De eeuwenoude discussie: is recruitment eigenlijk wel een vak? Veel vacaturehouders vinden van niet. Zij doen het al jaren zelf dus waarom moet er nu ineens een recruiter bij het eerste gesprek zitten? Ikzelf krijg het idee dat recruiters dit zo vaak zijn tegengekomen dat ze het zelf geloven. Waarom ik dat denk? Door welbekende leuzen als “recruitment is net marketing, sales en arbeidsmarktcommunicatie. Ik ben zelf adviseur arbeidsmarktcommunicatie dus laten we dit eens onderzoeken en onszelf daarbij niet al te serieus nemen.

Branchevervaging
Laten we beginnen met een ongemakkelijke waarheid: recruiters en AMC-specialisten zijn zo vergelijkbaar als appels en… nou ja, wasmachines. Ja, ze bestaan in dezelfde wereld, maar hun functie is totaal anders. Recruitment is een vak op zich. Voordat recruiters zichzelf kronen tot deskundigen in ‘multichannel engagement strategies’ of ‘cross-platform branding’, moeten ze misschien eerst even hun eigen vakgebied onder de knie krijgen. Zoals dat ene gezegde luidt: “Schoenmaker, blijf bij je leest.”, ook wel “Hup, terug je hok in”.

Kijk naar recruiters die zichzelf loopbaancoaches noemen zonder opleiding van bijvoorbeeld NOLOC. Maar ja, ze hebben bij talloze sollicitatiegesprekken gezeten dus kunnen coachen, ofzo. Of nog erger, recruiters die ineens denken dat ze Hemingway zijn in tekstschrijven. Voor de recruiters die niet weten wie Hemingway is, you’ve just proven my point. Het is alsof je een tandarts vraagt om een hartoperatie uit te voeren omdat hij ook ‘dokter’ is.

De recruiter
De recruiter onderscheidt zich door specialist te zijn op het selecteren van sollicitanten voor een functie. Dit vereist een diepgaand begrip van met name de functie-eisen, de bedrijfscultuur, en de doelstellingen van het team of afdeling. Ze moeten ook zorgen voor diversiteit binnen het team en bovenal onbevooroordeeld de potentie van een kandidaat beoordelen. Dit is geen kleinigheid; het vereist een combinatie van vooral kennis, ervaring en objectiviteit.

Een recruiter is over het algemeen belachelijk goed in het onderhouden van netwerken. Daarom zijn recruitment events ook zo leuk: nagenoeg allemaal sociale dieren die werkelijk met iedereen het naar hun zin kunnen hebben. Deze netwerken zetten ze vervolgens in voor het vinden van de juiste mensen, ook wel talentpooling.

Procesmanagement is een ander essentieel onderdeel van hun rol. Dit betekent het opzetten en onderhouden van efficiënte communicatiekanalen met kandidaten, wat een gestroomlijnd, transparant en eerlijk wervingsproces garandeert.

De positieve kandidaatervaring staat voorop. De focus ligt op het creëren en onderhouden van feedbackloops met kandidaten, wat cruciaal is voor een positieve ervaring en voor het continu verbeteren van het wervingsproces. Recruiters kunnen mensen afwijzen die vervolgens met een glimlach afscheid nemen.

Tot slot, maar er is nog veel meer, snappen recruiters hoe social media werkt. En dan helemaal om dit in te zetten voor het via-via-werven: referral recruitment. Referral is een kunst op zich. Het activeren van collega’s voor het aandragen van nieuwe collega’s betekent het cultiveren van relaties en vertrouwen, wat van onschatbare waarde is in het aantrekken van kwalitatief hoogstaande kandidaten.

De AMC-specialist
Een AMC-specialist is een waardeloze recruiter. Enough said. Toch nog even een samenvatting.

Een adviseur arbeidsmarktcommunicatie, is een meester in het achterhalen van de essentie van wat de doelgroep echt wil horen en wat weerklank vindt in het werkgeversmerk. Deze adviseurs zijn niet alleen bedreven in het vertalen van deze boodschap naar een vorm die resoneert, maar ze zijn ook experts in het diepgaand analyseren van de doelgroep om precies te weten wie ze aanspreken. Daarnaast is het hun taak om te weten wat het werkgeversmerk inhoudt en uniek maakt, onderscheidend van al die “Wij zijn geweldig”-merken.

Ze gaan verder dan alleen het bereiken van de doelgroep; ze zijn erop gericht om deze doelgroep aan het werkgeversmerk te binden; het is een kunst op zich om de doelgroep te verleiden en vast te houden tijdens hun kandidaatreis. Essentieel hierbij is het afstemmen van de content op de verschillende fasen in deze kandidaatreis, omdat en zodat elke interactie telt.

De AMC-adviseur richt zich soms op directe werving, maar het besef dat de kandidaatreis soms (vaak?) jaren kan duren zorgt voor een blik op de toekomst en een lange adem.

En natuurlijk, de kunst van taal speelt hierbij een cruciale rol. Het is niet alleen het kiezen van de juiste woorden; het gaat om het creatief inzetten van deze woorden op het juiste moment, op het juiste kanaal bij de juiste persoon.

Waarom dan de Branchevervaging?
Zijn recruiters opportunistische verkopers? Nemen ze zichzelf niet serieus? Is dat de reden waarom vacaturehouders (hiring managers) soms moeite met recruiters hebben? Ik wil het niet geloven. Maar het lijkt erop dat sommigen onder ons de grenzen van hun vakgebied wat al te enthousiast oprekken. Misschien is het een kwestie van ‘FOMO’ (Fear Of Missing Out) op de nieuwste trends? Recruitment AI Specialist anyone? Of gewoon een onschuldig geval van ‘verkeerd begrepen ambitie’? Hoe dan ook, het is tijd om de zaken recht te zetten.

Ik ben een oude zeur (en 100% geen recruiter)

Laten we het duidelijk stellen: recruitment is geen marketing, sales, AMC of wat dan ook dat momenteel hip is. Het is een uniek vakgebied met zijn eigen expertise en vaardigheden. Laten we respect hebben voor deze diversiteit en de cruciale, unieke rol van de recruiter. Alleen dan kunnen we echt uitblinken in wat we doen.

Wat denk jij? Is het tijd om de lijnen weer helder te trekken, of ben ik gewoon een oude zeur die zich vastklampt aan oude ideeën? Let me know!