35 jaar geleden, in 1986, schreef Wislawa Szymborska, Nobelprijswinnares, het mooiste gedicht dat ooit geschreven is over het schrijven van een cv.

Nu, eind 2020, hebben haar messcherpe observaties niets aan actualiteit  ingeboet. Een cv moet nog steeds iemands leven terugbrengen tot iets dat in 7.4 seconden door een recruiter begrepen kan worden. Tenminste, als een machine het niet in 7.4 milliseconden terzijde schoof.

Szymborska geeft vooral aan wat je níet moet doen, bij het opstellen van je cv. Maar iedereen die niet van steen is, leest tussen haar beeldschone regels door en ziet een glimp van hoe het mooiste cv aller tijden eruit zou zien.

Ben je er klaar voor? Doe je ogen twee seconden dicht. Sla ze open en lees.

Het schrijven van een cv

Wat moet je doen?
Je moet een aanvraag indienen

en bij die aanvraag een c.v. insluiten.

Ongeacht de lengte van het leven
moet het c.v. kort zijn.

Bondigheid en selectie zijn verplicht.
Vervang landschappen door adressen
en wankele herinneringen door vaste data.

Van alle liefdes volstaat de echtelijke,
en van kinderen alleen die welke geboren zijn.

Wie jou kent is belangrijker dan wie jij kent.
Reizen alleen indien buitenlands.
Lidmaatschappen waarvan, maar niet waarom.
Onderscheidingen zonder waarvoor.

Schrijf zo alsof je nooit met jezelf hebt gepraat
en altijd ver uit je eigen buurt bent gebleven.

Ga zwijgend voorbij aan honden, katten, vogels,
rommeltjes van vroeger, vrienden, dromen.

Liever de prijs dan de waarde,
de titel dan de inhoud.
Eerder nog de schoenmaat dan waarheen hij loopt,
hij voor wie jij doorgaat.

Daarbij een foto met één oor vrij.
Zijn vorm telt, niet wat het hoort.
Wat hoort het dan?
Het dreunen van de papiervernietigers.

Uit: Einde en begin, verzamelde gedichten.

Vertaald door Gerard Rasch. Uitgeverij Meulenhoff.