat we vanzelfsprekend inwilligen. Dus:
Ben of was je postbezorger, zit of zat je in de verdrukking, meld je dan. Dit kan volledig anoniem door te e-mailen naar postserviceklacht@gmail.com
Hoe zit het precies?
Vaste dienstverbanden voor postbestellers zijn niet alleen van belang voor recruiters die daarvoor de selectie moeten doen.
Ze zijn ook van belang voor briefdragende kostwinners die een bestaansminimum ambiëren. Zonder bestaansminimum lijd je gebrek, maak je schulden, gaat de kwaliteit van je beslissingen achteruit en uiteindelijk je gezondheid. Mét een bestaansminimum speelt dat veel minder.
Nu kun je vragen waarom jou dat zou moeten interesseren. Als iemand er uit vrije wil voor kiest zelfstandig bezorgspecialist te worden, dan moet ie niet zeuren als zijn ondernemerszin weinig oplevert. En hij moet al helemaal niet denken dat wij daar vervolgens met zijn allen voor gaan betalen. Eigen schuld, dikke bult… Fout. Wij gaan daar wel met zijn allen voor betalen. Niet alleen moreel, maar ook financieel.
De maatschappij is namelijk meer kwijt aan mensen die gebrek lijden dan aan mensen die voldoende hebben om van rond te komen. Schulden, slechte beslissingen, slechte gezondheid, het is allemaal vreselijk duur. De belastingbetaler draait er voor op. Als je het gebrek wegneemt dan hoeft dat niet meer.
Als je het gebrek níet wegneemt dan blijft het bestaan. Mensen met schulden, beperkte beslisvaardigheden en gezondheidsklachten hebben namelijk niet de mogelijkheden om net zo vrij te kiezen te als de rest.
Een postbesteller met een wurgcontract zal binnen de lijntjes kleuren. Hij kan zich een eventuele boete niet permitteren. En hij heeft het veel te druk met productie draaien. Een studie maken van de subtielste finesses van zijn rechtspositie is voor de meesten niet weggelegd.
Wat nemen we ervan mee?
De kwetsbare positie van postbezorgers is iets dat we ons allemaal raakt. Het is goed dat hier meer publiciteit aan gegeven wordt. Dat een onderzoeksjournalist het onderwerp oppakt geeft de burger moed.
Had je het e-mailadres al genoteerd?