En dan vooral de passieve kandidaat versus de actieve kandidaat. Waarbij de verzamelde recruitment wereld collectief op zoek is naar het klatergoud: de passieve kandidaat. Tenslotte zit er een geurtje aan een actieve kandidaat. Toch? Waarom is hij/zij/x actief op zoek? Daar moet wel iets aan de hand zijn… Waar rook is, is vuur!

Ik doe graag het volgende gedachtenexperiment:

Vandaag ben ik supertevreden met mijn werk, ik wil absoluut hier blijven, kan nog zoveel leren en heb fantastische collega’s! Uit eigen beweging kijk ik niet naar functies buiten mijn werkgever. Ik kwalificeer als een passieve kandidaat en ben superinteressant voor de intermediaire wereld! Gevolg: ik word platgespamd met banen waar ik op dat moment geen enkele interesse in heb. Of door sourcers die nog niet het begin van een vermoeden heb wat ik nu doe.

Morgen word ik ontslagen. Ik moet op zoek naar een nieuwe baan want de hypotheek en de bloedjes van kinderen moeten gevoegd worden. Ik ben een actieve kandidaat geworden en heb plotsklaps de aantrekkingskracht van een fossiele brandstof. Geen mailtjes met banen of belletjes van sourcers. Ik moet zelf op zoek en word door de recruitmentcommunity met pek en veren overgoten.

Ben ik iemand anders geworden?: nee. Heb ik minder werkervaring of skills?: nee. Is mijn opleiding minder courant?: nee. Mijn positie op de arbeidsmarkt is slechts veranderd. Van werkzaam naar werkloos. Of moet ik zeggen leproos? Want sinds ik open to work op LinkedIn heb aangezet (wie doet dat eigenlijk?) is het doodstil geworden.

Vroeger dacht ik dat de intermediaire wereld deze tweedeling in scene had gezegd om haar belachelijk hoge tarieven te verantwoorden. En het zou me niet verbazen als dat nog steeds zo is. Maar ik heb het idee dat het recruitment domein daadwerkelijk is overtuigd van deze onderverdeling. Sterker nog, die onderverdeling is een graadje extremer geworden, met de splitsing van passieve kandidaten in twee groepen:

• Latent-passieve kandidaten
• Actief-passieve kandidaten

Met droge ogen!

De belangrijkste les uit dit alles? Vergeet deze geforceerde tweedeling en vergeet vooral het kwaliteitsoordeel over kandidaten. Dat is zeer ongepast.